प्रेमकाव्य

मधाळलेल्या कुण्या मिठीची
चव लाघवी पीठीसाखरी,
झळा भोवती वैशाखी तरी
गोड सावली आम्र पाखरी.

एकच पुरतो कटाक्ष तिरका
नजर अशी की तिख्खी मिर्ची,
पेटवते मग रंध्रांध्रातून
अन्वर ज्वाला आसक्तीची.

दातांचा तो चिमणी चावा
करकरीत जणु कैरी कच्ची,
शिरशिर अंगी हवीहवीशी
कशी लपावी नाजूक नक्षी?

स्पर्श असा की शामक अमला
तनामनाचा दाह उतारी,
कषाय जणू तो प्याल्यामधला
क्षणात देतो कशी उभारी.

खट्ट्या मिठ्ठ्या श्वासांमध्ये
शब्द बिचारे हरवून जाती.
नमकीन काही घडून जाते
अर्थ उगाचच शोधत बसती..

आमची प्रेरणा : राघवांची सुंदर कविता : ..बहुतेक रेशमी होते!

आमची शंका : विडंबन हे हास्य किंव्वा बीभत्सरसात असावे असा काहीसा संकेत आहे, किमान मिपावर तरी तसे पाहण्यात आलेले आहे. "शृंगाररसातील" विडंबन केल्याबद्दल मराठी साहित्यपीठ अस्मादिकांना माफ करेल काय ;)

आकार घडीव होते..
आघातही नाजुक होते!

ओठांना ओठ हे भिडती..
[तेव्हा] "शब्देविण संवादु" होते!

नैतिकतेचे ठाऊक नाही...
[पण सीत्कार सोवळे होते!]

"अंधार कर ना जरासा"..
नवखेपण लाजत होते !

(टीप: अनाहितांची साष्टांग माफी मागून)

प्रोफाइलवरती बाई
अशि काही दिसते धासू
तो फोटो पाहुन येती
झुंडीने चावट वासू

कुणी भोजनपृच्छा करतो
कुणी थेट घालतो डोळा
बाईच्या भवती जमती
भुंगे सतराशे सोळा

बाईचे आशिक मुबलक
कुणि पुतण्या तर कुणि काका
रंगेल एकसे एक
बाईस मारिती हाका

मेसेज पटापट येती
गालात हासते बाई
पाहता गड्यांची गर्दी
तिज हसू अनावर होई

ती विचार करुनी लिहिते,
पुसते, -अन पुन्हा लिहिते
ते 'टायपिंग..' दिसताच
वासूंचे भान हरपते

उगवला प्रेमिकांच्या सोहळ्याचा दिन वाजत गाजत

त्याच्या हृदयाची वाढली होती धडधड
तिच्याही काळजात होत होतं लकलक
कारण तो होता ट्रेडमिलवर धावत
आणि तिच्या लेकीच्या व्हॅनचा हॉर्न होता वाजत

दिले तिने त्याला आवर्जून फूल
पण होतं ते डब्यातलं कोबीचं फूल
निघाला मग तो एकटाच लॉंग ड्राईव्हवर
कारण होतं त्याचं ऑफिस नगर रोडवर

पोहोचला एकदाचा तो ऑफिसला
होतीच 'ती' तिथे सोबतीला
सुरु झालं त्याचं आणि तिचं गूज
म्हणला तो तिला दिवसभराची राणी माझी तूच

जेव्हा माझी गोष्ट ....
तुझ्या तोंडून सुरु होते होते ना ,
ती मी भान हरपुन ऐकते

तु म्हणतोस " स्विटु ..तुझा DP मी जेव्हाही zoom करुन बघतो तेव्हा तेव्हा जाणवतं तुझं वेगळेपण ....
भव्य कपाळ , त्यावर शोभणारी चंद्रकोर ...
डोळे ...बोलके नि काळेभोर...
नाकावरचा तीळ तर रेअर खुप रेअर ...
गुलाबी गुलाबी ओठ , हसलीस की त्यातुन एक साइडचा दात हळुच डोकावतो बाहेर ..."

मी हाताच्या तळव्यांनी चेहरा झाकुन , लाजुन चुर

तुझ्याशी बोलता
मन माझे जणु बेभान होते
तुझ्याचं विचारात
मन माझे विरते

तु जवळ नसता
मन तुझ्यासाठीच झुरते
विरहात ही
मी तुझ्यातच रमते

तु कितीही दुर असावा
तरी तुझ्या मनाला
कधीही माझा विसर
न व्हावा

कितीही मैलांचे
अंतर असले तरी
मनाने तु सदैव
माझ्या पास असावे
तनाने दुर असलो
तरी मनाने एकरूप व्हावे!

-Dipti Bhagat
4 March, 2019

ही रात निळीशार,
ओतीत चंद्र-धार...
स्वप्नातल्या कळ्यांना
देते नवा आकार!

पाण्यात चंद्र-पक्षी,
मांडून सौख्य-नक्षी...
किरणावरी शशीच्या
होतात मंद स्वार!

तुझ्या समोर मी नेहमीच शहाण्यासारखं वागायचं ठरवते.
खूप वाटंत असतं तुझ्याकड अनिमिष नेत्रांनी पहावं..
तुझ्या कपाळावर येणारी चुकार बट, तुझे भुरभुरणारे केस,
तुझ्या गालावरची खळी, बोलताना हलणारे लोभस ओठ..
पण मी अगदी शहाण्या मुलीसारखी बसते, डोळे झुकवून.

उन्हाच्या सावलीत
सावलीतल्या उन्हात
कधीतरी वेडं मन भिजतं ना?

गप्पांच्या नादात
नादावल्या जगात
कुणीतरी गोलगोल फिरतं ना?

चहाच्या कपात
कपातल्या चहात
काहीतरी गोडगोड घडतं ना?

मनातल्या प्रश्नाचं
मनातलं उत्तर
केव्हातरी कुठंतरी मिळतं ना?

कसंतरी कुठंतरी
कुणीतरी केव्हातरी
कधीतरी प्रेमात पडतं ना?
पडतं ना?