विचार

पुलवामा CRPF जवानांवर झालेल्या हल्ल्याचा निमित्ताने...

सगळ्यनाना असतो तसा मला पण बॉस त्रास देत आहे

जास्त काम असेल त्यावेळी आजारी पडणे ,उशिरा येणे ,आळस करणे वगैरे सगळे करून झाले आहे पण पठ्या काही सुधरत नाही

मुद्दाम छोट्या चुका काढणे चालूच आहे

sr मानजमेंट काही कामाचे नाही ना HR

apprisal होणार नाही ह्याची खात्री आहे ,काढले कामावरून तरी फरक नाही पण ह्या नालायकाचे रक्त प्याचे आहे

जालीम उपाय सुचवा ,रात्री पण स्वप्नात मी दिसायला पाहिजे

"बोला काय हवंय?"

साधारण पन्नाशी उलटलेल्या काकांनी नितीनला अपादमस्तक न्याहाळत विचारलं.

अं? नाव नोंदवायचं होतं लग्नासाठी!

"अच्छा! मुलगा,मुलगी कोणासाठी? की दोघे?"
जाडजूड वह्या वरखाली करत काकांनी विचारलं.

नाही नाही!मी स्वत:च आहे लग्नाचा!

"बरं बरं! या बसा!"

एक जाडशी वही कम रजिस्टर काढून काकांनी विचारायला सुरुवात केली,

हं सांगा,

नाव?

"नितीन आत्माराम कुलकर्णी"

राहणार?

पुण्यातच!

बरं!

नोकरी?

गोरक्षनाथ पतसंस्था मौजे....

अंहं! त्याची गरज नाही.बरं वय काय?

३८ चालू आहे.

नमस्कार मिपाकरांनो,

१: ए दिल है मुश्किल जीना यहाँ, जरा हट के जरा बच के ये है बम्बे मॅरेथॉन!!

नमस्कार! काल २० जानेवारीला मुंबईत पहिली मॅरेथॉन पूर्ण केली. ४२ किलोमीटर पूर्ण करण्यासाठी ५ तास १४ मिनिट लागले. फार अद्भुत अनुभव होता हा. अतिशय रोमांचक आणि विलक्षण! ह्या अनुभवासंदर्भात आणि माझ्या धावण्याविषयी- 'पलायनाविषयी’- कशी सुरुवात झाली ह्यावर सविस्तर लिहिणार आहे.

पोकर म्हटले कि लगेच डोळ्यासमोर येतो तो ओशन ११ किंवा जेम्स बॉण्डच्या सिनेमांमधून आपल्या समोर आलेला पोकर, वाळवंटातली मायानगरी लास वेगस (Las Vegas) ज्याच्या जीवावर चालते तो पोकर, कोट्यावधींची ज्या खेळात उलाढाल चालते तो पोकर, ज्याच्या अनुशंघाने नकळत ज्याचे समीकरण गुन्हेगारी
वर्तुळाशी लावले जाते तो अपनेही आपमें एक गूढ वलय बाळगणारा पोकर.

साडे तीन शहाणे आणि जिंदगी ना मिलेगी दोबारा...(Revisited) हे दोन्ही धागे वाचलेत. प्रॅक्टिकल प्रॉब्लेम काय असू शकतील याचं हे विवेचन आहे असं जाणवलं. पण एक विचार आला की प्रॅक्टिकल नेहमी उलट किंवा वाईटच का असावं? दु:खदायकच का? त्यातून तयार झालेला हा संवाद.

सिनेमा संपतो. जगणं नाही. काही संवाद [मराठीतून] -

.
.
.
इमरानः काय रे मोरोक्को काय म्हणतंय?

लैला: काय मोरोक्को घेऊन बसलाहेस अजून. आम्हीही कामं धामं करतो म्हटलं.. :-)

प्राणायामात या वर्षी नवीन काय शिकायचे ?
भाग १/३

डॉ. जगन्नाथ दीक्षित ( एम० डी०), डीरिडर, लुईझियाना आणि राजीव उपाध्ये, पुणे.

मुलांच्या समस्यांविषयी काही चर्चा सध्या इथे चालू आहेत. त्या अनुषंगाने काही अनुभव, निरीक्षणे मांडण्यासाठी हा लेख लिहावासा वाटला. आम्हाला लग्नानंतर जवळपास बारा वर्षांनी मूल झाले. आमच्या (मी आणि बायको) वयाच्या अनुक्रमे चाळीस आणि छत्तीसाव्या वर्षी आम्ही आई-वडील झालो. बाळ घाई-घाईने सातव्याच महिन्यात या जगात आले; त्यामुळे ते दीड महिने अतिदक्षता विभागात होते. त्याआधी मी बर्‍याच मुलांचे, त्यांच्या आई-वडीलांचे निरीक्षण केले. मला हे निरीक्षण आवडायचे. अजूनही हे निरीक्षण चालूच असते. खूप गोष्टी खटकायच्या आणि खटकतात पण सांगणार कुणाला आणि कसे?