स्वतःचे स्वरूप ,पाहू दे मज डोळा
नाही मी भोळा , कळेल मज .
जाऊ दे मला , माझीया आत्म्याकडे
अन्य कुणीकडे , कळेल निजरूप???
पहीला मी खादाड , नंतरचा आसक्त
त्यानंतर अजून काही (?), भ्रम हा गेला !
आसक्ती हे मूळ , त्यावरी अनंत बांडगूळ
वेगवेगळे खूळ , पोशिले मी आवडीने .
ऐश्या निरंतराची , आहे मज गाठी
याशिवाय पाठी , नाही काही !
आत्मा म्हणे आता , पाहूनी मूळ रुप
होऊ नको तद्रूप , पुन्हा एकदा .
मूळ रुप खरे , जन्मांतरीचे बरे
. साफ करुनी त्याला , घडव पुन्हा .
प्रेर्ना - मातीचे पाय
पयन स्प्र्शुन अले
ते हत मलले होते
लक्क उमग्ले तेवहा
ते पय मतिचे होते
मि केवल पहत होतो
पयन्च्य खल्चि धुल
ति ललतस लववि
हे एकच मथि खुल
मि इथ्वर पहुन अलो
पौल्खुना विर्नर्या
अधि कुन्वत, मगुन
कप्ति विकत हस्नर्या
अत पुन्ह चलवे पुधे,
कि परत फिर्वे?
सोस न-लयक पयन्चे
पुसुन अव्घे तकवे?
प्रेमल श्ब्दन्चि ओल
मनत र्झिपत नहि
व्हवे नत्मस्त्क
पयहि दिसत नहि
आङळे वाङळें साहित्य संमेलन
आङळे वाङळेंना म्हणाली
मराठी साहित्य संमेलनाला
नाही गेलात कसे ते?
वाङळें आङळेंना म्हणाला
तुमच्या आङळीकेचे साहित्याने
अजीर्ण झाल्यावर इतर साहित्याला
जागा आता उरलीच कुठे ?
राहिलेल्या टोल्यांना मुलाखतीची फोडणी
प्रसिद्धीसाठी आसुसलेले हावरे मन काही न चिंती
आयुष्य हे चुलीवरल्या फोडणीतले दडपे पोहे
राजकारणी या बाजारातून उमेदवारांची दाटी
आणि म्हणे कुणि संपादक तो कुरकुरणाऱ्या खाटी
रोज फसवावे रोज भुलवावे धरून आशा खोटी
आले फिरूनी निलाजऱ्यापरि पुन्हा बनवण्यासाठी
आयुष्य हे चुलीवरल्या फोडणीतले दडपे पोहे
(विडंबनच आहे, ह. घ्या. हे.वे.सा.न.ल.)
.
.
.
.
महापुरुष आणि तीर्थस्थाने
बाप आणि आई
डोळ्या समोर आली नसतील तर नसू देत
आज मराठीचा दिन
ठोकू घोषणा भर्पूर !
करू फॉरवर्डं मेसेज
घेऊ बडवून ऊर !!
माये मराठी पहा गं
प्रेमा आला महापूर !
सोनियाचा दिनू आता
नाही राहिला गं दूर !!
पोरे पाठवू आमची
इंग्रजि माध्यमामध्ये!
शिल्लक जागा राहतील
मराठीच्या शाळांमध्ये !!
याला म्हणतात त्याग
खळबळ मनी माजे!
मराठी बांधवांसाठी
इत्के केलेची पाहिजे!!
मेसेजेस इंग्रजीत
इंग्रजीत बोर्ड सारे!
वाचवण्या मराठीला
काहीतरी करूया रे !!
शिकू इंग्रजीमधून
इंग्रजीमधून बोलू!
वाट इंग्रजीची धरू
वाट मराठीची लावू !!
आज पहाटे लवकर उठले
डब्यासाठी खास जिन्नस ठरवले
साजुक तुपात रव्यास भाजले
शिऱ्यात काजू बेदाणे घातले
मऊसूत पराठे भाजले
चमचमीत भरले वांगे केले
आमटी आणि भातही भरले
चवीला चटणी, कोशिंबीर दिले
आणि मनोमन स्वप्न रचले
वाटे आज तरी त्याने म्हणावे
"वा काय बेत होता,
आजचा डबा छानच होता."
ही झाली तिची बाजू
आता जरा त्याच्याकडे पाहू
प्रियकरं प्रेयसींना
शिळेने साद घालत आहेत
पण गॅसवरील कुकरच्या
शिट्ट्याच शेवटी खऱ्या आहेत
ते म्हणतात हृदयरुपी
हिरे अमूल्य आहेत
पण बाजारात बटाटे
४० रुपये किलो आहेत
त्यांच्या ओठांवर कविता
अन् मनांत गाणी आहेत
पण घराघरांतून
महागाईची रडगाणी आहेत
त्यांच्यासाठी ललनांचे चेहरे
नभीचे चंद्र आहेत
पण तव्यावरील भाकऱ्याच
सर्वांची पोटं भरीत आहेत
तिच्या तनाच्या अत्तराचे
त्याच्या मनात सुवास आहेत
पण उतू जाणाऱ्या दुधांचे
वास हेच वास्तवात आहेत
- सौ. रोहिणी विक्रम मनसुख
त्याने म्हटले
'तू वाटशी चंद्र मजला'
तिने ऐकले
'चेहऱ्यावर डाग कसला'
त्यांना वाटले
'आता हा फसला'
तिने म्हटले
'थांब ना जरा'
त्याने ऐकले
'आयता सापडलास बरा'
त्यांना वाटले
'हा नेहमीचाच नखरा'
त्यांनी म्हटले
'आगळी तुमची प्रीत'
त्याने ऐकले
'कोण हार कोण जीत'
तिला वाटले
'वेगळी जगाची रीत'
- सौ. रोहिणी मनसुख
अहो डॉक्टर, काढा वेंटीलेटर
अहो डॉक्टर
काढा की माझे वेंटीलेटर
मला काही झाले नाही
बघा मी लिहीन सुद्धा लव लेटर
(कोरस: हिला द्या हो डिसचार्ज लेटर)
न मी आजारी न मी बेचैन
डोकेदुखी नाही मला न तापाची कणकण
पण मग का देता मला तुम्ही इंजेक्शन?
काढा की माझे वेंटीलेटर
थोडे औषध मी घेते थोडे तुम्हीपण घ्या ना
माझ्या हृदयाची धडधड कान देवून ऐकाना
सलाईन ऑक्सीजन दुर करा अन घ्या माझे टेंपरेचर
काढा की माझे वेंटीलेटर
