जे न देखे रवी...

च्या मायला बॅट घ्यायची होती हातात

अन तेंडुलकर बरोबर खेळायचं होतं

पण व्हायचं होतं येगळंच

तिच्यासंगे लगीन लागलं अन घडलं जे घडायचं होतं

एकदा का लग्न झाले नक्की

समजा झाली तुमची चक्की

दळत राहा जात्यावाणी

पळत राहा चोरावाणी

चंद्र सूर्य मग एक भासतील

तारका क्षणात लुप्त होतील

सारे ग्रह जणू उलटे फिरू फिरतील

प्रेर्ना : अर्थातच गायछाप

बघ ओततो कसा? "शॉट"ने घेत माप...
सख्या ऑन द रॉक्स, आज ओत ओल्डमंक !

सात वर्ष हि जुनी, मोहन मिकीनची रमा...
हळूच ओत ग्लासात, एक शॉट ओल्डमंक !

नकोच व्हिस्की वा ब्रँडी, नसे कोणी या सम...
उद्या पिऊ विलायती, आज ओत ओल्डमंक !

मंद व्हॅनिला हा गंध, "रम"तो सवे तुझ्या प्रिये...
मम ओठी पहा कशी, मज प्रियरमा ओल्डमंक !

बघूच धावतो कसा? खट्याळ चांदवा...
सखे..फुलांसवेच आज माळ चांदवा!

अजून पाहिली न मी भरात पौर्णिमा
उगाच दावतो मला घड्याळ चांदवा!

वास्तवाच्या लाक्षागृही
पुन्हा पुन्हा मी जळलो
माझ्या स्वप्नांच्या अंताची
तेव्हा सुरुवात झाली

मग अश्रुंच्या पुरात
निराधार भोवंडलो
करूणेच्या सागराची
गाज तेव्हा निनादली

आभाळाच्या तुकड्यात
थोड्या पेरल्या चांदण्या
तेव्हा आकाशगंगेची
किनखाप झळाळली

राष्ट्रभूल जर कुठे जराशी
शोधून काढा शेजारी
इथे महोदय कारक वृष्टी
विचित्र पुष्कळ अंधारी

गगनी होता उच्च विनवणी
प्रचंड घोडा आवडतो
ग्रीक आणखी रोमन असुनी
खुळा कोंबडा आरवतो

धूर्त महाली रुष्ट होऊनी
राणी मग शेंगा खाते
घडेल कधीही असली घटना
जोगेश्वरिला ती जाते

समस्त सासरे मंडळींसाठी-

पोटी आल्या कन्येचा l योगे पिता ही ग्रहदशा भोगे l
जामाताशी उपसर्गही न पोचे l तो तर दशमग्रह ll

घेणं नास्ति, देणं नास्ति l त्या नाम जामात असती l
अहोरात्र एकच ही पुस्ती l गिरवीत जावी ll

समय प्रसंग ओळखावा l राग निपटून सांडावा l
आला तरी कळो न द्यावा l जामाताशी ll

मित्रा कधी जळू नकोस कुणावर इतका कि

स्वतःच्या बुडाचीच आग होईल

अस्साच जळत राहिलास तर

जाताना पाणी पण महाग होईल

काव्यातडाग नव्हे हे अथांग समुद्र तो

दुर्दैवी तोच जो रसिकांना पामर समजतो

वंदनीय मज सारे, तुही त्यात दुजा नसे

नित्य नवी कल्पना काव्यदेवी देत असे

हताश होऊ नको इतक्यात

कि पाठीला बाक येईल

कवन जरा नीट कर

काव्यतडागी जलपर्णीसम
प्रतिभा पसरत असते
पाहू न शकतो रवी, सकल ते
कवीस दावुनी जाते

कवी लेखणी सरसावून मग
मांडी ठोकुनी बसतो
इथे मोडुनी तिथे जोडुनी
कविता पाडुनी जातो

पामर रसिकांच्या तोंडावर
कविता मग आदळते
मुका मार अनवरत झेलुनी
इथे तिथे हुळहुळते

लाल करा ओ , माझी लाल करा

येता जाता लाल करा

पुसा मला तुम्ही येता जाता

पुसूनि पुरते हाल करा ,

लाल करा ओ लाल करा

येता जाता लाल करा

भजा मज तुम्ही भाई दादा

तुमचाच राहीन , हा पक्का वादा

गॉड बोलुनी बेहाल करा

लाल करा ओ माझी लाल करा

येता जाता लाल करा

समजू नका मज ऐरागैरा

नीट बघून घ्या माझा चेहरा