मला भेटलेले रुग्ण - २१
विनोद
मास्तरा- जाशिल कधि परतून?
माझी ही एक कविता . त्यानंतर काही मास्तर घरी येऊन मला फुकट गणित शिकवू लागले आणि ती संधी साधून या कवितेचा सूड म्हणून त्यांनी मला सडकून चोपले!!!
हॉटेल शिवीभोजन थाळी
हॉटेल शिवीभोजन थाळी
मालक: हॅ हॅ हॅ.
मालक: सोन्या, नालायका बघ रे, गिर्‍हाईक आलं.
हॅ हॅ हॅ या या या.
बसा बसा बसा.
मालक: सोन्या रांडीच्या, पाच नंबरचे कळकटलेले टेबल आरशासारखे पुस, अन गिर्‍हाईकाला काय लागते ते पुस.
हॅ हॅ हॅ.
मालक: सोन्या नरसाळ्या, अरे माझा कडमड्या मोबाईल कुठे आहे? त्या पेताड भाजीवाल्याची भाजी आली नाही अजून. त्याच्या *डीत जास्त माज आलेला आहे. निट वेळेवर भाजी सप्लाय करत नाही तर मग मी थाळीत काय *ट देवू काय?
फेंगशुई,कासव आणि चिरंजीव
D mart मध्ये खरेदी करत असताना चिरंजीवांची भुणभुण सुरू होती. त्याला एक काचेचे पारदर्शक रंगाचे कासव आवडले होते. ते त्याला खेळायला हवे होते. मी पाहिले, त्या ठिकाणी फेंगशुईच्या अनेक वस्तू ठेवल्या होत्या. त्यातच ते कासवपण होते. मी नाक मुरडूनच तिथून पुढे निघून गेले. माझा अश्या गोष्टींवर विश्वास नाही मात्र नवरोबांचा आहे. घरी आल्यावर सामान भरून ठेवताना पाहते तो काय! चक्क ते कासव सामानाच्या पिशवीत दिसले. मग लक्षात आले,हा उद्योग चिरंजीव आणि त्याच्या पप्पांचा आहे. दोघांनी मला नकळत खरेदी करून ते घरी आणले होते.
"माळ्याच्या मळ्या मध्ये कोण ग उभी "
फुकटची प्रसिद्धी हि कुणाला आवडणार नाही . दूरदर्शनवर दिसणारे कलाकार यांचा मला उगीचच हेवा वाटतो . अर्थात आमच्या लहान पणी टीव्ही हा प्रकार नव्हता ,रेडीओ असायचा.
(कपाळ)मोक्ष!! :-)
सर्व व्यर्थता उमजत असते
तरि चित्ताला थारा नसतो
संदेशाची तिच्या प्रतीक्षा
मी प्रतिचातक बनुनी करतो
हस्तसंच मज गमे उपांगच
क्षणिक दुरावा असह्य होतो
'अजुनी उत्तर का येईना?'
प्रश्न मनाला कच्चा खातो
सतरा कामांचा खोळंबा
भार्या घोष ठणाणा करते
तरी पालथी घागर माझी
आंतरजालावर गडगडते
शेवटची कधि 'दिसली' होती
किती त्यावरी प्रहर लोटले
मोजुन घटिका तिज गमनाच्या
पंचप्राण कंठाशी रुतले
अन्य पुरुष तर नसेल कोणी?
भिवविति लाखो शंका हृदया
'निळ्या खुणे'ला विलंब होता
चलबिचले मम अवघी काया
उडता मुका, जरी असला सुका
उडता मुका, जरी असला सुका
तो गॉड मानून घ्यावा
कितीही चंचल पऱ्या दिसल्या
तरी एकीचाच हात धरावा
सोज्वळ शालीन निवडून
द्यावी सून आपुल्या घराला
घेत जावे उडते मुके मग
ठेउनी स्थिर मनाला
हात लावूनी ओठांना
त्या सोडिती हवेत सारे
अंतकुक्कुट बनवती सैरभैर
उमजा धोक्याचे हेच इशारे
सुक्या मुक्यांचे पाश हळूहळू
करतील विजार तुमची ओली
घेणाऱ्याला करावा लागतो
आपला खिसा तिच्या हवाली
सुक्या मुक्याने पदरी पडती
फक्त ओलीचिंब स्वप्ने
बायको कुशीत येऊनही
अहो डॉक्टर, काढा वेंटीलेटर
अहो डॉक्टर, काढा वेंटीलेटर
अहो डॉक्टर
काढा की माझे वेंटीलेटर
मला काही झाले नाही
बघा मी लिहीन सुद्धा लव लेटर
(कोरस: हिला द्या हो डिसचार्ज लेटर)
न मी आजारी न मी बेचैन
डोकेदुखी नाही मला न तापाची कणकण
पण मग का देता मला तुम्ही इंजेक्शन?
काढा की माझे वेंटीलेटर
थोडे औषध मी घेते थोडे तुम्हीपण घ्या ना
माझ्या हृदयाची धडधड कान देवून ऐकाना
सलाईन ऑक्सीजन दुर करा अन घ्या माझे टेंपरेचर
काढा की माझे वेंटीलेटर
ना देवेंद्र देव इथे , ना उद्धव आहे साव
ना देवेंद्र देव इथे
ना उद्धव आहे साव
आजही बळीराजा भीक मागतो
पण , त्याला काडीचा नाही भाव
संगीत खुर्ची चालू झाली
पवार वाजवतायत बिगुल
हरेक पठ्ठ्या मग्रूर इथे
पण आपलीच बत्ती गुल
किती बघावं , काय बघावं
कळत नाही काहीच
जो तो आम्हाला नाग वाटतो
आपला वाली कुणी नाहीच
का लावला डाग नखाला ?
डोक्याची झालीय भेळ
कोण बसणार खुर्चीवरती
यातच चाललाय वेळ
लाज बाळगा जरा मनाची
पुरे हि शोभायात्रा
लोकप्रतिनिधी निवडून दिलेयत
कि वेड्यांची भरलीय जत्रा
सिक्रेट धंद्याचे
एक बारडान्स गर्ल दुसरीला विचारी
का ग तर्रन्नूम, तु घरी दिसत होती दिवसा दुपारी
गेल्या आठवड्यापासून आता तर ते ही नाही
काही आजारी आहे का? का इतर काही?
"क्या बोलू निलूराणी तुझे, - बोले तर्रन्नूम
आजकल मै हू बडी बिज्जी," - गाली गोड हासून
रात भर सोनेच नै देते लोगां, निस्ती डुटी करती
वहाँ से मै आती और दिन में ओवरटाईम करती
निलू बोले, "मजा है बै तुझी काम मे बिज्जी
माझा तर धंदा नै कै, मी घरातच फसी"
तर्रन्नूमने सांगितले सिक्रेट धंद्याचे
आधी होते तिचे वांधे खायचे