डावी बाजू

सरकारचे डोकं नक्की ठिकाणावर आहे काय ?

अरे देवेंद्रा , तुला झालंय तरी काय

चुलीत गेली प्रगती सारी

ठेव ती मेट्रो तुझ्याच दारी

मुक्यांचा जीव तुला खाऊ वाटला काय

सुधीर राव आहेत कुठं ? झोपलेयत कि काय ?

किती घरटी उखडली ते त्यांनाच ठाऊक नाय

रात्रीचा दिवस इथं पहिल्यांदाच उजाडलाय

सामान्यांच्या लढ्यास अशी किंमत ती काय ?

जास्त आवाज केला तर देतीलही तोंडावरच पाय

अरे देवेंद्रा ...

सरकारचं डोकं नक्की ठिकाणावर आहे काय ?

डोंगर पोखरून माती खाल्ली

माती खाऊन घरं विकली

पुढे जाऊन त्याच पैश्यातून

काल झोपता झोपता, वेळ बाराची आली.
आमच्या बालकानी काल, जरा लै(च) रात केली.

अडीच वाजता पुन्हा,बालकाला आली जाग
त्याला वाटलं,अंथ-ऋण नव्हे..ही तर बाग!

बागडू लागलं,खेळू लागलं,
माझ्या हिच्या अंगावरून,मुक्तपणे लोळू लागलं!

बरच खेळल्यावर मग, त्यालाही पेंग आली.
पण तोपर्यंत आमची ,पहाट लाले लाल झाली.

मेली झोप, मोडून अंगं!
मीच दिली मग, कोंबड्यासारखी बांगं!

अश्या अवस्थेत, उठून आवरायला,
झुलतच मी गेलो, टॉवेल धरायला!

धरला टॉवेल ओ-रडली ही,
मला म्हणते, "गाऊन सोडा...शीSssssss!"

पेरणा...अर्थातच

एक आई दाराआडून बघते आहे बाहेर
किती बाहेर?
कॉलनीच्या बाहेर, ग्राऊंडच्या पार
जिथे एक मुलगा खेळतो आहे मुग्ध....
करत असेल का तो तिचा काही विचार?
येत असेल का तो ही
खेळण्यातून बाहेर, ग्राऊंडच्या अलीकडे?
आईला दाराआडून बाहेर यायचं नाही...
मग ती वेताची काठी हळूच चाचपते,
ती काठी पाठीत घेऊन
मुलगा अविश्रांत कोकलत राहतो....
काठी सापडलेली आई
सताड उघडलेल्या दाराआडून सुतत राहते...
सुततच राहते....

-चमचमचांदन्या

राखून ठेव दुधाचे थेंब तू

मज पाडसा पाजावया

रक्त माझे शोषलेस

काही नाही त्यास द्यावया

घास देई तू मजप्रती

दुध देते मी म्हणोनि

अर्थ नाही, व्यर्थ आहे

जीवन शिंगे असोनि

कामधेनु, गोमाता नावे

मज अनेक ती

भाकड पैदा होता

खाटीकास विकती

निचाहूनी नीच तू

तुझ्यासम कुणी नसे

धर्माचे स्तोम फक्त

अंतरी आत्माच नसे

विकशील का मुलीला ?

वांझ जर असेल ती

जरा खरचटता तिला

झोपही उडेल ती

वळू नको, भाकड नको

दुभती गाय पाहिजे

माग तू याच जन्मी

किती सोपा प्रश्न होता माझा

"तू " अधिक " मी " किती ?

तू उत्तर दिलेस "दोन"

अंतर्मुख होऊनि शोधू लागलो

आपण आहोत तरी कोण ?

मला अपेक्षीत “एक " होते

आपल्यात मुळी अंतरच नव्हते

दोन देण्यामागे कारण काय होते?

जर तू माझ्यात होतीस

मग मी तुझ्यात का नव्हतो ?

आणि मी तुझ्यात नव्हतो

तर मी कुठे होतो ?

गणित सोपे जरी वाटले दुरून

अवघड झाले उत्तरावरून

का दिलेस तू विचित्र उत्तर ?

कुढत गेलो पुढे निरंतर

जवळ घेतला मद्याचा प्याला

शोधत गेलो मला स्वतःला

प्रस्तावना

जंगलावर राज्य करायचं असेल

तर खबरीलाल पोपट पाळून चालत नाही

त्यासाठी सिंव्ह पाळावा लागतो

हा सिंव्ह आपल्यासमोर उभा आहे

फक्त आपल्या किमतीचा भाव जुळावा लागतो

-----------कविता -------

धूर दिसे , काहीही नसे

पोपट करी जो त्रागा

शिकाऱ्यास तो असे भासवे

जणू तोच जीवनधागा

जंगल मंगल पोपटामुळे

पोपट किती रे चपळ

हा नसता तर अवघड असते

पेलले नसते जंगल

बित्तम्बातमी अशी आणतो

जंगलाची जणू नस जाणतो

पोपट पोपट करी शिकारी

काहीच सुचे ना त्याला

" एक मराठा लाख मराठा "

पूर्वी गुंजला होता नाद

गिनीज बुकात नाव नोंदवुनी

मराठ्यांनी घेतली होती दाद

नव्हता कुणाचा अंकुश तेथे

नव्हते कुणीही नेते

गल्लोगल्ली येऊनि मिसळले

लाख लाख मराठे

काकासाहेब गेले बुडुनी (?)

झाला मोठा आघात

बंद पुकारला खरा तरीही

पण चढला हिंसेचा माज

मी हि मराठा तरी

भेदत आलो चक्रव्हुय ते सारे

शांततेतच खरा जोर असे

नको हिंसेचे वारे

मराठा असूनही आज मला

वाटत आहे लाज

पुन्हा रोवूया अटकेपार झेंडा

नको आरक्षणाचा साज