कालच्या पावसात एक फांदी तुटली
आपटलीच
मग झाडंच कोसळलं
धप्पदिशी
अजस्त्र सांगाडा जमीनीवर पसरला.
कधीकाळी त्यावर किलबिल पक्षी बसायचे
आजकाल फक्त कावळेच
शतकानुशतके झाड उभं होतं
गुण्यागोविंदाने जगत होतं
संसार करावा तर झाडासारखा
पण एकाएकी खंगूनच गेलं
उन्मळून पडावं असं काही राहीलंच नव्हतं
तरीही पडलं
दु:ख त्याचं नाहीच
पण खाली एक कुत्रं बसलं होतं
गेलं बिचारं
:(
प्रतिक्रिया
26 Jun 2016 - 9:31 pm | प्रचेतस
अफाट लिहिलंय.
26 Jun 2016 - 10:13 pm | किसन शिंदे
???
मला तर फारसं विशेष वाटलं नाही. अतिशय साधी वाटली. कुठला गुढ-गहन अर्थ दडलाय का कवितेत??
26 Jun 2016 - 10:18 pm | प्रचेतस
शैली.
26 Jun 2016 - 11:48 pm | धनंजय माने
ख़ास च!
फ़क्त एक विनंती- आपल्या प्रतिभेला थोडं स्ट्रीम लाइन करा मालक
26 Jun 2016 - 11:51 pm | अभ्या..
मंजे???
मला आवडली पण ओकेटोके.
27 Jun 2016 - 12:13 am | Bhagyashri sati...
वेगळ काही तरी.... पण छान :)
27 Jun 2016 - 9:14 am | चांदणे संदीप
लागली!
Sandy