मुक्त कविता

मागे वळून पाहताना..

मागे वळुन पाहताना
एक निरागस चेहरा
दिसतो मज मनसोक्त
खळखळुन हसताना

मागे वळुन पाहताना
तोच चेहरा दिसतो मज
भेदरलेल्या डोळ्यांनी
आसपास पाहताना

मागे वळुन पाहताना
लोकांचे चेहेरे न्याहाळताना
तो चेहरा दिसे मज
ओंगळवाण्या नजरा सहन करताना

मागे वळुन पाहताना
ओळखीच्या चेहेऱ्यांवरचे
पाहिले मी मुखवटे
एकावर एक चढवताना

मागे वळुन पाहताना
स्वतःला आरशात बघताना
पाहिले आहे मी
स्वतःचीच किळस करताना

क्षितिजाच्या पुसती रेषा
अंधार जसा दरवळतो.
काळीज कुणाचे रडते
चंद्र कुणाचा विव्हळतो.

काळाकडे घ्याव्या मागून
त्या हळव्या प्राक्तनवेळा.
विस्मृतीस कराव्या अर्पण
सुगंधी दुःखांच्या माळा.

रंगीत करावे डोळे
श्वासांना यावी भरती.
उगवून पुन्हा जन्मावे
पाऊस पडल्यावरती.

-कौस्तुभ

ती अन् पाऊस..

खूप दिवस झाले
आता पावसात
चिंब चिंब भिजून
भरलेलं सावळ ते आभाळ
नजरेत सामावणारी ती

भिजावं का थोडतरी?
ह्या येत्या पावसात
चिंब चिंब घेऊ न्हाऊन
असा विचार करणारी ती

गेले कित्येक दिवस
दिवस? छे! कित्येक वर्ष
छत्रीबाहेर हात काढुन
भिजण्याचा प्रयत्न करतीये

हा पाऊस मात्र
द्वाडच फार
भिजवले मलाच फक्त
मन मात्र तसेच कोरडे

गणितं..

आयुष्याच्या पाटीवरची
गणितं माझी चुकली
चुका लपवण्यासाठी
मी ती पटापट पुसली
मनाचा शिक्षक आहे थोर
कडक शिस्तीचा
पुसलेली गणितं
परत परत विचारली

उत्तर देता येईनात
झाली पळता भुई थोडी
माझे मनच होऊनी मैत्र
आता माझी शिकवणी घेई
शिकवणी झाली चांगली
मास्तरांनी सांगितला
एक जालिम उपाय
जुनी शिदोरी पाठीला
नवे अनुभव बांध गाठीला
निर्धास्त होऊन जग
मी आहेच तुझ्या सोबतीला

त्या रात्री त्याला
चंद्रावरचा डाग
स्पष्ट दिसला.
आणि मग त्यानं
घट्ट मिटून घेतली
खिडक्यांची दार...

सताड उघडी ठेवली
भयाण काळोखात
नयनांची कवाडं...

त्या स्मशान शांततेत
निर्दयीपणे ओढल्या त्याने
रक्ताळलेल्या रेघा
आपल्याच हातावर

आणि मग पुन्हा
पहाटच झाली नाही...

-कौस्तुभ

त्या स्वप्नांना..

काय करु? समजत नाही.
मनास माझ्या मी
कसा आवर घालु?
हे मज आता उमजत नाही..
झोपी गेलेल्या त्या स्वप्नांना
आता मी जागवाया जात नाही..

स्वप्न आहेत ती
काही श्रावणातल्या पावसाची
तर काही बहरलेल्या वसंताची..
झोपी गेलेल्या त्या स्वप्नांना
आता मी जागवाया जात नाही..

स्वप्न आहेत ती
घोटभर चहाची
अन् भरपुर गप्पांची
झोपी गेलेल्या त्या स्वप्नांना
आता मी जागवाया जात नाही..

घे भरारी..

स्वप्नसुखांचे लेवुन पंख
घे भरारी गगनात
आभाळ आहे तुझेच परि
तु तुझिया मायेला विसरु नको

श्वासात घे भरुन तु
ती अविरत ऊर्जा त्या भानुची
घे भरारी गरुडापरि तु
असुदेत एक नजर भूवरी

नंदादीप तो जळत राहो
तुझ्या इच्छा-आकांक्षाचा
निसर्गाचे ते अनमोल देणे
तु परतवत रहा त्याला

- Dipti Bhagat

मैत्री असावी...

मैत्री
मैत्री असावी
खळखळत्या वाहत्या
झऱ्यासारखी
रातराणीच्या सुगंधासारखी
आसमंतात दरवळणारी

मैत्री
मैत्री असावी
उनाड वाऱ्यासारखी
केसाची बट अलगद
झुलवणारी
मनसोक्त हसणारी
हसविणारी
संकटसमयी धावुन
येणारी

मैत्री
मैत्री असावी
पावसाच्या
पहिल्या सरीसारखी
सुखाच्या सरींनी
चिंब भिजवणारी

मैत्री
मैत्री असावी
पहाटेच्या समीरासारखी
गारवा देणारी

मी उसणं अवसान आणून म्हंटल होत.
तुझ्यासाठी मी
चंद्र तोडून आणीन...
चांदण्यांचा गजरा करून
तुझ्या केसांत माळीन...

पण ते सार अशक्य होत..!

अन् तरीही तू,
माझ्या सोबत
सुखाने संसार केलास...
माझ्या प्रत्येक स्वप्नांना
तू आकार दिलास...

माझ्या सारख्या आणाभाका
तू घेतल्या नव्हत्यास.
तू फक्त एवढंच म्हंटली होतीस,
तुझा हात धरुन मी नेहमीच उभी राहिन...

-कौस्तुभ

अंधार गवसला मागे
तू पुढे रात्र उसवली.
होती नव्हती पणती
मी हळूवारपणे विझवली.

पहाडा मागून आल्या
कोर्‍या चिश्ती रेषा.
केसरी हिरवा रंग
नेसून बसली वेश्या.

मुंग्यांचे फूटले वारूळ
अलवार धुक्याच्या वेळी.
सख्याचं उमटलं गोंदण
क्षितीजाच्या अलगद भाळी.

-कौस्तुभ