पेरणा :- प्राची ताईची अबोला..
http://misalpav.com/node/50707#comment-1153556
तुझ्या ढबोल्या भावाने
सोडला मागे भस्मासूर
जीव झाला वेडापिसा
त्याचा पाहुनिया नूर
तुझ्या ढबोल्या भावाने
कशी ओरपली नळी?
उरे हडकांचा ढीग
रस्साजाई खोल तळी
तुझ्या ढबोल्या भावाने
किती भाकरी हादडल्या..
अगं वेडे भातही
आता आला नं संपाया!
पेरणा आमचे परम मित्र श्री श्री १०८ अनन्त्_यात्री यांची ही कविता http://misalpav.com/node/50404
झटपट छनछन तुषार अगणित
भवतालाला व्यापत उडले
रोमरोम पुलकित करुनी त्यांनी
वरुणावरती गारूड केले
स्वरचित्रातील अवकाशात
अचूक तिचे आगमन झाले
सुंदरीचे त्या चिमुरडीशी
निगूढ नाते पुनश्च कळले
स्वप्नशिल्पातील कल्पनेचा
वर्तमानाशी घालूनी मेळ
नेहमी सारखा सहज रंगला
सुपरमॉमचा अद्भुत खेळ
पैजारबुवा,
कवितेतले गूढ उलगडण्यासाठी खालील व्हिडीओ जरूर पहावा
पेरणा http://misalpav.com/node/50380
कर्नलसाहेबांची त्रिवार क्षमा मागून
*दळण नसलेल्या गिरणीवर*
जेंव्हा कोणीतरी पीठ पाडतं
मग त्या पिठावरच्या सरळ रेषाच
कंटाळून नागमोडी होऊन जातात
टोमणे आणि कुचकट बोलणे
जेव्हा नित्याच होतं तेव्हा
वादळा पूर्वीची शांतता
सोसण मात्र असह्य होतं
पेरणा किती काळ झुलवायचे
http://misalpav.com/node/50291
खरे सांग केव्हा तुझ्या बंद ओठी साथीदारांचे नाव केव्हा उमटायचे
किती घालायचे तुला टायरी अन किती वेळ पाण्यात बुडवायचे
तुला कोठडी लागली आवडायला आम्ही रिमांड कितीदा मागायचे
मळकट घोंगडे पुन्हा पांघरोनी तू मात्र बिनघोर झोपायचे
अरे प्राक्तनाचे असे काय देणे तुजभोवती दिनभर नाचायचे
कोर्टातही तू अससी मुक्याने माXXXX जजनाही किती काळ झुलवायचे
पेर्णा पाभे सरांची तू
http://misalpav.com/node/50075
तू चालते अशी वटवृक्षाचे जणू खोड ग
अंगावरती भले दांडगे ओंडके जणू ल्याले ग
तू हसते अशी छाती माझी धडधडे ग
गडगडाटाने त्या माझ हासणं सारें लोपते ग
तुझ्या नुसत्या हालचालीनेही वारा वादळी वाहतो ग
येता येता तुझ्या घामाचा गंधही संगे आणतो ग
तू बघते तेव्हा अंगावरती शहारा माझ्या येतो ग
बघून तुला मीच कधीकधी थिजल्यासारखा होतो ग
रोज किती पाणी प्यावे?
शरीराची गरज असेल एवढे
आणि आधुनिक विज्ञानाने सुविद्य
डॉक्टर सुचवतील तेवढे
रोज किती पाणी प्यावे?
अन्न पिकविण्यासाठी
शेतीसाठी
शिल्लक राहील एवढे
रोज किती पाणी प्यावे?
शेती आणि शरीरांची गरज
यांचे गणित नाही जुळली तर
इतर अपव्यय टाळून
लोकसंख्या नियंत्रणाचे महत्व
ईतर चार जणांना पटवून
शरीराची गरज भागेल तेवढे
कुणाला चांदण्यांच्या सहवासात रमावेसे वाटते तर कुणाला अजून कोणाच्या, आमची एक इच्छा अपूर्ण आहे ती म्हणजे एकदिवस तरी वल्लीदांच्या सहवासात रमण्याची
बघू केव्हा पूर्ण होते ती? तोपर्यंत ह्या कवितेवरच समाधान मानावे...
पेरणा http://misalpav.com/node/49655
अनन्त्_यात्री सरांच्या कळकळीच्या विनंती चा मान ठेऊन दारू हा विषय सोडून विडंबन पाडत आहे
(१) केव्हातरी एकदा म्हणे
दारू हा विषय सोडून
ग्रहकक्षांच्या कातीव रेषा
वितान अवकाशाचे व्यापून-
अचूकतेची लय सांभाळीत-
परस्परांशी अंतर राखून-
कुजबुजल्या,"हे अष्टग्रहांनो,
फिराल तुम्ही अथकपणाने
विश्वांताचा क्षण आला तरी
अमुच्या आभासी पण तरिही
अभेद्य ऐशा बेड्या घालून?"
सगळे कंस पूर्ण केलेले आहेत उगाच मोजत बसू नका...
पेरणा, प्राची ताईची ही कविता
http://www.misalpav.com/node/49553
प्राचीताईने केलेला भावानुवाद करायचा प्रयत्न चांगला होता, पण तिला बिचारीला त्या गाण्याचा खरा अर्थ समजलाच नाही ( हा उगाच खोटे कशाला बोलायचे?)
स्पष्ट बोललो म्हणून रागावू नको बरका प्राचीताई, पण माझ्या फार अपेक्षा होत्या तुझ्या या भावानुवादा कडून.
किरणकुमार यांची बासरी तर आमची हलगी
..
शाम वर्ण तो शोभत होता, सुडौल काये वरी
ठुकमत ठुमकत समोर आली, सुंदर ती नारी
वस्त्र राजसी, पदर भरजरी, गळ्या मधे साज
पुढे चालता पैंजण करती, छुमछुम आवाज
प्रथम दर्शने नार देखणी, नजरेत भरली
त:क्षणी मी तिला मनोमन, होती की वरली
मोहक पुष्पे खोवून होता,अंबाडा सजला
मोह अनामिक कसा सुटावा? सांगाकी मजला
आठवताना रुप आपुले, मेख जाणवे खरी
सापळ्यावरी हडकांच्या या का, भुलेल ती नारी?
