चाकोरीबाहेर जाऊन चाकोरी न सोडण्याचं तंत्र आज्जीला खासच जमलं होतं .
आज्जी तेव्हा विठ्ठल सायन्नाला म्हणजे ठाण्याच्या सिव्हील हॉस्पीटलला दाई होती.
चौथी पास झालेल्या बायांना तेव्हा मिड वायफरीला प्रवेश मिळायचा.
ठाण्यात तेव्हा अडलेली बाळंतीण सोडवण्यासाठी गरीबांसाठी असं हे एकच हॉस्पीटल होतं.
तेव्हा मालती बाई चिटणीसांच पण हॉस्पीटल नसावं. वैद्य किंवा देवधर तेव्हा नव्हतेच.
सांगायचं ते काय की आज्जी दिवसभर बाळंतपणं करण्यात गुंतलेली.
ननूमामा म्हणजे आज्जीच्या सवतीचा मुलगा.त्याला त्याच्या मामानी हट्ट करून नंदुरबारलाच ठेवून घेतला होता.

अर्ध्याहून अधिक बालपण ३ खोल्यांच्या आगगाडीच्या डब्यासारख्या खोल्यांतून गेले त्यामूळे बागेशी व त्यायोगे झाडांशी थेट असा संबंध फारसा आला नाही. नाही म्हणायला मावशीच्या घरी थोडीफार झाडं होती पेरू, डाळिंब, पपई, चक्री (पांढर्या फुलांचे झाड याला विदर्भात चक्री म्हणतात). पण तो संबंध केवळ तिच्या घरी जाण्यापूरता होता. सातवी आठवीत असताना स्वतःच्या घरात राहायला गेल्यावर मात्र बागकामाचे बाळकडू वडीलांकडून मिळायला लागले.

नारायण धारपांच्या या पुस्तकांपैकी कोणती तुमच्याकडे आहेत का ? -

अवकाशाशी जडले नाते , अधःपात , अघोरी हिरावट , कालगुंफा , आसमंत, गुढात्मा , चेटूक , तळघर , न्यायमंदिर ,पानघंटी, बहुरूपी , बंध , मोहिनी , मैफल , युगपुरुष , विलक्षण सूड , विश्वसम्राट , विश्वव्यूहाचा भेद , विषारी वारसा , शोध , शिवराम , कुलवृत्तांत , किमयागार, कृष्णा , सरिता .

सौ. सौदामिनी दामले-वाडेकर-मुल्हेर-लीन

सत्य घटने वर आधारित एक मंत्रमुग्ध करणारा एकपात्री प्रयोग, सौ.सौदामिनी दामले-वाडेकर-मुल्हेर-लीन. सादरकर्त्या सौ. अमृता सातभाई, पुणे.

हे नाव जरी मला आधी माहीत नसले तरी या परदेशी भूमीवर मराठी नाटक बघण्याची संधी मिळणे हे काही साधे नव्हते. सगळी तयारी करुन आमची कार महाराष्ट्र मंडळ लंडन कडे धावायला लागली. नाटक संध्याकाळी ४ ते ६ असे होते, ते वेळेत सुरु झाले.

"आणखी चार तासात आपली संस्कृती नष्ट होणार आहे." अँटन उदासवाणं हसत म्हणाला." तू हे छापू शकतोस. पण वाचणार कोण?" "पण चार तासांत काहीच घडलं नाही तर?" थरमॉन हळूच म्हणाला."सगळंच बदलणार आहे." अँटनचा पारा चढला. तोच बिनीने परत हस्तक्षेप केला."पण सर, ऐकून तर घ्या,तो काय म्हणतोय." अँटनने हताशपणे मान हलवली."ठीक आहे. या तुझ्या मित्रासाठी मी तुला पाच मिनिटं देतो. बोल."

सारो युनिव्हर्सिटीचा संचालक, अँटन ७७ भडकला होता. समोरच्या तरुण पत्रकाराकडे तो रोखून बघत होता.पण थरमॉन ७६२ ला त्याच्या रागाने काहीच फरक पडला नव्हता.आपल्या उमेदवारीच्या
काळात त्याने अशा अनेक अशक्य मुलाखती घेतल्या होत्या आणि बदल्यात शरीरावर जखमा,मोडलेली हाडे नि सुजलेल्या डोळ्याची कमाई केली होती.अर्थात त्यामुळे त्याचा आत्मविश्वास कमालीचा वाढला होता. आता तो फक्त
संचालकाचा पारा उतरण्याची वाट बघत होता. त्याच्या मते आधीच हे सगळे अवकाशसंशोधक विक्षिप्त होते,नि हा वृद्ध संचालक त्यांचा शिरोमणी.

पहाटे झोपेत असताना
काशमीरात तैनात असलेल्या मराठा लाईट इन्फन्टरीतल्या एका मित्राचा फोन येतो...... आवाज कमालीचा दबलेला... माझा जीव कातरून जातो...
.
तो म्हणतो- सच्या घरी फोन कर रं माझ्या
---बायको -दोन बारकी लेकरं -कुणीच कशी फोन उचलनायती... आता ड्युटी संपली- पहाटेपासणं करतोय फोन...
.
.
मी त्याच्या घरी फोन करतो... 12-13 वेळात एकदाही फोन उचलला जात नाही... काळजी वाटायला लागते........
.
.
गावाकडच्या एका मित्राला त्याच्या घरी जाऊन यायला सांगतो...
.
.
परत फोन करतो... पलीकडून वाहिनीचा घाबरलेला