शांतरस

मलयगिरीचे वारे
वासंतिक वारे
चैतन्य नांदे
घर-अंगणी

शहरी वारे
स्मागी वारे
मृत्यू नांदे
घर-अंगणी.

प्रदूषणचा कर खात्मा
अल्लादीनने आदेश दिला
जिन्नने तत्क्षणी
त्याचाच गळा दाबला।

टीप: अल्लादीन म्हणजे मनुष्य जाती.

जिन्नने अल्लादिनचा गळा का दाबला?

सर्वांना पाश्चात्य नवीन वर्षाच्या शुभेच्छा.

(श्री सुभाष स नाईक यांची प्रेरणा घेऊन)

पाऊस

श्रावणात बरसल्या
अमृत धारा
उजळली कोख
धरती मातेची।

श्रावणात बरसल्या
तेजाबी धारा
वांझ झाली कोख
धरती मातेची।

घरी चाललो मी आज
आसावला प्रवास

भर समूद्रात टाकले होडके
किती योजने वाहलो खास

होते काही प्रयोजन अन काही उद्देश
पण तरंगण्याला न लागले सायास

स्वार्थाने जाळे टाकले जीवनी
अनूभवाचे आले मासे त्यात

जेथून आलो तेथेच चाललो
आसावला प्रवास

- पाभे

मधुघट कुणा मिळे भरलेला
शोधते जळकुंभ कुणी ।।धृ ।।

बळ कैसे
येईल अंगा
जळही दुर्मिळ भासतसे
अमृताची जरी हाव नसे
ऐकेना व्याकूळ आर्जवाला ।।१।।

लोळे कुणी
मखमालीवरी
वणवण, हाय! कुणा ललाटी
भलीबुरी, ही जगरहाटी!
कमवेना कुणी त्या गोडीला? ।।२।।

भला जाणता
दीन नेणता
कष्ट करी अमाप जरी
जैसे तैसे रहावे धरी
साखरपाणी तो प्यालेला ।।३।।

- संदीप चांदणे

प्रेरणा

*पापणी*

लवलवती पापणी...
अश्रूंना घेऊन लपली, मिटल्याने झाली ओली
आतल्या अंधारात तरी, पहा चमचमली
...लवलवती पापणी

थरथरती पापणी...
अश्रूंच्या लाटांनी, बेभान जराशी झाली
सोडण्या तयांना खाली, पहा तयार झाली
...थरथरती पापणी

झरझरती पापणी...
अविश्रांत असा, झरा वाहता झाली, 
पुन्हा भरण्यासाठी, वेडी, रिक्त झाली
...झरझरती पापणी

- संदीप चांदणे

माझं मन कायम ह्या साडेपाच इंची चौकटीत वावरणारं . . . .
आजूबाजूला काय चाललंय हे पाहूनही न पाहिल्यासारखं करणारं . . .

काही वेगळं दिसलंच तर डोळे असूनही ह्या स्मार्ट खेळण्यातूनच बघतो. . .
मग समोर खाद्यजत्रा असो की प्रेतयात्रा . . तोच निर्विकारपणा असतो !

कधीकधी मरणही टिपतो मी दुसऱ्याचं कारण असं चित्र वारंवार कुठे दिसतं ?
कासावीस होतो फक्त तेंव्हाच जेव्हा बॅटरी उतरते किंवा इंटरनेट नसतं !

जगात असूनही जगाशी परत जोडण्यासाठी जपतो मी पासवर्ड. . . . .
आपण आणि आपला अंडा "सेल", कोणी माणुसकी करता का फॉरवर्ड ?

माझ्या गावाचा पाऊस
आडंरानी आडंवनी..

फुले अंगांगी हो त्याच्या
रूजे थेंब पानोपानी..

अंबरनक्षी
======

सुखाच्या जाणिवेपोटी
निद्रीस्तदामिनी झाली
नेणीवलकेर लहरता
निर्झरली शब्दमाऊली

उरले ना रितेपण रिते
आठवसाठले रांजण
डोळ्यातील आसवांनी
आता भरले गं आंगण

त्या क्षितिजरेषेवरती
झेपावला मानसपक्षी
विलंबित जलदांसाठी
उमलली ही अंबरनक्षी

ही सांज ढळण्याआधी
तेवते गाभारसमई
स्मरणातील उत्सवसंध्या
पांघरते गर्दनिळाई

- सांजसंध्या
4.6.2017

होय मी लाल दिवा बोलतोय . . . . . . माझं मन आज पहिल्यांदाच मांडतोय . . . . .

मी तोच ज्याची शान आगळीच होती . . . प्रतिष्ठेची एक खूण म्हणून मजा वेगळीच होती . . .

दुतर्फा रस्ते रिकामे व्हायचे, कित्येकजण दर्शनासाठी तिष्ठायचे . . "टोल"वाटोलवी म्हणजे काय ते तर मला कधीही नाही समजायचे . . . .

गाडीवर असता विराजमान . . . पाहिले फक्त जोडलेले हात अन् झुकलेली मान . . . .

माझ्या अस्तित्वाने गाडीतले व्हायचे माजोरी . . . भरतच राहिले ते आपापली तिजोरी . . .

जनतेच्या पैशाने जनतेचेच प्रश्न सोडवायचे . . . . पैसे मिळायचे साहेबांना पण प्रश्न तसेच रहायचे . . . .