देव्हारा...१
तनूने प्रोफेसरांची नजर चुकवून हळूच हातातल्या घडयाळाकडे बघितले. लेक्चर संपायला अजून पंधरा मिनीट अवकाश होता. तिने दाराकडे पाहिले. अभिजीत बाहेर पण आलेला नव्हता. बळजबरी ती लेक्चरमधे मन गुंतवू लागली. मागच्या बेंचवर बसलेल्या आदेशला तिचा अस्वस्थपणा लगेच लक्षात आला. अभिजित आज पण उशीरा येणार हे त्याला माहित होते. तो मनापासून हसला.
कथा आणि व्यथा
***************
कुणात जीव रंगला ?
*****
परवा आमच्या शहरातल्या मोठया कपडयाचा दुकानात जाण्याचा योग आला.असा योग नेहमीचं येतो.
सौ.चा हट्टच होता.मेहूणी आली होती.
आम्ही त्या अलीशान, भव्य दुकानात शिरलो.ते पण कसबसं... यात नेहमीचं प्रचंड गर्दी असते. दुकानातल्या गर्दीला एक प्रकारची शिस्त असते.या दुकानात तसं काही नाही नसतं.तो एक बाजारचं असतो. नुसता गर्दा... कसं उभा राहयचं .
लेडीज विभात गेलोत. त्यात पुन्हा वयानुसार, फॅशननुसार विभाग ...
रात्री मासे आणणाऱ्या एकाकी माणसाला
बोकेमांजरे चहुबाजूने घेरतात.
माणूस पळू लागला कि,
त्याच्यावर झेप घेऊन त्याला बोचकारतात.
त्याच्या हातातील मासे क्षणार्धात लंपास होतात.
मासे मिळताच बोकेमांजरे
माणसाला तिथेच सोडून देतात.
हे सगळे किती विश्वासाहार्य, predictable आहे!
मासे मिळाल्यावर,
मासे तर फस्त करायचेच
पण माणसाची आतडी बाहेर येईपर्यंत
त्याला ओरबाडत, बोचकारत रहायचे,
मग, रात्रीच्या भयाण शांततेत फिस्कारत हिंडायचे .......
हे मात्र फक्त माणसातच !
- शिवकन्या.
आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी
तू नुकतीच नाहलेली अन ओलेती असावी
केस मोकळे, दवबिंदूंनी पापणी मिटावी
ऊन कोवळे लेऊन कांती तुझी चमकावी
आज वाटते ...
अशी पाहुनी तुला, मला अस्फूट स्फुरावी
जवळ येउनी तू माझ्या नयनी वाचावी
ह्या हृदयीची त्या हृदयी होऊन जावी
आज वाटते ...
मिठीत माझ्या दिठी तुझी ती अलगद यावी
गात्रांमधली थरथर होऊन तू प्रसवावी
ओठ टेकता तुझ्याच ओठांतून उमटावी
आज वाटते एक कविता अशी जन्मावी
हाताने तर नव्हेच आणि ती मी न लिहावी
1)वीरकरने दमण एअरपोर्ट वरुन जोशीला पकडून आणल का??
2)ह्यात जो तिसरा भिडु घुसला तो पिल्लेच का?? कि मुल्ला??
3) माधुरीने गेम केला की विनीताने पिल्लै सोबत मिळून ?
4) 50 लाखा चा चेक घ्यायला कोण आला होता ?
5) मेहता आनी संदीप बहल चे सेटिन्ग आहे का ?
कृपया पिसिजेसि चा शेवटचा भाग लिहून मिपकरांना उपकृत करावे ही विनंती .
लोभ असावा .
मिपा वर बाकी बरेच लेख - पाककृती वगैरे दिसतात पण कला दालनात कधीच चहेल-पहेल दिसत नाही. इथे कुणी काही पोस्ट हि करत नाही आणि कुणी फारसे फिरकतच नाही असे वाटते. मी खरे तर कला क्षेत्रात बरेच काही करते पण इथे कुणीच काही करताना दिसत नाही म्हणून लोकांना फारसा इंटरेस्ट नसावा असे मानून आणि असे लिहिणे हे पण एक कामच आहे हे जाणून तुमच्यासोबत कधीच काही share केले नाही. तरीही हा एक पहिलाच प्रयत्न.
नमस्कार मंडळी,
सुमारे वर्षभरापूर्वी मी खास मिपाकरांसाठी काही टिशर्टचे डिझाईन्स बनवले होते. त्याला प्रतिसाद तर मिळाला होताच पण आता चित्रांपेक्षा काही स्पेशल पंचलाईन्सची वेळ आहे. आपले मिपा अशा पंचलाईन्सचे खाणच जणू. मुद्दा हा की अशा पंचलाईन्स मस्त कॅलिग्राफीत करुन शर्टावर प्रिंटल्या तर काय चीज बनेल बावा...
बाकी सब है, शर्ट है, डिझायनर है, कॅलिग्राफर है...बस्स पंचेस अन आयड्या होना..
संजयजी, लीमाऊ, स्पावड्या, सूडक्या, मोदक्या, डांगे, आदूबाळासारखे बॉक्सर आणि मिपाकरांसारखे फायटर असताना पंच नाहीत म्हणजे काय?
अब आन दो भाई एकेक.
आता हेच बघा की अजरामर काही पंचेस.
ज्या रस्त्यावरून आपण गेली कित्येक वर्ष सायकल किंवा बसने जायचो, त्याच रस्त्यावरून आज चारचाकी गाडीतून जाताना स्वातीला एकदम भारी वाटत होतं. तोच रस्ता, तिच झाडं, अन तिच घरं ,पण आज सगळं कसं छान वाटत होतं. त्यात शिरीषची आठवण होतीच साथ द्यायला. शिरीषच्या आठवणीने अंगभर मोहरत होती आणि स्वतःशीच हसत होती. हळदीने पिवळ्या झालेल्या हातावरच्या मेहंदीमध्ये त्याचच नाव शोधत होती. सकाळी माहेरी यायला निघाली तेव्हाची त्याची साखरमिठी अजून ताजीच तर होती. ती इथे आणि मन तिथे, अशी तिची अवस्था झाली होती.
शाळेत असतानाची गोष्ट ! म्हणजे कोऱ्या पाटीवर अज्ञानाचे धडे नुकतेच गिरवायला सुरवात केली होती तेंव्हाची! बाईंनी वर्गात प्रश्न विचारला,
"जगातील सर्वात थंड पदार्थ कुठला?"
माझ्यासहित वर्गातले नव्वद टक्के हात वरती झाले. एरवी माझा हात दिसला नसता, पण आज दिसला.
आहात का तुम्ही रेंजमध्ये जेव्हा तुम्हाला रेंज नसते...हल्ली स्मार्टफोन्स मुळे आपलं आयुष्य स्मार्ट झालय. अनेक सोशल नेटवर्किंग साइटस आलेत आपल्या रोजच्या आयुष्यात खळबळ माजवायला. घरातून निघाल्यापासून आपण अपडेट होतोय. आगदी traffic मध्ये अडकलो की 'Sick in traffic' किंवा 'Filling hungry with....''कुठे आहेस' पासून 'कुठे पर्यंत पोचलास' 'तिकिट कांउटर जवळ ये' 'गेटवर थांब ' समोरची व्यक्ती पुढे येऊन थांबे पर्यंत आपलं चालू आसतं.
