स्पर्धा
[शशक' १९] - ग्लास
केशवने चार ग्लास भरले. बाहेर सुंदर चांदणं पडलं होतं.
"आज जेवन झाल्यावर कोल्ड्रिंग पिऊ आपन...पोरांना आवडंल बघ. आपल्या गावात पानी नाय भेटत प्यायाला पण कोल्ड्रिंग लगेच भेटतयं! तेच पिऊन पाहू; कळंल तरी नुसतं प्यायासाठी आहे की पिकाला बी चालंल..." केशव किंचित खिन्नपणे गौरीशी बोलत होता. गौरीने केशवकडे नुसतं पाहिलं आणि मुलांना हाक मारली.
[शशक' १९] - गॅस चेंबर
"मला बाहेर काढा हो, मला बाहेर काढा." सहाव्या मजल्यावर अडकलेल्या लिफ्ट मध्ये फक्त तो एकटाच जीवाच्या आकांताने ओरडत होता.
"पहिल्यादाच लिफ्ट मध्ये चढलाय वाटत." अशा नजरेने त्याच्याकडे बघत उर्वरित सहा जण स्थितप्रज्ञाप्रमाणे उभे होते.
"जनरेटर पाच मिनिटात सुरु होईल," बाजूचा म्हातारा समजावत त्याला म्हणाला.
[शशक' १९] - गळ
सकाळपासून तो गळ टाकून बसलेला. दुपार होत आली तरी एकही मासा मिळाला नव्हता. उन्हासोबत वाढणाऱ्या भुकेने तो चिडचिडलेला…
कंटाळून उठला, तर बाजूला काहीतरी चमकलं! बघितलं तर एका डब्यात सॅन्डविच होतं. "एखाद्या मासेमाऱ्याचं असेल..." पोटात आग पडलेली! इकडंतिकडं बघत त्यानं हळूच ते सॅन्डविच उचललं आणि घाईघाईत एक मोठा घास घेतला.
[शशक' १९] - तिकीट
"हॅलो..प्रदेशाध्यक्ष साहेब..तात्याराव बोलतो"
"हा बोला.."
"आमच्या तिकीटाचं सांगणार व्हते तुमी?"
"तिकीट कन्फर्म आहे तुमचं ह्यावेळी..खोके पाठवा आन तयारीला लागा निवडणुकीच्या"
"बरं...करतो व्यवस्था.."
काही दिवसांनी..
"प्रदेशाध्यक्ष..गेम खेळू नका आमच्यासोबत..आप्पासाहेबाकडून पन खोके मागवल्याची खबर लागली आम्हाला"
[शशक' १९] - क्रॉस कनेक्शन
तो : आज नक्कि ना ?
मी : हो .
तो : कसं ओळखायचं ?
मी : लाल रंगाचा कुर्ता ,पांढर्या रंगाचा पायजमा घालेन .
तो : मी ऑरेन्ज शर्ट त्यावर ब्लॅक लाइन्स ,काळी पँट.
मी : ९ वाजता . भारत कॅफे .
तो : डन .
.पहिल्यांदाच भेटणार होतो . सोशल मिडियावरची ओळख . एक्साइटेड.
सकाळची कामं आवरली . इशाचा टिफिन , शाळेची घाई आवरुन मिलिंदचा ब्रेकफास्ट .
[शशक' १९] - गारेगार
आठवणी उलगडून बसतो,
तुझे फोटो पाहताना
अन हात थरथरतात,
जुने मेसेजेस वाचताना
फोटोज डिलीट करताना,
उसवलेल्या जाणिवांना जपताना,
तुझा नंबर ब्लॉक करतो,
नंबर पाठ असताना
तुझ्या आठवणींच्या रोपट्याचा
वटवृक्ष झालेला असतो
मी त्या वटवृक्षाखाली
का बरं फुलं शोधत बसतो?
[शशक' १९] - दखल
तो जितक्या वेळा समोरून जाईल तितक्या वेळा अपेक्षेने त्याच्याकडे बघणारी ती. ओळख वाढवण्यासाठी कळेल ना कळेल असा प्रयत्न करणारी.
जगातल्या घडामोडींची काडीचीही फिकीर न करता कायम स्वतःमध्ये रमलेला तो.
तरीही प्रत्येक वेळी आज काहीतरी प्रगती होईल अशी आशा करत राहणारी ती.
[शशक' १९] - सत्य कटू ते जहर वाटते
"मी आई होणार हे समजल्यावर तुला आनंद नाही झाला? मख्खासारखा जेवणावरुन उठून गेलास? किती विचित्र वाटले? आई बघ किती आनंदात आहेत, त्यांचे प्लॅनही सुरु झाले"
[शशक' १९] - भूक
जंगलापासून जवळच काही डोंगर होते. त्यापलीकडे माणसांची वस्ती होती. तो त्या बाजूला फारसा फिरकत नसे. जंगल त्याच्या गरजांसाठी पुरेसे होते.
एकदा तो पलीकडे गेला. माणसांच्या वस्तीत फिरून आला.
फिरून फिरून तो दमला.
त्याला भूक लागली. फार करकचून भूक लागली. पण ही नेहमीसारखी साध्यासुध्या मांसाची भूक नव्हती तर ही होती 'माणसाच्या' मांसाची भूक !
ते कसे मिळवावे? तो विचारात पडला.
[शशक' १९] - स्ट्रेट ?
चालत्या ट्रेनच्या प्रथम श्रेणीमध्ये बाकावर बसून तो जीनीच्या साडी नेसण्याच्या धडपडीकडे बघत तिला न्याहाळत होता...
"जीनी... आपण पुन्हा भेटणार ना?"
"नाही...."
"काल पहिल्यांदयाच भेटलेल्या मला... तू तुझं सर्वस्व दिलंस मग आता का लाजतेस?"
तिने फक्त जालीम कटाक्ष टाकला आणि आपली बॅग आवरायला लागली
[शशक' १९] - वस्तरा
रणरणत्या दुपारी, उन्हाच्या झळा बसत होत्या. फुफाटा आसमंतात उडाला होता.
"सुन्या अरे ये सुन्या चल लवकर, शाली वरल्या माळाकड चाललीये. आज नक्की गठल बघ"
ब्रश खाली ठेऊन सुनील वस्तराच हातात घेणार होता इतक्यात दिपकच्या हाळीने तो चमकला
"आँ "
"अरे आँ काय करतोय चल लवकर, काय फटाकडी दिसून ऱ्हायली आज शाली, कहरच "
"अरे संपत" सुनील चाचरत बोलला.
[शशक' १९] - व्हॅलेंटाईन इव्हिनिंग
कितीतरी दिवस सोफिया सरळच पडून राहायची.
ऊन तिला सहन व्हायचं नाही आणि रात्री कधीकधी तर पायही वाकडे व्हायचे.
आज व्हॅलेंटाईन डे.
तो आज येणार अशी कुजबुज तिच्या कानी पडली होती.
याच दिवसाची वाट बघत तिनं कितीतरी रात्री एकटीनं काढल्या होत्या.
आज मात्र तो येऊच नये असं तिला मनोमन वाटत होतं.
अखेर तो आलाच.
लिलीची पांढरी फुलं घेऊन!!!
[शशक' १९] - निरागस
सकाळची लगबग. ससुल्याला प्रांगणला पाठवायची व तिला ऑफीसला पळायची घाई. केवळ दीड वर्षाच्या, शांत झोपलेल्या पोटच्या गोळ्याला तिने पापे घेऊन उठवलं. त्याचं आवरायला सुरुवात केली. मनात विचार. डबा रोज संपलेला असतो म्हणजे नीट जेवत असणार, रोज हसून बाय करतो म्हणजे त्याला पाळणाघर आवडलंय. महिनाभरापासून लागलेल्या अपराधीपणाच्या बोचणीतून सुटका होणार या समाधानाने तिने नि:श्वास सोडला.
[शशक' १९] - वेंधळा
नेहमी वेंधळेपणा करतो म्हणे! एखाद्या वेळेस चावी किंवा ग्रोसरी गाडीत राहिली म्हणुन लगेच?
त्याने आठवणीने गाडी रिवर्स लावली, वायपर्स उभे करुन ठेवले. शॉवेल आणि ब्रश ट्रंकमधुन घेताना त्याला मागच्या वेळची फजिती आठवली. दोन फुट बर्फ आणि हत्यारं सगळी गाडीच्या ट्रंकेत!
रात्रभरात गुडघ्याइतका बर्फ पडला होता. अर्धा तास आधीच उठुन समीर खाली गेला.
- 1 of 5
- next ›