( काल रातीला सपान पडलं )

   कवितेचा कंटाळा, आला का बाळा
   थकून तू जाऊ नको
   रसिका तू ईश्वरी, न माझा वैरी
   प्रतिभा ठेचू नको
   अरे तू , प्रतिभा ठेचू नको, नको रे, प्रतिभा ठेचू नको

   धरला बोरू हाती तुम्ही
   अन मी ओरडलो पुरे करा
   कवी सपनामंदी
   भीत किती पण तुम्ही म्हणाला
   कोठा आजचा करू पुरा
   कवी सपनामंदी

   विडंबनाचा चा खेळ खेळता
   दर्जाघसरुनी मी लिहिले
   अन जालावरती टीका बघुनी
   कवी म्हणाले का पिडले ?

   स्थिती झाली अशी, वेडीपिशी
   पडलो कवीच्या तोंडघशी मी

   या कवितेचं पाखरू
   मी बघतोय धरू
   तरी मला घावंना

   ठेवतो तुझ्यावर भिशी
   कळ जरा सोशी
   लिहिल्याविन ऱ्हावंना

   चल कल्पनेत शिरू न
   कविता करू
   उगा टवाळी करू नको

   रसिका तू ईश्वरी, न माझा वैरी
   प्रतिभा ठेचू नको
   अरे तू , प्रतिभा ठेचू नको, नको रे, प्रतिभा ठेचू नको

   तू माझी मंजुळा, गोड तुझा गळा
   दुरून तू पाहू नको
   रंगानं तू गोरी, गं दिसतेस पोरी,
   जवळ ये लाजू नको
   ये जवळ ये लाजू नको, ये जवळ ये लाजू नको

   धरला माझा हात तुम्ही
   अन मी ओरडले पुरे करा
   बाई सपनामंदी
   भीत किती पण तुम्ही म्हणाला
   डाव आजचा करू पुरा
   बाई सपनामंदी

   पाठशिवणीचा चा खेळ खेळता
   पाय घसरुनी मी पडले
   अन गालावरती खुणा बघुनी
   आई म्हणाली काय घडले ?

   आता सांगू कशी, बोलू कशी
   नाव कुणाचं घेऊ कशी मी

   तू भिरभिरतं पाखरू
   मी बघतोय धरू
   तरी मला घावंना

   झालो तुझ्यावर ख़ुशी
   तू माझी मिशी
   तुझ्याविन ऱ्हावंना

   चल गवतात शिरू न
   गंमत करू
   उगाच येळ तू घालू नको

   रंगानं तू गोरी, गं दिसतेस पोरी,
   जवळ ये लाजू नको
   ये जवळ ये लाजू नको, ये जवळ ये लाजू नको