पेरणा
http://misalpav.com/node/48397#new

उलगडली ही कविता म्हणताहात,
मग विचार कसला.. उचला अपुला टाक
विडंबनाचे यात्री आपण आहात
पाडून टाका एक इथे त्यातल्या त्यात!

खेडूत सरांच्या ह्या पेमळ सुचणे प्रमाने त्यातल्या त्यात विडंबण पाडले

पेरणा http://misalpav.com/node/47605

अनंतयात्रींची "...पाहिले म्यां डोळा" लैच अस्वस्थ करून गेली

म्हणून वातावरण जरा हलके करण्याचा प्रयत्न...

दाखवायचे दात बघून झाले असतील तर आता खायचे दात दाखवतो.. सहजच..

पेरणा अर्थात प्राची तैंची मन राधा राधा होते...

आज दिव्याच्या अमावस्ये निमित्त मिपावरच्या सर्व ब्रम्हराक्षसांना आणि डाकीणिंना सादर नमन करुन

(मन भूत भूत ओरडते..)

तिन्हीसांजेच्या व्याकुळ वेळी
का बाहेरची बाधा होते?
मळभ दाटते तेव्हा
मन भूत भूत ओरडते..

सहावे इंद्रिय जेव्हा
शंकांची उडवीते राळ,
आवेग जरा वा-याचा
भासतो जणू वेताळ..

मिटताच डोळे माझे
उभा मज समोर ठाकतो,
रोज मला उठवाया
तो झोटिंग बनुनी येतो..

पेरणा अर्थात मनोज यांची सकाळी सकाळी

घाण उग्र भपकारा
लांबूनच आला
क्वार्टर टाकून आला
सकाळी सकाळी

फेसाळत्या सोड्यात
बर्फाचा मनोरा
लिंबू जाउन बसले
जरासे बुडाशी

पाय जड झाले
दृष्टी नाही डोळी
अवस्था ही झाली
सकाळी सकाळी

किती पेग गेले
घशातून भरारा
म्हणे आठवांचा
सुटण्या येरझारा

घरचे निष्ठुर
म्हणती पितो देशी
विदेशी न मिळता
सकाळी सकाळी

पेरणा अर्थातच

(जरी विडंबन म्हणून लिहिले असले तरी जवळून अनुभवलेली सत्य परिस्थिती )

मुलगी घरी जायला निघते तेव्हा,
प्रवासासाठी म्हणून आईने केलेले पराठे सगळेच्या सगळे घेउन जाते,..... चुकून.
फ्रिजसुध्दा झाडून पुसून केलेला असतो.. अगदी रीकामा
आठवड्याची भाजी, मसाले, लोणची..
बाबांकडून खोवून घेतलेलं खोबरं, सोललेला लसूण..
डब्बा भर तिखट पु-या, चकली अन लाडू..
तुझ्या हातचे लाडू याला फार आवडतात असे म्हणून केलेले
दाण्याचं कूट, जीरेपूड, धणेपूड..
कधी ब्यागेत भरते कोण जाणे!

(विडंबनच आहे, ह. घ्या. हे.वे.सा.न.ल.)
.
.
.
.
महापुरुष आणि तीर्थस्थाने
बाप आणि आई
डोळ्या समोर आली नसतील तर नसू देत

तुला बापू म्हणू की बाप्या ?
स्वतःच्याच
स्खलनशीलतेने
असुरक्षीत
ईतरांनाही
असुरक्षीतता वाटणारा
तुला बापू म्हणू की बाप्या ?

जीवातला शिव
भुकेला प्रणयाच्या लीलेला
निसर्ग सुंदर प्रकृती
मायेच्या प्रितीला

पेरणा अर्थात http://misalpav.com/node/46163

कितनी राते....

१.
तू हलकट पणे म्हणालास, खुर्चीपेक्षा खालीच बसू की आरामात..
मी म्हणालो तूच बस भाड्या, तुला माहीत आहे, मला खाली बसता येत नाही!
पण त्या वेळेला तुझी ती कुत्सित नजर बघून मला मन कित्ती आवरावं लागलं माहितीय तुला?
म्हणे "आरामात बसू"!

पेरणा अर्थातच

(डबा)

आज पहाटे तो लवकर उठला
डबा उचलून धावत सूटला
लायनीताल्या लोकांना ढकलून दिले
दार जोराने बडवले

आताल्याला लवकर बाहेर बोलावले
जराही वेळ नाही असे सांगितले
आतले प्रकरण कुल वाटले
हालचालीच्या आवाजावरून मंद भासले

मनोमन स्वप्न रचले
वाटे आत गेल्यावर कोणी तरी म्हणावे
"अरे बाबा सावकाश आवर ,
होल वावर इज आवर"

आजची कथा अशी झाली
ज्याची बीजे त्याने कालच पेरली