आमचे एक मिपाकर परममित्र आणी त्यांच्या हिरवीनीला समर्पित! :)
______________________________________________
अरे हटाव बाजू, हिमालया
आन फेअर ॲन्ड लवलीच्या
कापूसभरल्या भावल्यांना
तूच माझी खरी हिरवीन ग!
एकच बावनकशी ब्युटी ग!
झालो तर्राट आन लैच्च सैराट
खुळा झालोय, सकाळ संध्याकाळ
लोकं बघणार कायबाय बोलणार,
तरीबी, तुझच ध्यान काढीत बसणार ग!
आता ही येवढीच माझी ड्युटी ग!
थांबल्या पळी या प्रेमाच्या
क्षण एक तू डोळ्यांत पहा
कृत्रीमतेचा उतरवून साज
रेशमी मिठीत सजून पहा
दे शब्दांना आधार तुझ्या
गंधीत मौनाच्या साथीचा
दे स्पर्श पुन्हा हळुवारपणे
थरथरत्या हळव्या अधरांचा
शीतल छाया, मी घनदाट तरू
तू वळणारी खळखळ सरिता
मी एक डोलता प्राण अचल
तुज पाहून, अविचल वाहता
मी धागा अतूट प्रितीचा
तू फूल एक नाजूकसे
गुंफता प्रित, गुंतता हृदय
प्रेममाला सुरेख शोभतसे
परिणीती, धुंद श्वासांची
लयदार काव्यात व्हावी
सूर जुळता ही तमवसने
कोमल स्वरात न्हावी
'शक्तिमान'ला ही माझी काव्यांजली समर्पित!
वेग अफाट
शक्ती अचाट
अंगी डौल
मोल अमोल
निष्ठा घोर
इतिहास थोर
करारी बाणा
सखा महाराणा
बनता दळ
सैन्या बळ
आजीचे कथन
पऱ्यांचे वाहन
नीज गहाण
वया परिमाण
लौकिकी मती
प्राणी जगती
अडीच पावली
चौसष्ठ आलयी
पौरुष नामांकन
दिव्य आभूषण
मिळता सात
तिमिरा मात
ऋणी विश्व
मी अश्व!!
- संदीप चांदणे
तू फूल कुणाचे देखणे?
नको उन्हात हासत राहू!
तू श्वास फुलांचा हलका
जा निघून त्यांच्या देशा!
रुजताना होईल अंत
नसेल कोणास खंत
तू जीव कुणा मायेचा?
जा निघून हलक्या पायाने....
तू फूल कुणाचे देखणे?
नको उन्हात हासत राहू.....
-शिवकन्या
घाटमाथ्यावर पसरले, उन लाल कोवळे
पानाफुलात जागले, एक चैतन्य आगळे
साज मोत्याचा लेवुन, चराचर नटले
निरखून स्वरूप देखणे, साजिरे लाजले
घाटमाथ्यावर घंटानाद, शांत जळात घुमला
ओल्या पायरीचा गंध, आकाशी दरवळला
किलबिल पाखरांची, फांदीफांदीशी लगबग
भरदार त्या तरुदेही, सुखी घरट्याचे तरंग
घाटमाथ्यावर लागती, तप्त ऊन्हाच्या झळा
गाभाऱ्यास देइ थंडावा,रंग कातळाचा काळा
उष्मा शोषून आकंठ, येती सावल्या मंडपात
ओव्याअभंगांची गोडी,येई साखरफुटान्यात
कुंजविहारी हसे का मनी -
निद्राधीन ती राधा बघुनी
नयनी उतरे शाममुरारी
हळूच नकळत स्वप्न होऊनी
स्वप्नामधली राधा बावरी
गेली सगळे सत्य समजुनी
हसे खुदुखुदू झोपेमधुनी
खट्याळ कृष्णाची मोहिनी
देशी रे किती त्रास तू मजला
वदते राधा जात मोहुनी
मोरपीस मग अलगद गाली
कान्हा हसतो लबाड फिरवुनी
खोड्या वाढता म्हणते राधा
जा तू आता निघून येथुनी
स्वर राधेला गोड ऐकवी
मुरलीधर हळु पावा काढुनी
नयने उघडी राधा अपुली
मधुर सूर ते पडता कानी
आत्ता होता कुठे कन्हैया
शोधत हसते घरभर फिरुनी
एकतर्फी प्रेम झाले आवरी संताप तू
वेदना मी बाळगावी हा दिला का शाप तू
वाटही पाहून झाली काळ तो सरला किती
ना घरी ओलांडले या उंबऱ्याचे माप तू
झुरत का मी राहिलो तव घेतल्या वचनावरी
का कधी शंका न आली मारली मज थाप तू
प्रेम केले तुजवरी मी सोडुनी धर्मासही
जागली धर्मास अपुल्या उलटुनीया साप तू
जन्म दुसरा खास घेइन गाठ पडण्या तुजसवे
मीहि देतो शाप तुजला घे शिरावर पाप तू ..
.
पहिल्या प्रेमी
गुंतत गेलो
सुटणे गुंता
विसरत गेलो
होती काळी
शेजारी ती
पण गोरा मी
मिरवत गेलो
येता जाता
हसतच होती
सुचता थापा
मारत गेलो
जुळले सूतहि
प्रेमहि जमले
प्रेमी तिचिया
डुंबत गेलो
गडबडलो मी
प्रेमात तरी
आनंदाला
उधळत गेलो ..
.
समजावले मनाला
माझ्या कितीतरी मी
हे पाहणे तुजकडे
नाही बरे रे नेहमी..
का ऐकते न मन हे
सांगीतले जरी मी
वळुनी पुन्हापुन्हा का
बघते तुलाच नेहमी..
गर्दी बघून तिकडे
रुसतो मनी इथे मी
एकांत पाहुनीया
हसतो खुषीत नेहमी..
नजरानजर अचानक
होतोच बावरा मी
त्रेधा उडे कशी मग
अवघड स्थितीत नेहमी..
.
अश्शी सासू असती तर, आंम्ही असे झालो नसतो
भर तारुण्यात बायकोला,
असं उठसूट सासुरवाडीला घेऊन गेलो नसतो
तिची नसती आली कुणालाच सर
अश्शी सासू असती तर
आळी सगळी गाजवली असती,
मिजास मोठी केली असती,
राजा बनून हिंडलो असतो
मेव्हणीही म्हणली नसती मेल्या बाजु सर
अश्शी सासू असती तर
घरातल्या कार्ट्यांजवळ तिला सोडून गेलो असतो
आंम्हीसुद्धा नवरा-बायको मग सतत जवळ दिसलो असतो
मळ्यातल्या शिदुबाने दिले असते अनेक वर
अश्शी सासू असती तर
