जे न देखे रवी...
X/0 = ∞ ? !
अगाधा भागाया
-शून्य माझ्यातले
घेता- भेटी आले
अनंतत्व
अनंत जोखण्या
- हाती मोजपट्टी
नव्हती- हिंपुटी
नाही झालो
धून अनंताची
झंकारली गात्री
अनंताचा यात्री
तेव्हा झालो
**भूत त्याचे ठार काही होत नाही**
घोट घे रे यार काही होत नाही
जीव जातो फार काही होत नाही.
एकदा रक्ताळली बेधुंद झाली.
म्यान ही तलवार काही होत नाही.
बांधता घर एकदा कळले उन्हाला
सावली मग पार काही होत नाही.
भूत नसते सिध्द करण्या ठार मेला.
भूत त्याचे ठार काही होत नाही.
गंजलेल्या जिंदगीला धार देतो
आणि मी भंगार काही होत नाही.
पाऊस-कविता झाली पाडून
पाऊस-कविता झाली पाडून
विठुलाही वेठिस धरिले
जशी मागणी तसा पुरवठा
ब्रीदवाक्य कवि-झोळीतले
जरा स्वस्थ बैसेन तोवरी
दिन येईल स्वातंत्र्याचा
हस्तिदंती मम मनोऱ्यातुनी
शब्द तिरंगी लिहिण्याचा
दुरून मग खुणवेल दिवाळी
शब्दांची आतषबाजी-
-करण्यासाठी सज्ज होऊनी
लावीन "प्रतिभेची(?)" बाजी
आठवती..
आठवती ओले पायठसे
मृद्गंध भारली सांज
नभी मेघमृदंगा साथ करी
रिमझिमती पाऊसझांज
नभ तोलून धरल्या क्षितिजाला
झगमगत दुभंगे वीज
ढग पापण्यात दडण्याआधी
अनिमिष जागतसे नीज
सृजनाची हिरवी हाक जरी
भवतालातून दुमदुमते
ओथंबून येता नभ अवघे
अवचितसे दाटून येते
विलक्षणाच्या उभ्या पिकावर
विलक्षणाच्या उभ्या पिकावर
देण्या खडा पहारा
पाहिजेत-जे भेदू शकतील
स्थळकाळाची कारा
पाहिजेत ते - नेणीव ज्यांची
जाणिवेतुनी झरते
अर्थगर्भ मौनातही ज्यांचे
रोमरोम रुणझुणते
पाहिजेत-जे उत्स्फूर्तीच्या
पुष्करणीचे पाणी
पिऊनी खोदतिल अमूर्तावरी
अकल्पिताची लेणी
कवितेचा शब्द शब्द
प्रपाताने थेंबुट्यास
कमी कधी लेखू नये
पिंडी वसते ब्रह्मांड
कदापि विसरू नये
महापुरात लव्हाळी
वाचतील? खात्री नाही
लवचिकतेचा ताठा
लव्हाळ्याने धरू नये
आरशाने आरशात
प्रतिबिंब पाहू नये
अनंताने कोंदटसे
सान्तपण लेवू नये
कवितेचा शब्द शब्द
ओळ बनण्याच्या आधी
दोन ओळींच्या मधल्या
अनाघ्राता स्पर्शू नये
माझी योगचर्या
भुजंगासनाची
माझी रीत न्यारी
डसेन जिव्हारी
नकळत ॥१॥
शीर्षासन तर
माझे आवडते
नको ते उलटे
पाहतो मी ॥२॥
"धनुरा"सनाची
सवय लाविली
"मशाल" फेकली
दूरवर ॥३॥
सध्या "पद्मा"सन
घालतो मुकाट
ED चे झेंगट
कोणा हवे? ॥४॥
सद्दीत सुमारांच्या ह्या
जटिलाच्या दारावरती
दुर्बोध देतसे थाप
भेटीत उमजले दोघा,
"उभयतांस एकच शाप
सद्दीत सुमारांच्या ह्या
उ:शाप नसे शापाला
अस्वस्थ उद्याची हाक
ऐकू ना येई कुणाला"
दुर्बोध जटिलसे हसले
दुर्बोधून जटिलही गेले
अन् विषण्ण होऊनी दोघे
आश्रयी कवीच्या गेले :)
शुष्क शब्दचित्र
पेर्णा चित्रगुप्त यांच्या सांजशकुनाच्या रमलप्रतिमा...
संपले का रंग तुमचे
का कुंचले मोडले
किंतान सोडून तुम्हीं
अभासी चित्र का काढले?
शब्द गुंत्यात भंजाळले ,
टकांळता कंटाळले का?
रंगांत न रंगुनी, शब्द गुंत्यातून
रंगीत चित्र कसे साधले?
देशद्रोहींच्या उड्या आणि देशप्रेमींनाच सात्विक संतापाचीही चोरी?
देशद्रोहींच्या उड्या आणि देशप्रेमींनाच सात्विक संतापाची चोरी?
देशद्रोही दरोडेखोर
भारतदेशाचे तुकडे करण्याचे
भाषण स्वातंत्र्य मागत
उड्या मारत मिरवून घेताना
असे कुणि देशद्रोही दरोडेखोर
माझा मुलगा मुलगी निघाले तरी
उभ्या चितेवर चढवण्याची शिक्षा असावी
एवढेही म्हणावयची
देशप्रेमींनाच चोरी?
अरण्यऋषीचं वनोपनिषद
'जंगलाचं देणं' जणु 'चकवाचांदणं'
'केशराचा पाऊस' ओते 'शब्दांचं धन'
'नवेगावबांधचे दिवस' जशी फुटे 'चैत्रपालवी'
'निळावंती' उलगडे तशी 'मृगपक्षीशास्त्रा'ची पोथी
'पक्षी जाय दिगंतरा' झाडांच्या कवेतून
'घरट्यापलीकडे' उभा 'रातवा' पाऊसथेंब पिऊन
'आनंददायी बगळे' करविती 'निसर्गवाचन'
'सुवर्णगरुड' झेपावे 'चित्रग्रीवां''च्या गर्दीतुन
तटबंदी
जळी-स्थळी-काष्ठी-पाषाणी
ओतप्रोत जे असे
सांग ते का न तुला दिसतसे?
त्रिमितीच्या पिंजर्‍या वेढुनी
अमित असे जे वसे
सांग ते का न तुला दिसतसे?
धन-ऋण एकाकार होती त्या-
-स्थळी शून्य जे वसे
सांग त्या अभाव मानू कसे?
जड-चेतन सीमेवर धूसर
तटबंदी जी असे
सांग ती का न मला दिसतसे?
मनोरथाच्या वाटेवर जरी
भू-कवचा विंधून धरेच्या
गाभ्याशी जाईन
शून्य गुरुत्वाकर्षण तिथले
अधांतरी मोजेन
निंबोणीचे रोप कोवळे
चन्द्रावर रुजवीन
अंगाईचे शब्द बदलूनी
पुन्हा लिहून काढीन
जर्द तांबडी मंगळमाती
शनीवरी शिंपीन
शनि-मंगळ मग युती अनोखी
एकवार पाहीन
पूणे ससून
इथं तीन लाख,
मिळतात बसून।
हो हे आहे,
पुण्याचे ससून।।
कसे बदलणार,
डाॅक्टरचे रक्त?
कुठे मिळणार,
'भ' विटामीन-रहीत
शुद्ध रक्त?!
कुणाकुणाचे
बदलणार रक्त?
पोलीस,RTO,
वकील,कस्टम,Excise,
जज,आमदार,बिल्डर?
त्यापेक्षा सोपी,
मजूरी सक्त ।।
नाळ
प्रश्न सुटता सुटता
माय उत्तरांची व्याली
प्रसवल्या उत्तरांच्या
प्रश्नचिन्ह शोभे भाळी
ललाटीचे लेकरांच्या
वाचुनिया फुंदे माय,
"प्रश्न घेऊनी जन्मल्या
उत्तरांचे करू काय?"
प्रश्नांकित उत्तरांची
गाठ घडोघडी पडे
एक सोडविण्याआधी
नवा प्रश्न ठाके पुढे
आदिमाय
तप्त तडिताघाताची
दीर्घ मेघगर्जनेची
मत्त सागरगाजेची
जातकुळी एक ना?
मोरपिसाच्या डोळ्याची
खोल पाणभोवर्‍याची
गूढ कृष्णविवराची
जातकुळी एक ना?
अगणित अभ्रिकांची
शतकोटी शक्यतांची
अनंताच्या उद्गमाची
आदिमाय एक ना?
इच्छापत्र
लेक मायेची खाण,माझ्या आईची सावली
जशी झुळूक वार्‍याची, ग्रिष्माच्या काहीली
लेक माझी प्राजक्त,मंद सुगंधाची जाण
गेला घेऊन कुठे वारा, सुने झाले आंगणं
ठायी ठायी विखुरल्या, तीच्या मखमली खुणा
गोळा करता येतो,आवंढा गळ्यात पुन्हा पुन्हा
लेक माझी गुणाची, तीचा पुनर्जन्म व्हावा
बाप मी तीचा,पुनर्जन्मी तीचा लेक व्हावा.
रे.....!
रे!!
रे तसा रोजच असतो सभोवताली
पण कधीतरी अचानक गवसतो.
आणि बघताबघता जीवाभावाचा रुहानी होतो.
रेषेसारखा जरी सरळ असला तरी तसा गडी थोडा तिरपागडीच.
म्हणजे रुढी रिवाजांच्या चौकटी न मानणारा.
भूत भविष्याचं ओझं न वाहणारा,
मोकळा, सुटसुटीत, आखीव रेखीव रे!
कधी, आलं अंगावर घेतलं शिंगावर असा रांगडा ,
गं...!
कसला वेल्हाळ आणि गोssड असतो हा 'गं'!
मागचे "सा रे" विसरायला लावणारा,
पुढलं "मा प" ओलांडू न देणारा,
"धा नी" रंगात मोहरवणारा,
पायाला हळूच मिठी मारणारा ठेहरावसा उंबराच जणू..
थोडासा सरळ, थोडासा वळणदार..
पण आतल्या गाठीचा मात्र बिलकुलच नाही.
कान्याला टेकून आपला ऐटीत उभा.
सुबक, कमनीय, गोजिरा अगदी!
आणि जेव्हा तो तुझ्या तोंडून ऐकते ना,
- 1 of 462
- next ›