कविता

*कोजागिरी*
पुनवेचा चंद्र उगवता
चांदणे निथळते भूमिवरी,
आली शरदाची पौर्णिमा,
आनंदभरली हि कोजागिरी !!

आबालवृध्द सारे जमूनी,
पुजन ध्यान लक्ष्मीचे करती
लक्ष्मी बसूनी विमानी, पुसते,
"कोजागर्ती" "कोजागर्ती" ? !!

एकत्र सारे खेळ खेळूनी,
गाणी गाऊनी, फेर धरूनी..
आनंदे जागवा रात्रीला,
बदाम केशराचे दुध आटवूनी,
नैवेद्य दाखवा चंद्राला !!

केशर दुधाने भरूनी प्याले,
चंद्रकिरणं त्यात पडूद्या,
आरोग्यदायी शितल दुध,
चवी चवीने रिचवून घ्या !!

महारास..!!

इतकी वर्ष झाली आता,
थांबव लपंडावाचा फार्स,
नटून थटून आलेय मी,
दिसतेय एकदम क्लास,
जन्मभर वाट बघतेय,
संपले घड्याळाचे तास,
कृष्णा, खेळशील माझ्याशी रास..?

खूप वर्ष रेटला रे हा,
भातुकलीचा संसार बास,
आयुष्याच्या सांजवेळी,
कधी होई मन हे उदास,
दमल्या थकल्या ह्या जीवाचा,
निरवी संसार त्रास,
गोविंदा, खेळशील माझ्याशी रास..?

उन्हाच्या सावलीत
सावलीतल्या उन्हात
कधीतरी वेडं मन भिजतं ना?

गप्पांच्या नादात
नादावल्या जगात
कुणीतरी गोलगोल फिरतं ना?

चहाच्या कपात
कपातल्या चहात
काहीतरी गोडगोड घडतं ना?

मनातल्या प्रश्नाचं
मनातलं उत्तर
केव्हातरी कुठंतरी मिळतं ना?

कसंतरी कुठंतरी
कुणीतरी केव्हातरी
कधीतरी प्रेमात पडतं ना?
पडतं ना?

धरतीच्या लेकराला कसं आभाळ नडलं..

होतं सपान येगळ सारं इपरित घडलं..

होती कष्टाची पावती , सारी उभी शेतामधी..

आलं आभाळाच्या मनी, उभं पाणी डोळ्यामधी..

शेत पाण्यात भिजलं , मन जागीच थिजलं..

रान सपनाच उभं, एका क्षणात विझलं..

कधी बाजारात धाक , काय मिळेल हो दाम..

पेरी मोत्याचं बियाणं, वाही अनमोल घाम..

कर्ज व्याजनं ते काढी , रानी हिरवळ शृंगारी..

व्याज फेडी दर साली, तरी फिटेना उधारी..

दरसाली पेरतो , नव्या सपनाच बियाणं..

तरी भरेना घरात, कधी खरं सोनं नाणं..

दिस सणाचे हे आले, देवा आता उंबऱ्यावर..

कोवळी आंब्याची पानं विणली तोरणात,
पिवळी, केशरी झेंडूची फुलं ओवली दो-यात!
तयार केले भरगच्च तोरण, बांधले घराच्या दारात ,
आज दसरा ! विजयाची जाणीव जागते मनामनात !!

आपट्याचं पानं सुवर्ण म्हणून वाटून परंपरा जपतो,
अन् मैत्रीचा भाव एकमेकांच्या मनांत जागवतो !!
सर्वांना आठवणीने शुभेच्छा देऊन आनंदीत करतो,
छोट्या छोट्या अनेक गोष्टींनी नाती बांधून ठेवतो !!

पिछली चांद की रात तो बरसी बहुत
हम फिरभी अपनी तिश्नगी साथ लिये लौटे
अजीब है ये वाक़या, मगर
बात हुई ही नही

दूर उफ़क की लकीर सुर्ख हो चली थी
उनके आमद की खबर गर्म हो चली थी
सुनते है वो आये तो थे
कायनात पे छाये तो थे
हम न जाने किस चांद की
याद मे मसरूफ़ थे के
बात हुई ही नही

जो बात रात रात भर बारीशे करते है
इस जमी से
शायद आसमा के पैगाम हो
इस जमी के नाम जैसे
ऐसे ही वो बात जो हमे
उनसे करनी थी
रातें गुजरी
मगर बात हुई ही नही

आज अचानक आलास आणि
सगळं काही चिंब करुन टाकलंस
तु येशील याचा अंदाज होता खरंतर
पण तरीही अवचितच आलास
खिडकीच्या काचेतून पलीकडे बघत होते मी
तुला कोसळताना
आणि माझ्या लक्षात आलं
की मी तर फक्त पाहतेय
मी दुसरीकडे बघितलं तेव्हा
मला तो दिसला पावसात भिजताना
त्याला बघून माझ्याच डोळ्यात पाणी आल्याचं जाणवलं
कडा ओलावल्या आणि मन पुन्हा आठवणींपाशी गेलं
न भिजूनसुद्धा भिजवून टाकलंस तू
ते म्हणतात ना
बुंदे कुछ यूह गिरी की
कुछ खयाल भिग गये
पावसात भिजणारा तो आता दिसत नाहीये खाली मला

मावळणाऱ्या दिवसाची संध्याकाळची वेळ
वाहणाऱ्या वाऱ्यामुळे सरसरणारी पाने
कडाडणारे ढग आणि चमकणाऱ्या विजा
पावसाचे पाणी व मातीचा सुगंध
बरसणाऱ्या थेंबाचा रपरपणारा आवाज
गरम चहा बरोबर आवडते पुस्तक
बोला आणखी काय हवं?

*शब्द*
शब्द देतात आनंद
दुःखही देतात शब्दच,
शब्दानेच मिळते वेदना
त्यावर मलम होती शब्दच !!

शब्दातून मिळते प्रेम
माया हि होतात शब्दच,
शब्दच नात्यांतला दुरावा,
नवी नाती जुळवतो शब्दच !!

ह्रदयातून यावा शब्द,
साखरमाखला गोड गोड,
भावनेने ओथंबलेला ,
काही नको त्यात तडजोड !!

कधी मुके होतात शब्द,
अन् बोलू लागतात डोळे,
भाव मनीचे याचे त्याला,
जातात समजून सगळे !!