आयनाच्या बायना
करोना काय जायना
कायप्पाच्या भात्यातले
रामबाणबी चालंना
लसूण झाली कापूर झाला
गोमूत्रानंबी हटंना
एक एक करत
देश गिळतोय
तोडगा काय सापडंना
वेट मार्केटी जलमला ह्यो
शेअर मार्केटला सोडंना
चिनी माल तकलादू पन
ह्यो माल तुटता तुटंना
आयनाच्या बायना
करोना काय जायना
याआधीचे भाग
भाग 1 : https://www.misalpav.com/node/46154
भाग 2 : https://www.misalpav.com/node/46159
भाग 3: https://www.misalpav.com/node/46183
आता पुढे....
याआधीचे भाग
भाग 1 : https://www.misalpav.com/node/46154
भाग 2 : https://www.misalpav.com/node/46159
कधी कधी खूप कंटाळा येतो.
तो नेमका कशाचा येतो, सांगता येत नाही. सगळं सुखात चालू असतं. आखीव, रेखीव रुटीन. शीशी,मम्मं गाईगाई. त्यात कसलाही बदल नाही. खरं तर नो न्यूज इज गुड न्यूज, असं म्हणतात. त्यानुसार आपला रोजचा घटनाक्रम त्याच वेळेला, तशाच पद्धतीनं चालू आहे ही चांगलीच गोष्ट आहे की नाही? पण नाही. आपल्याला ती चांगली वाटत नाही. काहीतरी वेगळं घडावंसं वाटतं. रुटीन तोडायचं म्हणून पर्यटनाला जाणे, सिनेमाला जाणे, फिरायला जाणे, मित्रमैत्रीणींच्यात गप्पा मारणे असे काही उपाय आपण करतो. पण ते वरवरचे असतात. खोल कुठेतरी कंटाळा हटवादी तापासारखा आपल्यात मुरलेला असतो. तो जात नाही.
उदघाटनाला आला कोण ?
उद्योगपती सम्राट अंबानी
स्टेजवर जाताना ठेच लागली
त्यांची पडली खाली फणी
डोळे चुकवून पटकन उचलली
घेऊन गेलो घरी
लक्ष्मीपतीची तरी फणी आणेल
संपत्ती आपल्या दारी
कामधंदे सोडून सारे
फणी पुजू लागलो
रोज धुपारती शंख वाजवुनी
वाहायचो भरपूर फुले
येड लागलं बापाला आपल्या
हसत होती माझी मुले
हसत हसत सांगून टाकले
त्यांनी शेजारीपाजारी जाऊन
इमारतीतले गोळा झाले
सारे झाडून वॉचमनापासून
चर्चा वाढत गेली अन मी
गल्लोगल्ली फेमस झालो
कांताला सुरु झाल्या वांत्या
नाव आलं पुढे लगेच अंत्या
अंत्या बोल्ला तो मी नव्हेच
असेल तो शेजारचा बंट्या
त्यालाच बघितलं व्हतं
शेतात गप्पा मारताना
परत आलो जाऊन तेव्हा बघीतलं
झुडुपात कोणीतरी हलताना
धरून आणला बंटी मंग
आवळली त्याची खुंटी
बंट्या बोलला मी तर बाबा
शेतात खपत होतो
खिल्लारी जोडी झुडुपामागं
त्यांनाच जोडत होतो
आईची आन, मी नाही केली घाण
शपथेवरती सांगतो
पकडा जाऊन राजुला
तोच कांतावर झुरतो
कांता करतेय वांत्या
तिला बघतं नव्हतं कोणी
टीप : मला दीर्घ लिखाणाचा कोणताही अनुभव नाहीये.
पहिलाच प्रयत्न असल्याने काही चुकल्यास मिपाकर मोठ्या मनाने माफ करतील हि अपेक्षा.
भादरायला हवे वाढलेले, भादरायला गेलो
न्हावी होता बिझी म्हणून पेपर वाचू लागलो
पेपर वाचता वाचता एक जाहिरात बघितली
होती तशी छोटी पण लक्षात बाकी राहिली
नंबर आला जवळ म्हणून पेपर घेतला छाटून
न्हावी होता मग्न कामात , दिला खिशात ढकलून
भादरवुन थेट घरी मी अंघोळीला गेलो
जाहिरात तशीच खिशात पडून , विजार मागे सोडून आलो
दुसर्या दिवशी आरोळीने जाग मला आली
मला वाटलं मनातल्या मनात, आमची हि खपली
उभा राहिलो बघण्यासाठी , बघतो तर हे काय
जाहिरातीचे पान हाती घेऊन डोके पिटत होती हि बाय
माननीय श्री डोनाल्ड ट्रम्प तात्या यांच्या TrumpIndiaVisit दरम्यान पुणे दौऱ्यातील मधील कार्यक्रम. सकाळच्या 5.30 ला येणाऱ्या महाराष्ट्र एक्सस्प्रेस ने ७ वाजता पुणे रेल्वे स्टेशन वर आगमन
मका यांच्याकडून हे सुरांनो चंद्र व्हा हे फ्युजन ऐकवून स्वागत
रिक्षा चालका सोबत भाड्यावरून वाद. शेवटी PMT ने शनवार पेठेतल्या खोलीकडे रवाना.
९ वाजता मोतीबागातील चहा आणि श्रीकृष्ण मिसळ यांचा नाश्ता आणि मेलानिया वाहिनी सोंबत तुळशीबागेत खरेदी.
बघुनी तुझी ती रंगीत अम्ब्रेला
जीव माझ्झा कासावीस झाला
असलीस जरी तू तोंडाने फाटकी
तुझी अम्ब्रेला मात्र नीटनेटकी
रंगबिरंगी चांदण्या त्यावरी
झेलण्या ओघळण्या पाऊस सरी
कापड ऐसे तरल मुलायम
पिळवटते हे हृदय ते कायम
सडपातळ ती नाजूक दांडी
बघणार्यांच्या उडती झुंडी
बटनावरती नक्षीदार दांडा
देती सलामी बघणाऱ्या सोंडा
काय असे ते गुपित न कळले
त्या अम्ब्रेलातच सर्व अडकले
मीही नसे अपवाद त्याला
मलाही आवडली तिचीच अम्ब्रेला
===========================
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर
