अनादिच्या अलिकडचा
"अ" हा नि:संग असा एक बिंदू घेतला.
मग
अनंताला स्पर्श करू धजणारा,
ज्ञानगम्य असा,
"ज्ञ" हा दुसरा बिंदू घेतला.
"अ" ला "ज्ञ"शी जोडणारी
"अज्ञ" ही रेषा आखली.
ह्या रेषेवर
माझ्याच जवळपास
कायम घोटाळणारा
"हम्" हा बिंदू निवडला.
"अज्ञ" या रेषेशी
लंबरूप,
फटकून असणारे,
"सोs" हे प्रतल
असे निवडले
की ते "अज्ञ" रेषेला
"हम्" बिंदूत छेदेल.
चैत्री पाडवा....
नवी पालवी चैत्राची ती,
रंग तिचा हिरवा..
पारंब्यांवर झोके घेई,
एक वेडा पारवा...
पानोपानी फुलली जाई,
दरवळे अंगणी मरवा..
मुदित सृष्टी बहरून जाई,
वसंत ऋतु हा बरवा..
मंदिरातला मृदुंग बोले,
सुमधुर तो केरवा..
संध्यासमयी कानी येई,
दूर कुठे मारवा..
सजतील सदने, गुढ्या तोरणे,
पाडवा आहे परवा..
नववर्षाची नवीन स्वप्ने,
संकल्प मनी ठरवा.....!
जयगंधा..
११-४-२०२१.
देवाघरची नाती संभाळावी
खत पाणी घालुन वाढवावी
तेव्हा कुठं प्रेमाच फळ आणी
विसाव्या पर्यंतची साथ मिळते
पाचा ऊत्तराची (आयुष्याची) कहाणी
साठा ऊत्तरी सुफळ संपूर्ण होते
जो पर्यंत होत नाही जाळ
तो पर्यंत तुटत नाही नाळ
कमळाची फुले सोडुन
उचलत बसतात गाळ
नाईलाजाने आशांची साथ आणी
हातातला हात सोडावा लागतो
कारण बुडत्याचा पाय खोलात आसतो
पण आतला माणुस काही मरत नाही
माणुसकीचा उमाळा काही सुटत नाही
रोज तो जुळवून अपुली
एक कविता ठेवतो
वृत्त-मात्रा-अर्थ-लय-
-छंदात निशिदिनी रंगतो
जे न दिसते रविस तेही
मिटून डोळे पाहतो
काव्य अन् शास्त्रामधे तो
क्षण नि प्रतिक्षण डुंबतो
कल्पनांचे भव्य इमले
सुबकसे तो बांधतो
(मी तयांची द्वारपाली
आपखुशीने निभवितो)
विविध प्रश्नांचा तुम्हाला
अटळ छळ जो जाचतो
मात त्याला देऊनी तो
मिति-दिशा ओलांडतो
शब्द धन वाटून अविरत
थकून कधि तो थांबतो
(मी ही त्या दुर्मिळ क्षणाची
वाट गुपचूप पाहतो)
एकही कविता आताशा
काळजाला भिडत नाही
शब्द मोहक विभ्रमांनी
भ्रमित आता करीत नाही
कोरडा असतो किनारा
लाट फुटते मत्त तरिही
जखम होते खोलवर पण
रक्त आता येत नाही
प्रार्थनांचे मंत्र निष्प्रभ,
बीजअक्षर श्रांतलेले
भंगलेल्या देवतांना
आळवूनी भ्रष्टलेले
मार्गदर्शी ध्रुव अन्
सप्तर्षी आता लोपलेले
दीपस्तंभांचे दिवेही
भासती मंदावलेले
या अशा कुंठीत वेळी
दाटुनी येते मनी
विफलता, जी रोज उरते
रोमरोमा व्यापुनी
श्रीरंग....
सावळ्याचा शाम रंग..
भक्तिमाजी गोपी दंग..
प्रेमाचे उधळुनि रंग..
स्वानंदे भिजले अंग..
ममत्वाचा होई भंग..
अहंतेचा सुटे संग..
वैराग्याचा मनी तरंग..
उजळुन जाई अंतरंग..
जाणिवेत "मी" च गुंग..
"तो" चि "मी" श्रीरंग...
"तो" चि "मी" श्रीरंग...
जयगंधा...
६-३-२०१७.
असं कधी झालंय का?
आपली सावली ..राहिलय उभी
किती तरी वर्षांची पानं उडून गेली
काळाची काजळमाया सरून गेली..
तरी अवचित ही सामोरी राहिलय उभी..
मी तिला पाहते,मनभरून न्याहाळते
समोरूनी ती पुढली वाट चालू लागते
सांगाव वाटे तिला ही वाट अशी कठीण असते
कशाला धावते आत तरी हात हाती घेते?
ती चालत राहते ...कधी माझ्याकडे पाहत हसते..
मी बघत राहते.. हळूच हसते
तू जीव माझा -
तू प्राण माझा -
घ्यावया
नच होतीस आली
मालूम होते मला
शौच्यालयात घुसता
मग सावरून बसता
मोबाइलात रमता
आलीस तू अवचिता
जवळि जवळ येता
मग कडकडून डसता
मम उष्ण रक्त प्रशिता
मेरा चैन-वैन सब लुटिता
वाजवून टाळिका
मी जीव तुझा - मी प्राण तुझा
- हरिला -
अल्विदा मच्छरिनी -
अल्विदा.
अमूर्ताचा अंतर्नाद
अक्षरांच्या कपारीत
शब्दाशब्दाच्या घळीत
ओळीओळीत गुंजला
अमूर्ताचा पायरव
हलकेच जाणवता
अनाहत तरंगांनी
डोहडोह डहुळला
अमूर्ताचा पोत कसा
अमूर्ताचा पैस किती
अमूर्ताचा डंख कुठे
विचारत विचारत
अणुरेणू झंकारला
मुळ गीत - जरासी आहट होती है तो दिल सोचता है ,कही ये वो तो नही
जब whatsapp पे unknown no से Hii का massage आता है
तो दिल सोचता है कहीं ये वो तो नही ....
जब भी instagram पे profile photo change करती हुं
follower न होने के बावजुद भी massage request आती है nice DP
है ये उसीकी अदा ...है ये उसीकी सदा
कहीं ये वो तो नही .....
दिल में उठती है धडधडीसी
नस-नस में मचलने लगी चिंगारीसी
जब किसी नं से blanck call आता है
और सुनने में आता है बस अखियोंका पानी
...कहीं ये वो तो नहीं ..कहीं ये वो तो नहीं
