नजर टाळणे..पण पहाणे..नवल!
तुझे लाजणे अन् बहाणे..नवल!
मला जाग आली सुगंधी किती!
तुझे अत्तराचे नहाणे...नवल!
जुनी वाट हरवून गेली तरी
तुझे रोज येणे नि जाणे..नवल!
कुणी पारधी ना कधी भेटला
कुणी साधले हे निशाणे..नवल!
कुणी हात सोडून अर्ध्यावरी
बरे घेत आहे उखाणे..नवल!
—सत्यजित
नमस्कार मंडळी,
मागे सुरती लोचो ची पाकृ टाकली आणि सर्वरचाच लोच्या झाला की राव!!! तेव्हापासून पाकृ टाकायला जरा बिचकतच होतो. पण आता सुरवात म्हणून हिच पाकृ परत टंकत आहे ती गोड मानून घ्यावी. लवकरच नविन पाकृहि पेश करीन.
सुरती लोचो.... गुजराथ चे फास्ट फूड, स्ट्रीट फुड. बेसन हा मुख्य घटक. तसं बघायला गेलं तर हा ढोकळ्याचाच भाउबंद पण ढोकळ्याचे जसे साचेबद्ध तुकडे असतात तसं ह्या लोच्याचं नसतं. त्यामूळे कधीमधी जर ढोकळा बिघडलाच तर बिनधास्त खालील पद्धतीने / नविन रुपात घरच्यांना खायला द्या.
आजचा आमचा दिवस खरं म्हटलं तर एक राखीव दिवस होता. काश्मीर खो-यात परिस्थिती कधीही स्फोटक होऊ शकते हे माहित असल्याने मी मुद्दामच आमच्या वेळापत्रकात हा एक जास्तीचा दिवस ठेवला होता. खास असे काहीच आज आम्हाला करायचे नव्हते. येथून ९० किमी दूर असलेले श्रीनगर गाठणे आणि तिथे जाताना लागणारे अवंतिपूरचे मंदिर पाहणे एवढेच आजचे आमचे किरकोळ लक्ष्य होते.
ते पुस्तकच आहे.
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड.
एकदा तू वाचलेलं.
तू तिथं नसताना
मी वाचलेलं.
तिसरं कुणीही ते वाचलेलं नाही.
एकदा तू, नंतर मी.
कथा तुझ्या डोळ्यांनी वाचली
मी तुझे डोळे वाचले.
ते पुस्तकच आहे? अजूनही?
दूर तुझ्या घरात ठेवलेलं
काचेआड...
-शिवकन्या
आमचे मोठे चिरंजीव कागदोपत्री इंजिनियर झाले (कागदोपत्री बरेच काही होता येते पण .....कागदोपत्री बरेच काही होणे, ह ह्या धाग्याचा विषय नाही....) म्हणून आमच्या बाबांकडे गेलो.शनिवार असल्याने बाबांच्या मठात बरीच गर्दी होती,त्यात चिलिमवाले बाबा, कटोरीवाले बाबा, खापरवाले बाबा आणि जपमाळ वाले बाबा पण होतेच.
आज बाबांच्या मठांत इतकी गर्दी पाहून मी जरा हबकलोच.पण मी पाय पळता पाय काढण्यापूर्वीच बाबांची नजर आमच्याकडे वळाली आणि बाबा म्हणाले.....
बाबा : या मुवि.काय काम काढलेत? तसे तुम्ही आजकाल कामाशिवाय आमच्याकडे पण येत नाही.आज मूद्दाम का आलात?
सिक्कीम भारतात सामील झाला कसा ?
(संदर्भ:इंदिरा गांधी, आणीबाणी आणि भारतीय लोकशाही – लेखक पी. एन. धर, अनुवाद- अशोक जैन)
विश्वामित्र- क्षत्रिय ते ब्राह्मण
- डॉ. सुधीर रा. देवरे
राजा विक्रम जसा वेताळाच्या भेटीसाठी निघत असे तस तस त्याला त्याचं विकट हास्य आठवून थरकाप होई पण त्यापेक्षा जास्त त्याचे प्रश्न ऐकून तो विचारात पडे. त्याप्रश्नांचा विचार करता करता वेताळाचं थरकाप उडवणारं रूप विसरायला होई. कधी कधी हा वेताळच आहे का पूर्व जन्मी शास्त्रज्ञ असलेल्या माणसाचं भूत आहे असेही विचार चमकून जात.
पुणे -बेंगळुरू मार्गावरून बेळगावच्या दिशेने निघालो कि कोल्हापुरनंतर येणारे महत्वाचे गाव म्हणजे संकेश्वर. संकेश्वरच्या आधी तीन कि.मी. वर एक छोटीसी टेकडी दिसते, त्यावरच तटबंदीची शेलापागोटे चढवून त्याला किल्ल्याचे रुप दिले आहे, हा आहे "हरगापुर". पायथ्याशी असलेल्या वल्लभगड गावच्या सानिध्याने त्याला "वल्लभगड"असेही म्हणतात.
