द लेडी ऑफ शालॉट : (भाग १) चित्र, कविता आणि 'आई'चा मराठी तर्जुमा.
चित्रकारः John William Waterhouse. (1888)
Oil on canvas (72 in × 91 in) Location: Tate Britain, London
चित्रकारः John William Waterhouse. (1888)
Oil on canvas (72 in × 91 in) Location: Tate Britain, London
प्रीतीची परंपरा आचरणात आणू कशी
चारी बाजू वणवा असतां अंगवसत्र
न जळूं देता सांभाळू तरी कसं
प्रीतीच्या मार्गी भिंत आणणार्यानो
कुणी सांगेल कां ही भिंत दूर करूं कशी
नैराशेत जखडलेली गीतें असती अनेक
मनाचे गीत-वाद्द तुटतां गीत गाऊं कसे
नैराशेचा बोझ असेना, पेलता येतो
जीवनच बोझ असता,पेलवूं कसा
प्रीतीची परंपरा आचरणात आणू कशी
चारी बाजू वणवा असतां अंगवसत्र
न जळूं देता सांभाळू तरी कसं
तो दिवस मला आठवतो.शेतात कामकरणाऱ्या
माझ्या सकट इतर कामगारांना एक दुर्गंध येत होता.शोधता शोधता एका पिंपळाच्या झाडाखाली एका झुडपात दुर्गंध तिव्र झाला.
झुडूप विस्कटून पाहिल्यानंतर एक रान-मांजर
मेलेलं आढळलं.
रात्री घरी गेल्यावरही तो दुर्गंध माझ्या नाकात
“वास” करून राहिला होता.
लोकसत्ता मध्ये आज एक मस्त बातमी वाचली (ती कॉपी पेस्ट करत नाही , नाहीतर काही सन्माननीय सदस्य... )
वॉशिंग्टन पोस्ट मधल्या बातमीचा गोषवारा असा होता की...
भारताची ‘रॉ’ गुप्तहेर संघटना मोसाद, सीआयए, केजीबीसारखीच धोकादायक आहे.
गेल्या दोन अडीच वर्षात साधारण १०/११ जणांची पाकिस्तानात हत्या झालीये.
त्या सगळ्या हत्यांमध्ये एक सूत्र सामान आहे , हे सगळे कार्यकर्ते भारतविरोधी प्रचारामध्ये किंवा प्रत्यक्ष वा अ-प्रत्यक्ष कारवायांमध्ये गुंतलेले होते
ईस मे रा की साजिश है (रॉ नाही बरका) पाकिस्तानी चॅनेल्स कंठशोष करून सांगतायेत...
या लेखाचं शीर्षक "चाय पे चर्चा" असं नाही बरं का. मला चाय पे चर्चा करून माझ्या एरियातल्या कोणत्याही समस्या मांडायच्या नाहीत. किंवा कोणतीही राजकीय चर्चा करायची नाही. मला ॲक्चुअल चहा याच विषयावर लिहायचं आहे.
चहाला चाय म्हणतात. चा म्हणतात. च्या म्हणतात. टी म्हणतात. प्रत्येक भाषेत चहासाठी शब्द आहे. यावरूनच त्याची जागतिक लोकप्रियता दिसून येते.
माझ्याबद्दल थोडं.
मी साहित्यिक नाही सराईत साहित्यिक तर नाहीच नाही.
माझा “कृष्ण उवाच” नावाने ब्लॉग आहे तो shrikrishnasamantwordpress.com
ह्या url वर पण मिळू शकतो
मी गेली 17 वर्षे माझा ब्लॉगवर लिहीत आलो आहे January 2007 पासून. लिहित आहे.
मला मराठी लिहिता येतं तसंच मला थोडं फार शुद्धलेखन कळतं आणि मी माझे विचार मांडायला उत्सुक असतो. मी माझ्या ब्लॉगवर झालेली टीका स्पोर्टिंगली घेतो. टीकेचे स्वागत करतो. गेली 30 वर्ष मी अमेरिकेत स्थायिक आहे मी अमेरिकन सिटीझन पण आहे.मी Californiaत राहतो.
“आई” म्हणजेच AI म्हणजेच आर्टिफिशियल
इंटिलीजन्स
कोकणातल्या पावसाचं मला,संमोहन,आसक्ती, आकर्षण,सम्मोह, स्वारस्य, दिलचस्पी, लगाव, जादू,मोह आणि अनेक समानार्थी शब्द शोधून
काढले तरी माझ्या अंतर्मनात कोकणातल्या
पावसाबद्दल काय वाटतं ते शब्दातून विषद करून सांगणं नुसतं कठीण नाही तर महाकठीण म्हणावं लागेल.
शॉर्ट शॉर्ट फिक्शन.
कमीत कमी किती शब्दात लेखक कथा लिहू शकतो? मानवी भावनांची गुंतागुंत व्यक्त करण्यासाठी कमीत कमी किती शब्दांची गरज आहे? आता हे तर सर्वमान्य आहे कि शंभर शब्द पुरेसे आहेत.(कथा शंभरी), कथापन्नाशी वा कथापच्चीसी. असे प्रयोग करायला काय हरकत आहे? दहा शब्द? पुरेसे आहेत? अर्नेस्ट हेमिंग्वे ह्या महान कथा लेखकाने केवळ सहा शब्दात लिहिलेली ही अजरामर कथा. मराठीत भाषांतर करायची माझी हिम्मत नाही.
“For sale: baby shoes, never worn.”
ही कथा वाचून दहा वर्ष झाली. पण अजून ती आकलन झाली आहे असं वाटत नाही.
निळा समुद्र, गरम वाळू, छोटे मासे, खारी हवा, समुद्राची झुळूक आणि तो उबदार सूर्य. ह्या माझ्या लहानपणी उपभोगलेल्या वातावरणाची आठवण येऊन परत ते जीवन जगायला कधीच मिळणार नाही असं मनात येऊन खंत होते.माझा समुद्रकिनाऱ्यावर खूप जीव होता..
मला वाटतं की, समुद्रकिनारा आणि माझे खूप खास आणि अनोखे संबंध होते.
मला असं वाटतं की समुद्रकिनाऱ्याकडे मी
त्यावेळी माझं श्रद्धास्थान समजायचो