ग्रीष्माच तप्त ऊन ,
पुरातन काळ्याशार मंदिराचा रणरणता प्रदक्षिणा मार्ग
गावोगावच्या आबाल वृद्धांनी
श्रद्धा , भक्ती , उपचार , सोपस्कार आणि दृढ विश्वासावर जागृत ठेवलेलं देवस्थान
पूजा , आरत्या , फेर्या , लोटांगणे
यांनी तापलेल्या वास्तवाला शमवण्यासाठी देवाला दिलेली हाक
देवाने ऐकली बहुतेक.
कारण ..
यानंतर जवळच्या संगमावरून गार वारे वाहू लागले
नंदादीप उजळले ,
दीप माळांनी तळावलेल्या डोळ्यांचे पारणे फिटले
आरत्या - कीर्तनांच्या आवाजाने कान
तर प्रसादाच्या माधुर्याने जठराग्नी निवळले
पेर्णा सांगायलाच हवी का ?
ती पहा पडली विडंबने ती,पैजा लागल्यासारखी
खाजही यावी कुठे ,ते न दाखवण्यासारखी!?
नवकवी असलास जरी,तू नको काही लिहू...
मिपाकरांची खिल्ली करेल मेल्याहून मेल्यासारखी!
कवितेवरती कुठलीही पिंक कोणी टाकते
रंगते मैफील इथली श्राध्दकावळ्यांसारखी !
हो!जरा साशंक हो तू,कविता विडंबताच मी
पब्लिक जल्लोष करते,दाद दिल्यासारखी!
काय तू लिहिले जरासे . . मिपाकर वेडावले
लागले मागेच तुझ्या समस्त गाजरपारखी !
—आडमापीगीत
(माफी नाम्यांची रांग आहे, विडंबन काळाची मांग आहे प्रेर्ना १ प्रेर्ना २)
अरे डिअरपिअर कशास बघतोस
स्वप्नात जुई... खोटे नाही सांगत
जुईले आणि मॅकबेथले...
काळाची उधई गिळी टाकई!
संध्याकाळच्या दिवा लावण्या
आधी तुझा विग काढून
टकल्यावरून हात फिरव
फ्रेश विग लावून सेल्फीकाढण्याचा
आणि कायप्पावर पोस्ट
करण्याचा जमाना आला
आणि तू(म्ही) अजूनही उधई
ने गिळलेल्या मॅकबेथपुशित
रमलेला आजच्या रमेला
गमत नाही.
मुर्ती पूजा करण्यास तयार आहे
व्यक्तिपूजा बांधण्यास सांगू नका
कोण किती मोठा छोटा
माझे मला ठरवू द्या
अक्षरपूजा करण्यास तयार आहे
शब्दपूजा बांधण्यास सांगू नका
ग्रंथ किती मोठा छोटा
माझे मला ठरवू द्या
असेल खड्डाही पुढे जरी
माझा मला आकळु द्या
अंधळा असेनही जरी मी
काठीने माझेच मला चाचपू द्या
चोखाळलेले नको आता ते
मलाच शोधू द्या मार्ग हवे ते
ठार बहिरा असेनही जरी मी
वास माझाच मी शोधणार आहे
अभिव्यक्ती हाकण्याचा
नाही कोणता उपाय
केवळ माझीया विवेका संगे
माझाच मी बहरणार आहे
आज पहाटेच कोसळला
एक जुनाट निर्मनुष्य वाडा
अन त्याला साथ देणारा
चिमणीपाखरांचा खोपा
नजर आपसूक शोध घेऊ लागली
हरवलेल्या अस्तित्वाचा
पण तुटक्या घराच्या काही काटक्याच फक्त
उडत होत्या स्मशानराखेसारख्या.
बुल्डोजरच्या कोलाहलात हरवलेले
उमलत्या चोचींतले कोवळे स्वर
ढिगाऱ्याखाली गाडली गेलेली
चिवचिवणारी अखेरची धडपड
मनात चर्र झालं
पण…
शहाण्या माणसाकडून तिला
एवढंतरी बाळकडू मिळालं
पिलांना घेऊन चिमणी उडाल्याचं
मला मागाहून कळालं.
ट्रिंग ट्रिंग असा वाजतो जेव्हा Tone..
तेव्हा सर्वाना आठवतो तो "Telephone"
१९९० च्या दशकात केलेला तो पहिला कॉल
आजही आठवतो चाळमालकांच्या घरातला हॉल...
हॉल मध्ये फोनचा "डब्बा" असायचा ठेवलेला
येता-जाता निरखत असायचो आम्ही त्याला..
चाळीतले ते जोशी , नाडकर्णी , आणि पाटील
सर्वांचे कॉल त्या डब्बा फोन वर यायचे..
अन कोणाचा फोन आला आहे हे सांगायला
लहान मुलांनी घरोघरी पळायचे...
काही वर्षांनी,
भरली होती एकदा 'Social Networking' ची सभा
Twitter होता मध्यस्थानी, Facebook सोबत उभा..
चढ़ाओढ़ होती लागली, कोण Social Networking चा राजा
Google Plus आणि Ibibo करत होते प्रसिद्धीसाठी गाजा - वाजा..
Orkut म्हणाले Facebook ला , तुझ्यामुळे गेली माझी खुर्ची
Facebook च्या आगमनाने Orkut ला भलतीच लागली होती मिरची..
Linked IN म्हणाले आहे मी 'Professional', मलाच करा 'King'
सगळे म्हणाले, "Timepass" की बात करो तो "LINKED IN is Nothing " ..
Whatsapp म्हणाले गर्वाने, करतात मला सगळे Like
काय माहित,देव जाणे, रूसून कोपऱ्यात का बसले Hike..
नव गृहाचे कर्जही, फेडणे आता उभ्याने
नोकरीशी जुंपणेही फिरुनी ते, नव्या दमाने ।
राहीले मनात गाणे, वर बॉसचे जोडे नव्याने,
काय पडलो मी भरीला, बिल्डरांच्या सुक्या दमाने ।
कोणत्या शैय्येवरी असते मजा सांगा गड्यांनो,
छळे इएमाय वेळी-अवेळी, रोजचा नव्या बळाने ।
भूक तगडी पण रोमान्सही, का जमेना रोज आता ?
रेंटातूनी हप्ता वळविणे माथी का, पुन्हा नव्याने ।
तू मला कुरवाळणेही सोडले आहे अताशा,
टेक-होम झाला कमी का? व्हिलनी नव्या लोनाने ।
भाडेकरी मी शोधतो पण, रेंट पाडूनी मागती,
मुजोर कामवालीचाही रेट, वाढतो नव्या दराने ।
रंग मनाचा,रंग क्षणाचा,
क्षणाक्षणाला विरघळणारा.
क्षणात हसरा,क्षणात हळवा,
डाव्या गाली ओघळणारा.
पुसता अश्रू आवेगाने,
रंग काजळी विस्कटणारा.
अंमळ उसासे स्फुंदत असता,
रंग बोचरा गहिवरणारा.
मित्रांची ती चौकट जमता,
रंग खुशीचा खळखळणारा.
कातरवेळी काहुरणारा,
पिंग गुलाबी रंग बावरा.
उकलत मनाची पाकळी
सांज हळवी होते; कधीतरी.....
भिजवून पापणी ओली
रात्र हळवी होते; कधीतरी.....
चुकवून पाहारे सारे
नजरा-नजर होते; कधीतरी.....
मोडून मनाची दारे,
तिची आठवण
उच ...!
येते;
ऊ...च...!!ऊ...च...!!!
(इतक्या रात्री कोण आठवण करतय कोण जाणे ?)
कधीतरी.....
-मुकुंद
