शांतरस

निशा आर्त ओली
रात गंधात रमली
चढे मोगर्‍याची वेली
चाफे खेळूनी आली
फुले पान्हवली
सांडे पारिजात अवेली
पहाट खुलली
फुलदाणी भरली

चित्रकारः लुडवीग नॉस ,चित्र सौजन्य विकिमिडीया कॉमन्स

हरवलेले ते सापडले
सापडले हरवल्यानंतर
हरवले सापडण्याआधी
     कळाले सापडल्यानंतर!

तेच होते ते जरी
ते न राहिले तसे तरी
हवे होते ते तसेच तेव्हा
     कळाले सापडल्यानंतर!

भाव पुसा बाजाराला
दाम जरी ना लाविला
अनमोल ते आहे खरे
     कळाले सापडल्यानंतर!

शब्दांचा ना लागे ठाव
जरी दोन अक्षरांचा गाव
'सुख' म्हणती सारे त्याला
     कळाले सापडल्यानंतर!

- संदीप चांदणे

ब्लॉग दुवा हा

मराठी, इंग्रजी, भाषेबद्दलचं प्रेम, इंग्रजीत वाटणारा उच्चभ्रूपणा, मराठी बोलण्यातला न्यूनगंड, हे आणि संबंधित सगळे विषय काही नवीन नव्हेत. पण कधी जुने होणारेही नव्हेत. मराठी भाषा सप्ताह सुरू आहे. २७ फेब्रुवारी - मराठी भाषा दिवस आहे; या निमित्ताने आज बहुतेक लोकांची मराठी बद्दलची भावना, आणि त्याबद्दल माझी भावना, काहीशी अशी आहे...

आम्हाला इंग्लिश येतंय

कशाला थयथय करतोस मित्रा
लक्ष कोण देतंय?
अरे आमचं भविष्य उज्ज्वल आहे
आम्हाला इंग्लिश येतंय

संध्यासमयी देवालय हे आकाशाशी सरते..
एक अशी हि अबोल संध्या मनामधेही उरते.

माहीत नाही तिचे नि माझे कुण्या जन्मीचे नाते
ओळख नसता जन्मखुणा ती कुठल्या कसल्या देते!?

दूर देशीचा वाटसरू मी आलो या संध्येशी
नकळत नाते कसेच जुळले हिच्या मग्न छायेशी?

गैरसमजांशी जर करायचे असेल वैर,

तर संवाद होवू द्या स्वैर!

सुसंवाद फैलवा चौफेर,

आणि वादाला दाखवा घरचा आहेर!!

असणे नसणे
जाणीव स्मृती
खर्‍या गूढ आभासी
मिशी नृत्य अधाशी

पुस्तक घेऊनी डोईवरी
शिष्या राहे उपाशी
असे ते शीष्ट दिसे
उष्टवी शब्द पिशी

मांडीने डाव मांडले
मिशीने शब्द पुसले-खुपसले
आपल्या जगण्यासाठी
शब्दांवरी नाच नाचला
तीने लेऊनी त्यांची मिशी

-स्वल्प प्रेरणा 'फ्रिडा काहलोची मिशी'

एक सांगू? ऐकशील?
ते कंगव्यातून सुटणारे केस
राहूदे तसेच, भुरभुरूदे
तेवढाच त्यांना विरंगुळा
...अन् मलाही!

वाराही कधी लाडात येतो
पदराशी सलगी करतो
तू तशीच राहा, मला सावरू दे
खेळू दे त्या दोघांना
...अन् मलाही!

मोकळी छान हसताना
इकडे तिकडे पाहताना
वेडी डूलं झुलत राहतात
झुलू दे त्यांना मजेत
...अन् मलाही!

गालावरच्या खळ्यांना
लाल ओठ नि चंद्रबिंदीला
न्याहाळत बसतो आरसा
पाहू दे ग निवांत त्याला
...अन् मलाही!

- संदीप चांदणे

नको जीव लाऊ,
नको वाट पाहू,
अता श्वास घेणे
नको वाटते..

कधी आस होती
तुझ्या कौतुकाची,
अता शब्दलेणे
नको वाटते..

कशी चूक झाली,
कुणी चूक केली,
पुन्हा जाब देणे
नको वाटते..

इच्छा निमाल्या.
मनी शांतताहे.
तिला छेद देणे
नको वाटते.

मला साद घाली
खुला पैलतीर,
इथे बंदी होणे
नको वाटते..

प्रेरना माननीय प्रेषक, कंजूस, यांची नैसर्गीकपणे मोकळी-चाकळी माफी मागून :) मिपाकरांच्या सेवेत सादर ...

नुसतेच शब्द सारे.. गाभा मुळी कळेना..
स्वतःस प्रश्न केला.. रचना कशी असावी?

होता जरी जरासा.. अर्थ, अडकलेला..
तरीही मनांत म्हटले.. रचना अशी असावी?

मजला तरी कळावी, मम भावना मनीची..
आशय जिथे गमेना.. रचना तशी नसावी..

सहज-सुगम्य भाषा.. विषया धरून यावी..
बोजड कशास व्हावे.. रचना तशी असावी..

फुलती सहज जैसे ऋतुरंग आसमंती..
अर्थास शब्द यावे.. रचना तशीच व्हावी..

आशय थेट यावा अन् अंतरी भिडावा..
जन्मून सार्थ व्हावी.. रचना तशी असावी.

राघव