शांतरस

सगळे शब्द कधी कधी साथ सोडून निघून जातात
दूर दूर रानात एकटे पळून जातात..

मन घिरट्या घालत रहातं वटवाघळांसारखं
पटकन फांदि न मिळणाय्रा..

प्रयत्न करतो मी खूप. शब्दांना पुन्हापुन्हा माझ्या दावणीला बांधायचा.
पण ते गेले एकदा,की जातातच.
पुन्हा परत भेटेपर्यंत!

शब्दांचा हा पाठशिवणीचा खेळ.
हेच माझं अटळ प्राक्तन आहे की काय
असं वाटेपर्यंत...
ते त्याच खेळाचा भाग म्हणून मला करवंदीच्या जाळीअडून डोकावणाय्रा उनाड पोरासारखे लांबून हळूच बघायला लागतात.

नाटकापेक्षा आमच्या धंद्यात,
नेमका उलटा खेळ आहे.
तिथे भेळेला खाणारा आहे.
इथे खाणाय्राला-भेळ "आहे! "

आठवणी क्षणांच्या
क्षणातील भावनांच्या
भावनातील स्पंदनांच्या
स्पंदनातील आवेगाच्या

आठवणी पावसाच्या,
पावसातील प्रवासाच्या,
प्रवासातील गाण्याच्या
गाण्यातील प्रेयसीच्या

आठवणी थंडीच्या
थंडीतील शेकोटीच्या
शेकोटीतील हुरड्याच्या
हुरड्यातील गोडीच्या

आठवणी उन्हाळ्याच्या
उन्ह्याळ्यातील सुट्टीच्या
सुट्टीतील पुस्तकांच्या
पुस्तकातील जादूच्या

आठवणी खेळाच्या
खेळातील भांडणाच्या
भांडणातील मैत्रीच्या
मैत्रीतील ओलाव्याच्या

निद्रेपरी ना निद्रा, जागेपणी ना जाग
मनास अशांत जुंपणे, कोण हा अभाग \\१\\

शक्यतेचा थांबवून शोध, मनास नुसती गवसणी
मिळेल कोणसी माया, ना केलीस जरी मागणी \\२\\

ना करिसी, परी आपले बरे करिसी
शक्य तरी शांती सूख पाविसी \\३\\

चाराचे होता एक गूण, पाहसी डोळ्यात डोळे दोन
हरवले जरा पाहुणेपण, भेदास सार्‍या हरवून \\४\\

मधूर ते मिष्ठान्न , लोभ घेता मेळवून
क्षोभ टाकावा झाकून, होतसे शांत चित्त मन \\५\\

नको करूस हाव, परी हवी संपन्नतेसी धावे
ज्ञान-विज्ञान घेऊन पाव, देशो देशी जावे \\६\\

चारू-वाक २

आयुष्याचा हिशोब साचा
एक कप तिचा,एक माझा!

दिसायला दोन्ही एकच
फ्लेवरंही सारखाच
फक्त चाखण्याची रित
ज... रा निराळी
म्हणूनच.. एक कप तिचा,एक माझा!

माझा आधी संपेल, तिचा नंतर
चालायचंच हे असं जंतरमंतर! अगदी निरंतर..
त्यातूनच घडते जादू शेवटी
टेस्टी... लज्जतदार... सुरंगी
पण तरिही..
एक कप तिचा,एक माझा!

एकत्र असून थोडं वेगळेपण
वेगळं असूनही थोडस्सं एकत्रपण..!
तिचं सावधपण माझं अंधळेपण
जगण्यातली वागण्यातली
गोडी वाढवणारं..
त्याच कारणानी..
एक कप तिचा,एक माझा!

ब्लॉग दुवा

रोजची गर्दी, रोजचा प्रवास, कटकट करत मी ऑफिसला येतो
कंपनी ची कॉन्फरन्स, गोव्याला जायचं, आनंदाचा माहोल असतो
हो काय? मी साशंक होतो. कसला तरी विचार करतो
आता मिळाला ना ब्रेक ! मग यावं नाही का आनंदाला उधाण! मी म्हणतो
उलट इथे मात्र मनालाच कसलातरी ब्रेक लागतो
नाही; माझा प्रॉब्लेमच आहे.

आमची प्रेरणा

शांत समय अन् एकांत किनारा, हेच माझे सोबती
न लगे मग दुजे कुणी, न प्रेयसी न कुठली नाती

धीर गंभीर स्वरांमधुनी तो, गुज सांगे मज कानी
अन् प्रत्युत्तरामधे घेऊन जाई,
माझ्या कविता आणिक गाणी

शांततेच्या गुढ उदरी दिसे, निशब्द मनाची वाट
उलगडी ती मज समोरी, गत आठवणींचा पट

ध्यानस्त बैसले मन, ध्यानस्त तो काळ
पण कळले नाही मजला, कशी गेली अत्तरासम वेळ

दिस सरला, वेळ सरली ; सुर्य अस्तासी निघाला
अस्त त्याचा तो इथला, पण जन्म असे तो पलिकडला

असेच सारे विचार छळती, आज का हे मज एकांती
बुडुन जातो सुर्यासह मी, पुन्हा उगवण्या नवीन जगती

लोण्याहुन मुलायम कठोर वज्राहुन !
स्त्री हे खरोखर अजब रसायन ! !

दुर राहिलेल्या आपल्या घरात!
भुकेने रडणार्‍या पिलाची आठवण येउन ,
कड्यावरुन स्वत:ला झोकुन देते !
तीचे मातृप्रेम खरेच अनुपम !!

स्वत:च्या बाळास बांधुन पाठीवर !
खंबीरपणे स्वार होते घोड्यावर !!
पराक्रम करते युध्दभूमीवर !!!
तीची विरश्री करते चकीत ! ! ! !

परदेशातील कडाक्याच्या थंडीत !
ज्ञानसाधनेची उपासना करीत ! !
भारतातील पहीली डॉक्टर होते ! ! !
तीचा निश्चय करतो अचंबित ! ! ! ! !

विमान असते धावत जेव्हां, वाटे जीवनी सर्व मिळावे
उंची गाठतो, कळते तेव्हां, वाटे जीवनी गुपित कळावे

विमान असते धावत जेव्हां, हद्द होते सरहद्दींची
उंची गाठतो, कळते तेव्हां, हद्द एक गोल पृथ्वीची

विमान असते धावत जेव्हां, वैभव मागे सरकत असते
उंची गाठतो, कळते तेव्हां, वैभव डोंगर द-यात असते

विमान असते धावत जेव्हां, आपुले जग आपुले असते
उंची गाठतो, कळते तेव्हां, आपुले जग आपुले नसते

विमान असते धावत जेव्हां, काळ मागे मागे जातो
उंची गाठतो, कळते तेव्हां, काळ मागे मागे येतो