प्रेरणा : यारहो ...
दादाश्रींची विनम्र माफी मागुन ..... अर्ज़ किया है ....
ह्या उन्हाचा जोर आहे वाढलेला यारहो
शोधुया नजदीक साधा एक बियर बार हो
ड्रॉट ज्या त्या ब्रॅन्ड्ची तिथलीच बॉटल चांगली
पण अता चालेल काही फक्त असु दे गार हो
मागवा चकली चना अन हाफ चीकन तंदुरी
कावळ्यांना भूक आहे लागलेली फार हो
ती म्हणाली सोड तू जमणार नाही आपले
दावले "जमवून" मग "ठरवून" वारंवार हो
एकदा केसांस वेडे मोकळे सोडून बघ
नेत्रसुख असती गडे हे झाकले उभार* हो
मी न दोहा जाहलो वा मी न ओवी जाहलो
मी अभंगाची तुक्याच्या एक पंक्ती जाहलो!
मी जरी आलो न पायी दर्शनालाही तुझ्या
मीच विठ्ठल,मीच रखुमा,मीच वारी जाहलो!
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
स्वप्नात झाले होते
पटाईत आमचे (पटाईतांची पटाईतपणे माफी मागून!)
पंतप्रधान मोदींचे सचीव !! :)
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
क्रिंग क्रिंग क्रिंग क्रिंग
त्यांनी विचारले गेले
वर्ष भर काय केले ?
ओबामां फोनु आला
डू यु नो अँड व्हॉट दे सेड ?
हॅप्पी न्यू यीअर !!
ओह मिपाकरांना आमचा
निरोप द्या
ओह मिपाकर
हॅप्पी न्यू यीअर !! बरं का !
हॅप्पी न्यू यीअर !!
(शाळेमध्ये असताना शांता शेळके यांची "पैठणी" खुपच आवडली होती. त्याचेच हे विडंबनामृत. लाभ घ्यावा. चुभुद्याघ्या)
फडताळात एक गठुडं आहे,
त्याच्या खाली अगदी तळाला
जिथे आहेत् भरपुर चिंध्या
मफलर चड्डी घोंगडं नाडा
त्यातच आहे अस्ताव्यस्त
बावरुन पसरलेला एक पायजमा
चटेरीपटेरी फुलबॉटम
रंग त्याचा काळपट भुरटा
माझ्या आज्ज्याने लग्नामध्ये
हा पायजमा घातला होता
पडला होता सा-यांच्या पाया
कमरेवर खेचत हाच पायजमा
कामधेनु दावणं सोडून केव्हाच गेली
काळाच्या पडद्याआड गोठाही केव्हाच गेला
न पळी राहिलीए ना पंचपात्र
किणकीणाट होतो कधीतरी कुठे कुठे
रिकामा किणकीणाट करणारे,तेवढेच
त्यांच्या नावे नुसताच टाहो फोडणारे
संपत आलेल्या किणकीणाटाला
खणखणाट समजून अथवा भासवून
उगाच खडे फोडतात कधी कधी
शिळ्याकढीला ऊत आणून
कधी सत्तेच्या आशेने
कधी कल्पवृक्ष मिळवून देण्याच्या
मृगजळी स्वप्नाने
कधी कामधेनू आपल्याही
गोठ्यातून निघून गेली या दु:खाने
(मिपा बंद असताना मिपाला चरफडत खूप शिव्या दिल्या. अर्थात प्रेमाने! मग शनिवारी रात्री हे विडंबन सुचले आणि खफवर सोमवारी मिपा परत आल्यावर टाकले. तिथल्या आमच्या हितचिंतकांनी -कोण म्हणाले रे कंपू कंपू ते! - वा वा! वा वा! बोर्डावर पण टाकून बाकीच्यांनाही छळा, असे आम्हांस भरीला पाडल्याने - दू दू कुठले - खफवरच्या पुरात वाहून गेलेली आमची रचना महत्प्रयासाने वर काढली आणि इथे डकवायचे धारिष्ट्य करत आहे... नमनाचे तेल संपले...!)
प्रेमात, युद्धात आणि विडंबनात सारे काही क्षम्य असते असे मानून खालील भेळ तिखट मानून घेणे -
('खरे' कवी यांची माफी मागून...)
प्राथमिक प्रेरणा - तवंग
दुय्यम प्रेरणा -
माझा पतंग
सतत हरवतो
तुझ्या अभाळी
.
.
पेच लावती
ढगाढगात ढाले
ढालगजांचे
.
.
ढील देत मी
फिरकी झपझप
मांजा वाहतो
.
.
मांजा कातर
पडतो सैलसर
केएलपीडी
.
.
झाडा तारांत
पतंग ढिगभर
लटकलेले
.
.
नवा पतंग
उडेल लवकर
नव्या अभाळी
काल राती आकाशात, चांद दिसला हासरा
कानी सांगून तो गेला,आला दसरा दसरा
घरोघरी लाडू शिरा, गोडाधोडाचा पसारा
परि तोंडहि आवरा, ठेवा नियम आहारा,
आला दसरा दसरा
परिक्षा आली तोंडावर, करा अभ्यासाचा जोर
त्यात मास ऑक्टोबर, दगा देईल सत्वर
पण अभ्यास विसरा, एक दिनच विसरा, आला दसरा दसरा
गोष्ट आहे पुरातन, मोठा दसर्‍याचा मान, देती सोन्याचेहि पान!
नाहि राहिलि ती शान, वर किंमत महान, देती आपट्याचे पान, देती फुकाचाच मान!
येई दसरा दसरा, जाई दसरा दसरा, सर्वां करुनि हासरा,
सणांच्याही या सणाला, करु मानाचा मुजरा!
आला दसरा दसरा
टीचभर ही भूक सांभाळी, विठोबा
जन्मभर होतीच आषाढी, विठोबा
मोजली कोणी अशी ही पापपुण्ये
चांगला तू आण मापारी, विठोबा
पारखोनी घे जरासे भक्त आता
हे तुला विकतील व्यापारी, विठोबा
शेवटी आलास ना गोत्यात तूही
माणसे असतात थापाडी, विठोबा
सोड गाभारा, अता घे वीट हाती
झोड जी झोडायची माथी, विठोबा
देहभर पाण्यात तरला जन्म देवा
तू खरा निष्णात नावाडी, विठोबा !
डॉ.सुनील अहिरराव
