खराब दिवस
खराब दिवस
खराब दिवस
उच्च न्यायालयाला योग्य वाटत असेल तर त्यांनी सलमानला जामिन जरूर द्यावा. नंतर त्याची निर्दोष सुटका सुद्धा करावी. फक्त जामिनाच्या किंवा सुटकेच्या निर्णयाला खालील पुरवणी जोडावी
१. विनापरवाना (without license) गाडी चालवणाऱ्या चालकावर इथून पुढे कोणतीही कारवाई करू नये.
कारण -- अपघात करण्याचा त्यांचा हेतू नसतो.
२. वाहतुकीचे नियम मोडणाऱ्या चालकांवर इथून पुढे कोणतीही कारवाई करू नये.
कारण -- प्रत्येक नियमाला अपवाद असलाच पाहिजे.
३. मद्य पिऊन गाडी चालवताना एखादा अपघात झालाच तर केवळ ताकीद देऊन सोडून द्यावे.
पोट गहीवरुन आले
वात गेला निसटून
दोष कुणाचा लपवण्यास
गवाक्ष खुले हे झाले
गुन्हा केला कोणी
आरोपी कुणा ठरवावे
बालंट ते नाकारण्यास
सगळेच भोळे झाले
चर्चा केली त्यांनी
संशयित शोधण्याचे ठरले
ढोंग सारे रचण्यात
मग लोकही कडवे झाले
चौकश्याचें सत्र होते
आरोपी सर्वत्र होते
कोठुनी गंध तो आला
रोख मात्र इतरत्र होते
हायसे झाले 'निरागसाला'
नाव कल्लोळी वाचले
संशयात हरले सगळे
पण त्याचेही सोहळे झाले
कधी काळी लिहिलेले माझे वन लायनर्स येथे देत आहे. आज काळ थोडा टाईम मिळत आहे मिपा वरती वाचन आणि लिखानासाठी त्यामुळे छान वाटत आहे.
कधी काळी एक कादंबरी लिहित होतो, परंतु ती कादंबरी अपुर्ण राहिली ती राहिली.. कादंबरी लिहिणे आपल्याला अशक्य असे वाटते आहे..तो आपला प्रांत नाही उगाच २-३ भाग लिहिले आणि मिपावर वर पण दिले होते .
असो एखादे वाक्य आवडले तर जरुर सांगा
वन लायनर्स :
१. "समर्थन हे चुकीच्या गोष्टींना लागते, जे बरोबर असते ते शास्वत असते त्याला आधाराची गरज नसते."
आटपाटनगरात एक कोळी रहायचा. रोज सकाळी उठुन मासे पागायला जायचा. जे काय मासे मिळायचे ते बायकोच्या ताब्यात देउन दुपारी आराम करायचा, पोराशी खेळायचा. बायको काही मासे घरासाठी ठेवुन उरलेले विकायची, घरी येतांना टोपल्यात बाजार भरुन आणायची.
बर्याचं दिवसांपासुन व्हॉट्स अॅप गृप वरती किमान ३००० वेळा कट्टा करायच्या गोष्टी चाललेल्या होत्या. गेले २-३ आठवडे हो-ना-हो-ना करता करता शेवटी काल मोदक, मी, कपिलमुनी आणि अनाहितांचा लाडोबा असे चार जणांचा कट्टा ठरला. त्याचा एक वृत्तांत लिहायचा एक माफक प्रयत्न. कट्ट्याचं आयोजनं करतानाचं माझ्याकडुन एक मोठी चुक झाली ती म्हणजे वल्लींना फोन करायचा राहुन गेला :( (वल्ली मनापासुन सॉरी!! ). अन्या दातार कोल्हापुरला गेल्यानी आणि गुर्जीं फुलराणीच्या शोधात मार्केट यार्डामधे असल्यानी येउ शकले नाहीत. ;)
लहानाचा झालो मोठा, पंखात आले बळ,
बुडलो ज्या रंगात तो माझाच रंगच होई,
होती स्वप्न डोळ्यात, होते बळ पंखात,
मागे न बघता, स्वप्नात जगत राही,
सरले सगळे दूर, ठेविले सगळे मागे,
आठवणींना सुद्धा आसवात बुडवित राही,
झोकून देई स्वतःला, गुलाबी या चिखलात,
शोधितो असे काय, न मिळून कशात राही,
उघडून पाहतो मुठ, हात रिते दिसतात,
रेषांची जाळी मात्र, सामोरी भुलवत राही,
काही करू तरीही, तहान ही शमेना,
वासनेच्या दलदलीत, अडकत मी राही,
मृगजळामागे भ्रमाच्या, नेहमी धावत आहे,
थकून जातो जेव्हा, घेरून निराशा राही,
संध्या होता मिलनाची खाट सजवली सख्यांनी …
दारी दुग्धकेशर घेऊनी बावरते सौभाग्यकांक्षिणी…
श्वासही तापले काया झंकारीली भानही हिरावले मग त्या कामीनी…
जाणवावी कवेत तिच्या तनुतील शिरशीरी हरलाजऱ्या चुंबनी….
अश्व दौडवता यौवनाचे अनुभवावी गुलाबी श्वासांची जोडी बिलगूनी…
पहाटजाग येई अलगद पिचलेला चुडा कुस्कारला गजरा ओलांडुनी…
फितुरी विस्कटलेलं कुंकू, अन मोकळे केस ओरडून संगती सर्वा कहानी …
गीत असे माधुरी सहसखी मोहिनी तुझ्यासवे गात रहावे हरदिनी हरदिनी….
स्थळः- जेवणचे टेबल,
वेळः- सन्ध्याकाळ किन्वा रात्र.....
बाबा म्ह्णतात, चिरन्जीव....कोणती बीअर घेता ????
मुलगा पार हवेत... क क कोणती बीअर... बाबा तुम्ही काय म्हण्ताय ते मला नाहि कळत...(मुल्गा बापाचि नजर चुकविण्याचा फुकट प्रयत्न कर्तो)
बाबा खूप गम्भीर चेहरा...
बेटा... मी तुझा बाय द वे नाही आउल द वे बाप आहे...
खाणार कानाखाली सान्गणार सगळ..
इतक्यात आई येते...
काय हो... काय सान्गणार आहे सोन्या आपला..??? (सोन्या......?????)--बाबा...
तुझा सोन्या आता जरा जास्तच शहाणा झालाय..
बीअर घेतात चिरन्जीव आप्ले...
आज सकाळी बाईक पार्क करत होतो.अविदादा अचानक गेला त्याची बाईक अजूनही पार्क केलेली आहे.पार्किंग वाला म्हणाला,' देखो आजकल गाडी पार्क करके जानेवाला शाम को वापस आयेगा उसका भरोसा नही रहा ...पार्किंग के लिये रोज वही जगह नही मिली तो लोग खामखा झगडा करके जाते है '