काहीच्या काही कविता

पेरणा

वक्रमाप म्हणा हवे तर , बाजार हा आरसा
खुपणे वा सुरस काय, पारख असो माणसा...

निवडीचे स्वांतत्र्य इथे , तूप असोवा डालडा
सृजन नाही सर्जन नाही , निंदला अतिसारसा..

टिकाभैरवांचे असो नृत्य तांडव मुक्तसे
जिंकतो पडलेला जैसा वाढे अभ्याससा..

दोष नाही राऊळी शोध विठू राहे अंतरी
हसरी मिसळ हाणून मठ्ठा, दे रसिका दिदारसा...

मिसळ असते रोज नवी नवे वादळ रोज उठे
ओलांडता सीमा आपुल्या मिळतील मित्र रोज नवे...

हम्माऽऽऽ ...

बहिर्वक्र म्हणा हवे तर , विडंबन हा आरसा
देखणे वा कुरुप तुम्ही, फरक नाही फारसा...

पाडती जिलब्या इथे , वर वापरुनी डालडा
रंग नाही स्वाद नाही , जाहला अतिसारसा..

ट्रोलभैरवांचे जथे मुक्त फिरती हिंस्रसे
हरून पडला नवमिपाकर त्यापुढे गपगारसा..

आक्रंदती मिपात आता राम नाही राहिला
जाहले संस्थळ जणू कट्टा पडिक बेकारसा...

सकस लिहिणारे मिपाकर आजला गेले कुठे
"मापं" ओलांडुन जाती भरला इथे बाजारसा...

पेरणा आणि प्रेरणा

तीर्थ कुठले ? इथे कसे?
कुणी आणले?
काय तो आस्तिक!
कोण त्याचा देव?
काssssही विचारु नका.
तीर्थ घ्या.

ठरले एकदा तीर्थ आहे! तर आहे.
वाद नको. विचार नको.
गंगा काय न् नर्मदा काय....
याच समुद्रात मिसळतात!
बसा निवांत.
तीर्थ घ्या.

बाहेर दंगा आहे फार.
जरा मनातच लोळा.
आकांत नका मांडू
एकांताचा.
तीर्थच ठेवा ना उशाला!
रात्र टाका पायथ्याला.
तीर्थ घ्या.
तीर् घ्या.....

सकाळ-संध्याकाळ फेसबुकवर किंवा इतरत्र स्वतःच्या कित्येक कविता, चित्र, लेख प्रसवणार्‍या आणि स्वतः अनन्यसाधारण कलाकार असल्याचा साक्षात्कार झालेल्या फेसबुकी प्रतिभावंतांना सविनय अर्पण!

आपल्या दिव्य प्रतिभेची गिरणी अशीच अविरत, अहोरात्र चालू द्या! काल्या-पिल्या जनतेला गिरणीच्या धुराने खोकला आला तरी बेहत्तर, माघार घेऊ नका....

अजून एक - take it with a pinch of salt, don't read too much into it!

तर, सादर आहे -

एक काली-पिली कविता

काळी पँट, पिवळा शर्ट
आमच्या गल्लीत, आम्हीच फ्लर्ट

दीडशे रे..........

एक शाळा होती सुंदर
तीत मुले होती शंभर
मग आणखी आले पन्नास
किती किती झाले रे?
दीडशे रे

दीडशेला भागू मी की, दीडशेने गुणू मी
भागू गुणू, भागू की गुणू
गुणू भागू, गुणू की भागू
दीडशे रे

तो सट्टे कसकसले लावे अन्‌ हरतो हो
लावे अन्‌ हरतो हो
मग किती सेशन गेले, अन्‌ पैसे पण गेले रे
पण आशेवर लढला, अन्‌ खेळतच राही रे
तो डाव खेळ-खेळला, हरला हरला आणि हरला
बिल थकले उधार झाली, उधारीत हाय ती खाल्ली
जहरासाठी पैसे नव्हते रे
दीडशे दीडशे दीडशे दीडशे रे
दीडशे रे

(मिपा बंद असताना मिपाला चरफडत खूप शिव्या दिल्या. अर्थात प्रेमाने! मग शनिवारी रात्री हे विडंबन सुचले आणि खफवर सोमवारी मिपा परत आल्यावर टाकले. तिथल्या आमच्या हितचिंतकांनी -कोण म्हणाले रे कंपू कंपू ते! - वा वा! वा वा! बोर्डावर पण टाकून बाकीच्यांनाही छळा, असे आम्हांस भरीला पाडल्याने - दू दू कुठले - खफवरच्या पुरात वाहून गेलेली आमची रचना महत्प्रयासाने वर काढली आणि इथे डकवायचे धारिष्ट्य करत आहे... नमनाचे तेल संपले...!)

प्रेमात, युद्धात आणि विडंबनात सारे काही क्षम्य असते असे मानून खालील भेळ तिखट मानून घेणे -

('खरे' कवी यांची माफी मागून...)

prequel 1

मुल प्रेना मोकलाया दाहि दिश्या

तसेच हे आव्हान
==============================================
prequel 2
पण ह्या लेखाचा जबाबदार आहे समाज ,तो समाज जो कंपू बाजी करतो तो समाज जबाबदार
.एक माणूस मिपाबालक म्हणून परवेश करतो एका नवीन घरात ,पण मिळते काय तर धिक्कार तिरस्कार

वाटले होते लहान मुलाला समजून घेतील वडीलधारे
पण इथे मिळाले पार बायको सारखे उणे दुने काढणारे

असो

मित्रहो, मिपावर सुंदर कवितांचा एवढा पाउस पडतो आहे की सारे वातावरणच बदलले. त्यातच संमं ने पण छायाचित्रकलास्पर्धेचा विषयपण पाउस निवडला आणि मग हे कवी लोक जास्तच पेटले. आमची प्रकृती थोडी नाजुकच. या बदललेल्या वातावरणाचा नाही म्हटले तरी परिणाम होतोच.
काल रात्री शेवटी विडंबनारीष्ट घेउन झोपावे लागले. तेव्हा कुठे सकाळी मोकळे मोकळे वाटले.

फ्रेश झाल्यावर ठरवले की चला पावसाळ्यात थोडी रंगपंचमी खेळूया...

आम्ही पाडलेल्या चकल्या चावायच्या आधी त्या चकल्यांमधले खरे पीठ कोणाचे आहे ते बघावे आणि मग आमच्या चकलीचा आस्वाद घ्यावा...

कधी कधी निरर्थका लिहा बघू ज़रा उगा
असाच मी लिहूनिया प्रसिद्ध जाहलो जगा

असाच खेळ खेळलो पिळून शब्द काढले
अजून केस ओढतो कशास काव्य वाचले

इथून चार चोरले तिथून चार ढापले
करून भेळ चट्पटी विका म्हणून आपले

म्हणेल तो बळेबळे, "कळेल त्यांस चांगले"
छळेल प्रश्न हो मला, "कशास लोक पांगले?"

तुम्ही मला बघूनिया कशास दूर भागता
तुम्हास सोडणार का न काव्य हे सुनाविता?

पळा पळा छळेन मी विडंबने करेन मी
उदार काव्यप्रेमिका कशास लाइका कमी?

-- स्वामी संकेतानंद

आता मी पळतो..........