जिलबी

गेले प्यायचे राहूनी
ते.. पहिल्या धारेचे देणे
माझ्या पास कालच्या विड्या
आणि थोडे बॉइल शेंगदाणे

आलो होतो रांगत मी
काही थेंबांसाठी फक्त
रात्रीचे-ओझे आता
कॉर्टर कॉर्टर शोधी फक्त

आता पिऊन घेऊ रगड
राहू कण्हत कशाला!?
होते जगण्याचे निर्माल्य
नाही, तर.. फिरतो बोळा!

मूळ कलाकृती

संदर्भ फक्त चालीसाठी आणि गाभा हेतु: मिपावर पुन्हा पुन्हा प्रवेश करणार्या आणि मिपावर दंग्यासाठी ठरावीक आयडीने येणार्या महाभागांना हा भाग समर्पीत आहे

( हल्ली मिपावर वावर आहे ‘एक्स्पर्ट(?) टॉकर’चा! अशीच एक टॉकर येतो ‘डु आय्डी बनून’.
जुन्या आय्डीने बदल्यासाठी नवी कोरी डु आयडी सलामत! मग काय?
जुन्या आय्डीची 'फुकाची घालमेल'. नव्या डु आय्डीची 'उत्साही सुरर्सुरी.
पण, त्या जुन्या आयडीला काय बरे सांगायचे असावे? )

वाढलेल्या दाढीचे खुंट घेऊन तो बराच वेळ बसला
भादरायला कोणीच नसल्याने जरा उदासच वाटला

उठून मग त्याने हातात वाटी वस्तरा घेतला
ब्रश नसल्याने हातानेच तोंडाला साबण फासला

आरशात बघून जेव्हा त्याने वस्तरा फिरवला
कवीमहाशयांच्या मनात काव्यबीज संचारला

उत्तररात्रीच्या उन्मत्त धुक्यात मग तो लिहीतच राहिला
रात्रभर जागून लेखणीला जीवाच्या आकांताने छळतच राहिला

सकाळी घोटभर दूध पिऊन पुन्हा पाने फाडतच राहिला
संध्याकाळी पेन बदलून नव्या वह्या काढतच राहिला.

दिवसांमागून दिवस गेले, पुनव जाऊन आवस आली
कविमहाशयांची म्हैस, एकदा नव्हे दोनदा व्याली

काल मी माझ्या कविता एका पोत्यात भरुन टाकल्या
पोत्यात भरता भरता काही मधल्यामध्येच फाटल्या

'तुझ्या'वरच्या कविता मात्र एक एक करुन कापल्या
घरामागे शेकोटी करुन मग त्यात काही फेकल्या

'रंडी'वरच्या कविता मात्र पुन्हा पुन्हा वाचल्या
घडी घालून त्यांना मग पोत्यातच घातल्या

तरीही काही कागद उडतच राहीले
अर्धे मुर्धे जळालेले तुकडे फिरतच राहीले
काही आभाळी जाऊन पुन्हा खाली झरतच राहीले
तर काही राख होऊन वेदनांना कुरवाळत मरतच राहीले

अजूनही काही कविता या पोत्यात सडतच आहेत
एक 'ही' सोडली तर बाकी सगळ्या रडतच आहेत

पेर्ना

कूणास ठाऊक ?
काय घेण्यासाठी
काय वेचण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय चापण्यासाठी
काय गिळण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय टापण्यासाठी
काय हुंगण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

कूणास ठाऊक ?
काय करण्यासाठी
का नूसतेच खर्चण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही

पाकिटशोध (दिव्यसंग्रह)

सध्य:स्थितीत रहात असलेल्या जागेत ह्या कबुतरांनी ग्यालरीत जे डांबरी'करण सुरु केलय..त्याला तोड नाही.खरच नाही. कारण घासून काढायला पत्रा किंवा फावडं जरी वापरलं तरी "ते वाळलेले" तुटत काहि नाही. मेलं इथे उद्वेगानी "श्शी!" पण म्हणता येत नाही! त्यामुळे त्याच सदर उद्-वेगातून ह्ये वेगवान विडंबन बाहेर पडलेले आहे. ते त्याच भावनेनी वेचावे...सॉरी, वाचावे!

पैजारबुवा, नीमोतै आणि सध्या अद्रुश्य झालेले/ल्या दमामि येऊन षटकार ठोकून जायच्या आधी दोन रन काढून ठेवते. प्रेरणा द्यायचा कंटाळा आला आहे.

घेतो खीर ओरपून
ही किमया गोडाची
बेल्ट जरा सैलावून
चिंता करतो घेराची

पुरीआड दडती भजी
भय घालती केलरी
डोळे वटारता बायको
देऊ मोत्यांच्या सरी

येता ताटात पुलाव
शोधू काजूचे काप
कसा टाकू शिल्लक
नको माथी पाप

डायट मारती माथी
इथे सारेच पापड*
जो मारतो मिटक्या
त्याला म्हणती खादाड

अश्शी सासू असती तर, आंम्ही असे झालो नसतो
भर तारुण्यात बायकोला,
असं उठसूट सासुरवाडीला घेऊन गेलो नसतो
तिची नसती आली कुणालाच सर
अश्शी सासू असती तर

आळी सगळी गाजवली असती,
मिजास मोठी केली असती,
राजा बनून हिंडलो असतो
मेव्हणीही म्हणली नसती मेल्या बाजु सर
अश्शी सासू असती तर

घरातल्या कार्ट्यांजवळ तिला सोडून गेलो असतो
आंम्हीसुद्धा नवरा-बायको मग सतत जवळ दिसलो असतो
मळ्यातल्या शिदुबाने दिले असते अनेक वर
अश्शी सासू असती तर

दोनच पाय अन डुलत र्‍हाय
काळ्या टी-शर्टात आमचे अगोबा

छळायला बुवा नेहमीच हवा
पण बुवांना अवडतो फक्त पांडुबा

वीरगळ शोधुन काढतात खोदुन
माहीत्यांचा तर नित्य धबधबा..

धाक दरारा अजून वाटतो
मिपात साऱ्या त्यांचा दबदबा..

फिरायला जातात घेवुन तेव्हा
दुसरे 'सर' सारखेच टाकतात डबा..

गणेशचे पान अन लझानिया छान
आरोग्याचा हाच मंत्र अजूबा..

तीशीतला तरुण एफ.सी रोड सोडुन
लेण्या झिजवणे हाच मनसुबा ..

.............श्री. जा.ना.पावट्या

पुण्यात शनिवारवाड्यासमोर जो पुल आहे ना
तिथे खुप गर्दी असते, गोंगाट असतो
डुप्लिकेट पीनांचे चार्जर तिथे मिळतात
ते अगदीच टाकाऊ असतात
मला तो भाग आवडत नाही

स्वारगेटला तुडुंब भरलेल्या पीएमटी बघितल्यावर मला भोवळ येते
चिंचवडला प्रशस्त महामार्गावरील हॉटेलात पावाबरोबर फरसाण्याची भाजी खाल्ल्यावर मला अशीच भोवळ आली होती
तेव्हापासून मिसळपाव हा पदार्थ मी व्यर्ज केलाय