भटकंती

निळाई......

शुक्रवारी रात्री साडेदहा वाजता जेवण करून जरा रिलॅक्स होतोय तर मोबाईल वाजला, बघितलं तर ऑफिसच्या मुरूगनाथनचा कॉल, कॉल घेत असताना थोडा चमकलोच, म्हटलं आता कसा काय याचा कॉल ?

सुमारे १५ वर्षापूर्वी हम्पी येथे सहकुटुम्ब गेलो होतो. आता २०१९ मधे ज्यावेळी जावे असे ठरले त्यावेळी अगदी हेतू पूर्वक एकट्याने प्रवास करायचे असे मनाने घेतले. त्यातून मतभेद,सहल सदस्यांचे पुढे मागे चालणे टाळता येऊन पुरते निर्णय स्वातंत्र्य मिळते असा अनेकांचा अनुभव आपण ही घेऊन पहावा असे वाटले.

आतापर्यंत गड-किल्ले, लेणी, मंदिरे पाहण्यासाठी बरीच भटकंती झाली होती. पण खर्‍या अर्थाने जंगल भ्रमंती अशी झाली नव्हती. नाही म्हणायला एकदा कॅम्प कोयना आणि एकदा आंबा घाटात प्रत्येकी २/३ दिवस मुक्कामी होतो. आंबा ते विशाळगड रस्त्यावर गव्याचे दर्शनही झाले होते. सह्याद्रीतील ह्या जंगलांचा प्रकारच वेगळा. गच्च हिरवी, काट्याकुट्यांची ही जंगले. इकडील जंगलांत वन्य प्राण्यांचा वावर फारसा नाहीच.

बाली , मुस्लिम बहुल असलेल्या इंडोनेशियातील एक हिंदू बहुसंख्यानक जनता असलेले मनोहरी बेट.. या मुळे सर्वसाधारण भारतीय मनाला या बद्दल कुतूहल असते ...असावे !

कर्नाटका समुद्र आणि सह्याद्री - २

नमस्कार मंडळी,

भटकंती तील चित्र शब्द
१) कडक "कोपी लुवाक" एक वेळ सोनं घेणं परवडेल!

शेगाव सोडण्यास साधारण दुपारचे १२ वाजत आले होते. शेगाव ते माहूर अंतर साधारण २०० किमी असल्यामुळे चार ते पाच तासात माहूर मध्ये पोहचू असे असे ग्रहीत धरले होते. मात्र शेगाव ते माहूर हा रस्ता माझ्या ड्रायविंग ची परीक्षा पाहणारा होता असे म्हणले तरी वावगे ठरणार नाही. गुगल वाल्या काकूंनी रेकमेंड केल्यामुळे मी शेगाव-उमरखेड-वाशीम-पुसद-माहूर हा मार्ग निवडला.