नाट्य

" बापु ! म्या काय घोडं मारलय वं तुमचं ? कशापै माग धरुन बसलावं ?? " बाबल्या अर्ध सुगडं तोंडात ओतुन रडायला लागला.

" भाड्या ! माझ्या उधारीची बोंब मारत होतास ना मगाशी ? म्हणुनच आलोय परत .तुझी उधारी चुकवयला " आम्ही

" ओ बापू ! उधारीचं सोडा ,तुमच्या आख्या खानदानाची ,पुढच्या धा पिढ्यांची हजामत फुकटात करुन द्देतो इथुन पुढं .पन सोडा मला .दया करा " बाबल्या कासाविस झाला .

"अन कुठं बोलनार बि नाय ,आयच्यान गप बसुन भादरीन तुमची पोरं " बाबल्या काकुळतीला आला.

नान्या पाडेगावकर आणी आप्प्या अजुनही नान्याच्या गाडीपाशी कायतरी बोलत होते.बहुतेक आमचीच निंदानालस्ती चाललेली.

तिकडे आकाशाची लाली पुर्ण ओसरली होती.हळुहळु सुर्य समुद्रात विरघळला .एक बारीक लाल रंगाची रेघ लाटांवर डचमळत विलीन झाली .आणी इकडे फट् आवाज करत कवटी फुटली.चला !चला !! झालं म्हणत सगळे परत फिरु लागले.आप्प्याने शहाणपणा करत सगळ्यांना थोपावुन आम्ही कसे चांगले होतो आणी आज चाळ कशी एका प्रतिष्ठीत ,सज्जन ,मनमिळाउ,थोर सहकारी मित्र वगैरे वगैरे अश्या व्यक्तीला मुकली असं बोलुन दोन मिनीटाची श्रद्धांजली वाहिली.

सोपस्कार पार पाडुन सगळे हळुहळु परतु लागले .नान्याच्या मोटारीजवळ तो आप्प्याकडे आमच्यानावे खडे फोडत उभा होता.

एव्हाना सुर्य मावळतीला आला होता.सर्व बांधाबांध होउन आमची पालखी स्मशानाकडे मार्गस्थ झाली होती.आमची काही ठराविक लोकप्रियता आक्रंदत आणी बाकी बघे आणी टगे फॉर्मलिटी म्हणुन पालखीत सामिल झालेले.मजल दरमजल करत पोहचलो एकदाचे मुक्कामी.आमच्या जाण्याने घरातही तसा काही फार मोठा दुःखाचा डोंगर कोसळला नव्हताच.सर्व वातावरण साधारण स्थिर होतं .आमच्या एकंदरीत वर्तणुकीचा परिणाम .

त्यामुळे झाल्या गोष्टीचं दुःख न बाळगता आम्हीही सुर्यास्ता कडे डोळे लावुन बर्याच वेळानंतर पुन्हा एकदा मानवी रुपात परत येण्याची आणी राहिलेल्या इच्छापुर्ती करण्यासाठी आमच्याच अंत्यविधीची वाट बघत बसलो होतो.

मुळात आम्ही बाकीच्या कुणालाच दिसत नसताना हा डांबर गोळा आंम्हास कसाकाय बघु शकतोय ? या कल्पनेने आम्ही आश्चर्यचकित झालो होतो.पण चला कुणीतरी संपर्क साधतोय हेच खुप असं मानुन आम्ही द्रोणात तरंगत तीकडे निघालो.

जवळ जाताच जाड्या खेकसला "काय राव ! केव्हाचा बोलावतोय .चला बसा पटकन बॉसने बोलवलय."

"च्यायला ! बॉस ? कोण बॉस ??
त्या धसकटाला सांग जाउन आधी बोनस पाठव घरी मग बघु यायचं की नाही " आम्ही पण खेकसलो

"अहो ! यावं लागेल आता तुम्हाला .तुम्ही मेलायत आणी यमदेवांनी बोलावणं धाडलय .मी दुत आहे त्यांचा .पोटावर नका मारु चला पटकन"

च्यायला ! हे असं प्रकरण होतं तर

गॕलरीतुन खाली बघितलं तर सर्व सक्रिय कार्यकर्ते आमची पालखी बांधत होते.

"अरे नालायकांनो किती घाई करता रे ".

हलकटांना भलताच उत्साह संचारलेला.चाळीतल्या लोकांना अश्या कामात नेहमीच आनंद मिळायचा.मीच कसा या कामात ज्ञानी अनुभवी आहे हे दाखवण्याची अगदी चढाओढ लागलेली.सगळे एकमेकांना हातवारे करुन तिरडी कशी बांधावी याचा सल्ला देत होते.

काय बोलताहेत हे जाणून घेण्यासाठी आम्ही आमचा द्रोण कॕमेरा खाली उतरवला.

आप्पा गोखल्या स्वतःची अर्ध्याहुन जास्त लाकडं मसणात गेली असताना बांबुला कामट्या अगदी सराईत पणे बांधत होता.(हरामखोर साला )

आता जयडी आमच्या गालावरुन हात फिरवतीये हे बघुन आमच्या बायडीचा मत्सर जागा झाला नसता तर आश्चर्य होतं.त्याही परिस्थितीत डोळ्यातल्या अश्रुंआडुन ? आमच्या कलंत्राने ते सर्व हेरलच.आणी खस्सदिशी जयडीचा हात बाजुला करुन हि बया हात फिरवत हमसायला लागली.

च्यामायला ! अगं बया जिवंत असताना नाही कधी फिरवलास आणी आत्ताच का गं सुचलं तुला ? असे विचार मनात येत असतानाचा शंभ्या पाटलाचा "सामान आणलय बरं का !" आवाज आला.

थोड्यावेळाने कंटाळुन सिलींगवरुन आमचं द्रोण घेउन खाली उतरलो .म्हणलं बघु तरी आपण कसे दिसतोय ते .

कालच बाबल्याच्या सलुन वरुन उधारीत दाढी आणी फेशियल करुन घेतलेलं.गोखल्यांची जयडी माहेरपणाला आलेली .ती आधीपासुनच झलक द्यायची आम्हाला.म्हणजे बॕचलर असताना इथे रहायला आलेलो तेव्हापासुनच. त्यामुळे ती आली की चकाचक रहायचो आम्ही.

काल बाबल्या उधारीला नाहीच म्हणत होता.पण चहा पाजुन आणी उद्याची हमि देउन घेतलं काम उरकून .

काल रात्री अचानकच आम्हाला आम्ही निवर्तल्याचं समजलं .म्हणजे आम्ही झोपलेलोच होतो आणी आजुबाजुला थोडी कुजबुज ऐकु आली.हळुहळु कुजबुजीचं रुपांतर मुसमुसण्यात आणी नंतर गदारोळ आणी गोंगाटात झाले.त्यामुळे झोप चाळावली.डोळे उघडले तर आम्ही सिलींगला आणि द्रोण कॕमेरातुन दिसतं तसं दृष्य दिसायला लागलं. आम्ही अंथरुणातच अर्धी लुंगी वर गेलेल्या आणी भोकं पडलेल्या गंजीफ्रॉकात उताणे पडलेलो.आणी भोवती आमचे हवे नको ते सर्व नातेवाईक ,सगे संबंधी,मित्रमंडळी ,आमच्या उधार्या थकलेले बरेचसे वाणगट,गवळी ,न्हावी सगळे हजर.

ओढुन ओढुन आणलेली सुतकी तोंड .काहींच्या मनातला आनंद न दिसताही जाणवत होता.

“महालय आच्छेन. आजे चॊक्खू दानेर दिन !” (पितृपंधरवडा संपतोय आज, आज देवीच्या मूर्तींना डोळे रेखण्याचा - चक्षु-दानाचा दिवस आहे) माझे मित्र राधामोहन बाबू उत्साहात बोलले आणि मी मनातल्या मनात जुन्या कोलकाता शहराच्या अरुंद रस्त्यावरून कुमारटोली (कुंभारवाडा) भागात फेरी मारून आलो सुद्धा. कोलकात्याच्या दुर्गापूजेची महती आणि मोहिनीच तशी आहे. चला तर, तुम्हालाही माझ्यासोबत थोडे फिरवून आणतो.

सस्नेह नमस्कार!
आम्ही सादर करत असलेल्या "श्यामरंग.....त्या, त्यांचे प्रश्न.. आणि कृष्ण" या नाट्य- संगीत-नृत्याविष्काराच्या प्रयोगासाठी आग्रहाचं निमंत्रण!
शुक्रवार दिनांक ३१ ऑगस्ट २०१८. रात्रौ ८.३०ते ११
काशिनाथ घाणेकर नाट्यगृह, वसंत विहार, ठाणे येथे अंतर्नाद, ठाणे निर्मित, अपूर्व प्राॅडक्शन प्रस्तुत श्यामरंग सादर होतोय.
कृष्ण आणि त्याच्या आयुष्यातील स्त्रियांच्या नात्यातील काही अनवट पैलूंवर, प्रश्नांवर, त्यातील रंगांवर आधारित ही कलाकृती आहे. अभ्यासपूर्ण निवेदन, नाट्य, संपूर्णपणे नवीन संगीत, त्यावर आधारित नृत्य असा एकूण थाट आहे.