कविता माझी

नंस न ओढताही आठवत काहीबाही

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
10 Aug 2020 - 3:29 pm

कोविडमुळे नाक-शिंकर-प्राणायाम करताना आठवतं काहीबाही..

'शिंच्या येणारे, तंबाखू चुना आण 'आऽआऽऽआऽऽआक्षीऽऽऽऽऽ' गाय-छाप!
पितळेच्या तबकात पोपटी हिरवी पाने मांडताना
नाकपुडीतनं नसं ओढलेला हात शिकंर-नाकासहीत
धोतराला पुसतं आजोबा आवाज द्यायचे.

बरेचसे इतर आजोबा पुजाअर्चात रमायचे
पण हे मात्र
सुपारीची खांड फोडतानाचा घोळक्यासह
मास्तर पैसे लावून रम्मी खेळतात म्हणूनशान
विद्यार्थ्याने चालवलेल्या छोट्याश्या
गावातल्या पेप्रातपण यायचे

अनर्थशास्त्रआजीआठवणीआयुष्याच्या वाटेवरकविता माझीकालगंगाजिलबीभूछत्रीमुक्त कविताविडम्बनमुक्तकविडंबनआईस्क्रीमपारंपरिक पाककृतीराहणीव्यक्तिचित्रराजकारण

अस्फुट

अनन्त्_यात्री's picture
अनन्त्_यात्री in जे न देखे रवी...
9 Aug 2020 - 10:18 pm

नि:संग उदासीन नभ हे
धरतीला भिडते जेथे
त्या धूसर क्षितिजावरती
अस्फुट काही खुणवीते

मरुभूमीतुनी जडाच्या
चैतन्य जिथे लसलसते
त्या अद्भुत सीमेवरती
अस्फुट काही खुणवीते

शब्दांच्या निबिड अरण्यी
अर्थाचे बंधन नुरते
त्या अपार मुक्तीमध्ये
अस्फुट काही खुणवीते

कविता माझीकवितामुक्तक

कोरोना अमिताभ बच्चनलाही का छळत असतो ?

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
12 Jul 2020 - 12:17 pm

केवळ कविता लिहुन वाचून ऐकुन कोरोना पळत नसतो
कोरोना अमिताभ बच्चनलाही का छळत असतो ?

घर पुन्हा एकदा सॅनिटाईज होईल, अमिताभ बरा होईल
तरीही प्रश्न शिल्लक रहातो
सगळे नोकर चाकर व्यवस्था असून
कोरोना अमिताभ पर्यंत कसा पोहोचतो ?

प्रत्येक स्पर्शित जागा सॅनिटाईज व्हायला हवी
प्रत्येक स्पर्ष सॅनिटाईज असायला हवा

प्रत्येक माणूस दूर उभा रहायला हवा
प्रत्येकाच्या नाकतोंडावर मास्क असायला हवा

कुणितरी कुठेतरी गलथानपणा करतो
अन्यथा कोरोना अमिताभपर्यंत कसा पोहोचतो ?

करोनाकविता माझीमुक्त कविताकवितामायक्रोवेव्ह

दोघांत सांडलेला अंधार मी गिळालो.

कौस्तुभ भोसले's picture
कौस्तुभ भोसले in जे न देखे रवी...
17 Jun 2020 - 4:24 pm

दोघांत सांडलेला अंधार मी गिळालो.
चंद्रास वाहिलेल्या रात्रीस मी मिळालो.
काळीज फाटले तेव्हा आसवे गळाली.
हा काळ त्या स्मृतींचा सोडून मी पळालो.

पाऊस वाजताना पाण्यात मी भिजावे.
तेव्हाच वाटलेले वाहून दु:ख जावे.
अस्तित्व सांधताना अंधारली निळाई.
विश्रब्ध वेदनांच्या ओघात मी जळालो.

माझ्याच भावनांना माझाच स्पर्श झाला.
संदिग्ध जाणिवांचा आकांत फार झाला.
हे फोल खेळ सारे प्रारब्ध झाकण्याचे.
स्वप्नांध प्राक्तनांना मोडून मी निघालो.

-कौस्तुभ
वृत्त- आनंदकंद

आनंदकंद वृत्तकविता माझीमाझी कवितावृत्तबद्ध कविताकलाकविता

मरण

कौस्तुभ भोसले's picture
कौस्तुभ भोसले in जे न देखे रवी...
10 Jun 2020 - 11:05 pm

काळाच्या उंबरठ्यावर
अस्पृश्य सावली हलते.
श्वासांच्या झुळूकेसरशी
प्राणज्योत मिणमिणते.

साऱ्यांच्या अधरांवरती
तुझ्या रूपाची नावे.
हा प्रवास अटळ माझा
नि मागे पडती गावे.

इवल्याशा ज्योतीचा
विझून भडका झाला.
जो इथवर घेऊन आला
तो क्षणात परका झाला.

-कौस्तुभ

कविता माझीभावकवितामाझी कवितामुक्त कविताकविता

आणि अश्या वेळी

कौस्तुभ भोसले's picture
कौस्तुभ भोसले in जे न देखे रवी...
26 May 2020 - 2:02 pm

आणि अश्या वेळी,
चंद्राने लपायला हवं ढगांआड...
अन लपेटून घ्यायला हवं आपण,
भोवतालचं गुलाबी धुकं...
एकमेकांच्या श्वासांमधून
उधळायला हवीत,
प्रितीची गंधफुले...
घट्ट मिटायला हवीत,
डोळ्यांची नक्षत्रं...
टेकवायला हवेत
गुलाबाच्या पाकळ्यांप्रमाणे,
ओठ एकमेकांवर...
आणि मग पहावं,
श्वास रोखले जातात की;
हृदय धडधडायचं थांबतं..?

-कौस्तुभ

कविता माझीप्रेम कवितामाझी कवितामुक्त कविताकलाकविताप्रेमकाव्य

पाऊसवेळा

कौस्तुभ भोसले's picture
कौस्तुभ भोसले in जे न देखे रवी...
22 May 2020 - 10:18 pm

अस्थीर घरांच्या ओळी
नदीच्या हिरव्या काठी.
कुणी धरून बसते ओंजळ
पाऊस पडण्यासाठी.

पाऊस प्राचीन इथला
आकांत केवढा करतो.
नदीच्या पैलतीरावर
काळ जसा गहीवरतो.

काळ उभारून गेला
घरांच्या उदिग्न भिंती.
अशात पाऊसवेळा
आधार कुणाचा स्मरती?

-कौस्तुभ

कविता माझीमाझी कवितामुक्त कविताकविता

प्राक्तनवेळा

कौस्तुभ भोसले's picture
कौस्तुभ भोसले in जे न देखे रवी...
20 May 2020 - 6:10 pm

क्षितिजाच्या पुसती रेषा
अंधार जसा दरवळतो.
काळीज कुणाचे रडते
चंद्र कुणाचा विव्हळतो.

काळाकडे घ्याव्या मागून
त्या हळव्या प्राक्तनवेळा.
विस्मृतीस कराव्या अर्पण
सुगंधी दुःखांच्या माळा.

रंगीत करावे डोळे
श्वासांना यावी भरती.
उगवून पुन्हा जन्मावे
पाऊस पडल्यावरती.

-कौस्तुभ

कविता माझीप्रेरणात्मकमाझी कवितामुक्त कविताकविता

कोण जमूरा कोण मदारी..

सेफ्टीपिन's picture
सेफ्टीपिन in जे न देखे रवी...
17 May 2020 - 6:32 pm

कोण जमूरा कोण मदारी

तीन पायांची शर्यत न्यारी
कोण जमूरा कोण मदारी

बुद्धिबळाच्या या पटावर
इथे नांदते घराणेशाही
लोकशाही टांगून खुंटीवर
प्रजेस बोलायची चोरी

लोण्यावरती ठेवूनि डोळा
इमानाच्या खोट्या शपथा
सरड्यासंही वाटावा हेवा
वजीराची तर बातचं न्यारी

हत्ती, घोडे आणि उंटही
फिरता वारे चाल बदलती
मोह-मायेचे हे पुजारी
कसली निष्ठा अन कसली भक्ती

प्याद्यांची पण कथा निराळी
निसुगपणाची दाट काजळी
'संकटाच्या' तव्यावर देखील
शेकती स्वार्थाची पोळी

कविता माझीकवितामदारी

माझी काळोखाची कविता

चांदणे संदीप's picture
चांदणे संदीप in जे न देखे रवी...
11 May 2020 - 10:32 am

मी न चाहता उगवतीचा
येईल त्याला जातो सादर
पसरूनि अंगावरती घेतो
अंधाराची काळी चादर

मोहक तिरिपा उजेडाच्या
मृगजळ फसवे तिथेच होई
त्याहूनी प्रिय, मजला घेणे
बरबटून काळोखाची शाई

नवे समर नव्या दिसाचे
तयां सोबत आरवतेची
हलके घाव देते भरूनि
तमात शांती नीरवतेची

जर का आहे प्रकाश जीवन
नवसृजनाची नांदी काळोख
गूढ गहिरे व्योम आणिक
अज्ञाताचा प्रवास काळोख

- संदीप भानुदास चांदणे (११/०५/२०२०)

कविता माझीकविता