वेड लागले सखया, जिवाला वेड लागले.
दिसलास तू , सांगू कशी , माझी न मी राहिले.
वेड लागले सखया , जिवाला वेड लागले.
जादू अशी झाली कशी , दो नयनांच्या भेटीने.
आनंद हा साठवू कसा , इवल्या या मुठीने
फूलपाखरू हो ,मन माझे , तुला धुंडताना
आभाळ हे वाटे थिटे , तूज सवे हिंडताना
स्वप्नात मी रमले अशी , हे चित्र रेखताना
प्रीत ही तुझी माझी , पाहते बहरताना
स्वप्नांना पंख मिळाले , घेता हात हाती
दुनिया नवी वसवेन मी , तू असता सोबती
मदनाच्या भेटीला आज रती ही आली
चंद्राच्या कुशीत ती चांदणी विसावली
तुझ्या माझ्या प्रितीसाठी रात्र थबकली
दूर का उभी तू तिथे ये इथे जवळी
मी ११वीत गेलतो, आणि तिची ९वी झालती.
ती ऊन्हळ्याच्या सुट्टीला,
माऊशीकड आलती.
त्याच रात्री अंधारात
आमची भेट झालती.
अंधारात फक्त आमची
एकमेकांशी बोलनी झालती.
आणि नंतर तिने माझ्याकडे आणि,
मी तिझ्याकडे पाहता पाहताच २री-३री रात्र गेलती.
आशा काही रात्री गेल्यानंतर
आमच्या नात्याला सुरवात झालती.
का कुनास ठाऊक पण या नात्याची दोर हि जास्त लांब न्हवती.
मी ११वीत गेलतो, आणि तिची ९वी झालती.
ती ऊन्हळ्याच्या सुट्टीला,
माऊशीकड आलती.
त्याच रात्री अंधारात
आमची भेट झालती.
अंधारात फक्त आमची
एकमेकांशी बोलनी झालती.
आणि नंतर तिने माझ्याकडे आणि,
मी तिझ्याकडे पाहता पाहताच २री-३री रात्र गेलती.
आशा काही रात्री गेल्यानंतर
आमच्या नात्याला सुरवात झालती.
का कुनास ठाऊक पण या नात्याची दोर हि जास्त लांब न्हवती.
मी ११वीत गेलतो, आणि तिची ९वी झालती.
ती ऊन्हळ्याच्या सुट्टीला,
माऊशीकड आलती.
त्याच रात्री अंधारात
आमची भेट झालती.
अंधारात फक्त आमची
एकमेकांशी बोलनी झालती.
आणि नंतर तिने माझ्याकडे आणि,
मी तिझ्याकडे पाहता पाहताच २री-३री रात्र गेलती.
आशा काही रात्री गेल्यानंतर
आमच्या नात्याला सुरवात झालती.
का कुनास ठाऊक पण या नात्याची दोर हि जास्त लांब न्हवती.
पेरणा अर्थात http://misalpav.com/node/46163
१.
तू हलकट पणे म्हणालास, खुर्चीपेक्षा खालीच बसू की आरामात..
मी म्हणालो तूच बस भाड्या, तुला माहीत आहे, मला खाली बसता येत नाही!
पण त्या वेळेला तुझी ती कुत्सित नजर बघून मला मन कित्ती आवरावं लागलं माहितीय तुला?
म्हणे "आरामात बसू"!
आज पहाटे तो लवकर उठला
डबा उचलून धावत सूटला
लायनीताल्या लोकांना ढकलून दिले
दार जोराने बडवले
आताल्याला लवकर बाहेर बोलावले
जराही वेळ नाही असे सांगितले
आतले प्रकरण कुल वाटले
हालचालीच्या आवाजावरून मंद भासले
मनोमन स्वप्न रचले
वाटे आत गेल्यावर कोणी तरी म्हणावे
"अरे बाबा सावकाश आवर ,
होल वावर इज आवर"
आजची कथा अशी झाली
ज्याची बीजे त्याने कालच पेरली
शब्दांनी केला शब्दांवर घाव
विसरलो शब्द राहिला नाही ठाव
माणसांनी केला शब्दांचाच खेळ
आता कसा घालू शब्दांना मेळ
अवधानांनेे झाला शब्दांवरच वार
कशी लावू आता शब्दांना धार
अविश्वासाने केला शब्दांचाच घात
शब्दांनी करायची अविश्वासा वर मात
शब्दांनी केला नात्यातच बुद्धिभेद
एकत्र येऊन सारू नात्यातील मनभेद
उडता मुका, जरी असला सुका
तो गॉड मानून घ्यावा
कितीही चंचल पऱ्या दिसल्या
तरी एकीचाच हात धरावा
सोज्वळ शालीन निवडून
द्यावी सून आपुल्या घराला
घेत जावे उडते मुके मग
ठेउनी स्थिर मनाला
हात लावूनी ओठांना
त्या सोडिती हवेत सारे
अंतकुक्कुट बनवती सैरभैर
उमजा धोक्याचे हेच इशारे
सुक्या मुक्यांचे पाश हळूहळू
करतील विजार तुमची ओली
घेणाऱ्याला करावा लागतो
आपला खिसा तिच्या हवाली
सुक्या मुक्याने पदरी पडती
फक्त ओलीचिंब स्वप्ने
बायको कुशीत येऊनही
