चेन्नई पुणे चेन्नई -- भाग -१

>>>>शेवटी मी माझ्या लॅपटॉपवर गाणे लावली आणि उद्या हॉटेल बदलुया असा विचार करत झोपी गेलो.

त्याऐवजी आणखी लिहिले असतेत तर वाचायला आणखी मजा आली असती ना????

सापटींगला- जेवण झाले का?

नागडोल्ला- .....???

आवडेश.

पुढच्या भागाच्या प्रतिक्षेत.
वाचतो आहे.

बाकी सगळ्याच शहरांची काही काही खासियत असते व त्यासगट शहर आवडुन घ्यावे, तिथली संस्कृती आणि समाज कस्टमाईज न करता आहे तस्सा एंजॉय करावा, त्यात ज्याम मज्जा येते.

तुम्ही सांगितलेली सिच्युएशन ही प्रत्येक शहरात थोड्याफार फरकाने अगदी तश्शीच असते.
( इथे मी तुम्हाला तिथली लोकल भाषा येत नाही हे अ‍ॅज्युम करत आहे ).

समजा तुम्ही अशाच अवतारात पुण्यात स्वारगेट किंवा पुणे स्टेशनला उतरलात आणि तिथल्या रिक्षावाल्याकडे ( हो, पुण्यात टॅक्श्याबिक्श्याची चैन नाही हो ) चौकशी करायला गेलात की तो पहिल्या फटक्यात तुम्हाला 'नाही'च म्हणेल, तुम्हाला कुठल्या भागात जायचे हा प्रश्न नंतरचा. तुमच्या भागात जाणारी रिक्षा सापडली तर तो भाडे इतके मागेल की त्याच भाड्यात अजुन थोडे पैसे घातले तर एखाद्या नव्या गाडीचे डाऊनपेमेंट करुन तुम्ही नव्या गाडीतुन घरी जाऊ शकाल.
लोकल भाषा येत नसल्याचा तितकासा त्रास पुण्यात होत नाही, मात्र चुकुन तुम्ही पेठ किंवा एखाद्या 'कडव्या' एरियात घुसलात तर मात्र तुम्हाला हाच अनुभव येईल. बाकी तिथल्या चालीरिती लवकर शिकलात तर उत्तम नाहीतर 'आमच्या पुण्यात ना हे अजिबात असे नसते' वगैरे ऐकुन घ्यायची तयारी ठेवाच ...

समजा तुम्ही पहिल्यांदाच बेंगलोर / मुंबईला उतरता आहात तर तिथले स्टँड / रेल्वे स्टेशन ह्यांची 'भव्यता' पाहुन तुमची छाती तिथेच दड्पुन जाईल. शिवाय तिथली भयंकर पळापळ आणि फास्ट लाईन पाहुन जे दडपण येईल ते वेगळेच. प्रथेप्रमाणे इथले रिक्षा / टॅक्सीवाले तुम्हाला व्यवस्थित चुना लावतीलच. समजा लोकल भाषा येत असेल तर काम थोडेफार सुलभ होईल इतकाच काय तो फरक ...

समजा तुम्ही फ्रांकफर्टच्या टर्मिनलवर उतरलात आणि शहरात निघालात आणि तुम्हाला जर्मन येत नाही असे असल्यास मिलॉर्ड मामला जरा कठिण आहे. तुम्हाला मदत करायला उत्सुक असलेले लोक पावलापावलावर आढळतील पण त्यांना जर्मन सोडुन इतर भाषा ना के बराबर येतात, इंग्रजीही अगदीच तुमच्या त्या चेन्नैच्या कॅबवाल्यासारखी. सगळे फलक, उद्घोषणा वगैरे सगळे सगळे जर्मनमध्ये.
हॉटेलमध्ये चेक-इन कराल तर ढिगभर जर्मन / फ्रेंच चॅनेल्स आणि बीसीसी / सीएनएन असे १-२ इंग्रजी चॅनेल्स.
बोलणे अघळपघळही नाही आणि अगदी तुसडेपणाही नाही.
पैशाच्या बाबतीत अगदी हापापलेपणा नसला तरी किमत बडी जास्तीच आहे जनाब ...

समजा तुम्ही पंढरपुर / तुळजापुर च्या स्थानकावर उतरलात तर तुमचे असे स्वागत होईल आणि इतके लोक तुमची आस्थेने चौकशी करतील की ज्याचे नाव ते. तुम्हाला 'मालक, यजमान, देवा, साहेब' अशा अनेक विशेषणांनी अलंकृत केले जाईल, तुमच्या बॅगा वगैरे उचलुन तुमची सेवा केली जाईल. ५ श्टार सुविधा देतो म्हणुन बंद पडलेल्या पंख्याखालच्या डुगडुगत्या कॉटवर तुम्हाला स्थानपन्न केले जाईल आणि शेवटी तुमचा खिसा मजबुत कापला जाईल.
मात्र गोड बोलणे आणि सरबराईची आव आणणे ह्यात गुंजभरसुद्धा काटकसर नाही बरं.

असो, वरचेच पुन्हा लिहतो.
सगळ्याच शहरांची काहीना काही खासियत असते व त्यासगट शहर आवडुन घ्यावे, तिथली संस्कृती आणि समाज कस्टमाईज न करता आहे तस्सा एंजॉय करावा, त्यात ज्याम मज्जा येते.
बाकी नव्या शहरात आवर्जुन एंजॉय करावी ती गोष्ट म्हणजे तिथली खाद्यसंस्कृती !
तुम्ही चेन्नैत आहात म्हणजे ह्या बाबतीत तुम्ही नशिबवान आहात. एखाद्या विकेंडला सकाळपासुनच ही खाद्ययात्रा सुरु करा आणि संध्याकाळी येताना आकंठ पोट भरुनच परत या.
दक्षिणेत अलमोस्ट कुठेही मिळनारी 'फिल्टर कॉफी' हे प्रेमात पाडणारे रसायन आहे.
चैन्नेत आहात तर एखादा रजनीचा मुव्ही चक्क 'थेट्रात' जाऊन वेंजॉय करा.

एवढे सगळे करता करता पाहता पाहता तुमचा मुक्काम संपुन जाईल आणि आपल्या देशी परताताना बिलिव्ह मी तुम्ही त्या शहराला 'मिस' कराल :)

इति लेखनसीमा :)

पुढच्या भागाची वाट पहात आहे ..

- छोटा डॉन

एवढ काही वाइट नाहीए चेन्नै.
माझ तर ते एक आवडत्या शहरा पैकी आहे.
काय होत , मना विरुध्द कुठे ही जाव लागल की बरी गोष्ट ही वाइट वाटायला लागते.

छान सुरुवात
चोता दोन चा प्रतिसाद पण आवडला

पुढील भागाची वाट पाहतोय !!!!!

सर्वना भवन मध्ये भोजनाचा बेत आखा. भाताचे पर्वत परातीतून पानात पडताना पहा.....भाताचे लाडू करून तोंडात भिर्कवतानाची ऐट अनुभवा.
लेख चांगला आहे ....पु.ले.शु.

एकदम आवडेश.पु.ले.शु.

छान! पहिला भाग आवडला.
छोटा डॉन यांचा लेखही आवडला ;-)

रुंब नल्ला !!! रुंब नल्ला !!!
मस्तच झालाय हा भाग....
बांबु नुस्तेच तुटत आहेत हे बरे... बांबु बसायला नकोत ही ई. प्रा....

चेन्नई त आहात तिथल्या मैलापूर भागात जाऊन घराघरातून दरवळणार्‍या कॉफीच्या सुवासाचा मस्त आस्वाद घ्या.
तमिळ शिकणे खरोखरच तितके अवघड नाही. तुम्ही थोडा प्रयत्न केलात तर लोक खूप मदत करतात.
रजनीचा पिक्चर थेट्रात एन्जॉय करणे या सारखी मज्जा दुजी नाही.
थेट्रातल्या " यै यार यार पानमसाल " सारख्या झैराती त्या थुलथुलीत हिरॉईनी आणि तमील पब्लीक एन्जॉय करायला लागलात की तुम्ही पूर्ण तमीळ झालात म्हनून समजा.
एक मात्र करा "पॅरीस" भागातील फूटपाथवरील विक्रेत्यांकडे चुकूनही फिरकू नका.
त्याच भागात बॅन्क ऑफ महाराष्ट्र च्या खाली गुजरात मंडळ मध्ये तुम्हाला गुजराथी जेवण मिळेल.
खणावळी सारखे आहे पण चवीला एकदम पुण्यात गेल्यासारखे वाटेल

माझा मित्र चैन्नै ला गेला आहे नुकताच....!

आणि हो नवीन लग्न झालय हो त्याचं...
दोघेही तिथेच आहेत आता २ वर्ष..!

व्य नि ओळख करुन देउ का... तेवढाच आधार एकमेकाना...?

मस्त वर्णन करताय. लिहित राहा.

एकदा मुंबईहून येताना नाईलाज म्हणून चेन्नई एक्स्प्रेसमध्ये (बहुधा मंगला एक्स्प्रेस म्हणतात तिला) घुसलो होतो. दाराशीच उभा होतो. दादर सुटताच तामीळ पब्लिकने डबे काढून दहीभात आणि लोणचे ओरपायला सुरवात केली. सगळा डबा आंबूस वासाने भरुन गेला. शिवाय मचमच करत खाणे आणि वचवच करत बोलणे, ही त्यांची मुरलेली सवय. खंडाळ्याच्या घाटात मोकळी हवा मिळाली तेव्हा सुटकेचा नि:श्वास टाकला.

झकास रे राक्या ..

एकदा मरीन बिच वर जा आनि कधीतरी एमजीआर ला ..सापडतील मराठी पण ;)

मस्त लिहिले आहे ...
वाचत आहे ...

आमचे पुणे - मुंबई - पुणे च असते ..
तरीही बाईक नसताना ही पुण्याचा त्रास वाटतो .. त्यामुळे तुमची स्थीती कळते आहे ..
तरी आनंद उपभोगत आहे अशयाविर्भावात मनाला समजावले की थोड्यावेळासाठी तरी प्रसन्न वाटेल ..

"इनक तामिल तेरियद.."

अस काहीस वाक्य मी पाठ केल होत... जिकडे तिकडे तेच हानायचो !!

बाकी चेन्नई म्हणजे डोमेस्टिक फ्लिईट ने फॉरेन मध्ये काळ्या पाण्या साठी जाण्याच निखळ आनंद देऊन जात... :)

पु.ले.शु.

अजूनही तिथेच असाल तर जीआरटी ग्रँडडेज मधे एकदातरी जेवायला जा. त्या एकाच जेवणाच्या चवीने चैन्नैवर जीव ओवाळून टाकाल.

लेखण छाण आहे .... पुढिल भाग वाचण्यास उत्सुक

मस्त रे राकु !

बर्‍याच दिवसांनी लिहिलेस :) पण अ‍ॅजयुज्वल झकास लिहिले आहेस.

पु.भा.प्र.

*डान्याचा प्रतिसाद अतिशय भिकारचोट आहे हे जाता जाता नमुद करतो.*

+१ टु तर्री,

मी आज पर्यंत दोनदाच गेलो आहे चेन्नईत पण, अजुन सुद्धा केळीच्या पानावर भात आणि रस्समची चव आयुष्यभर विसरणार नाही. तसेच सकाळी एका मोठ्या वाडग्यात काठापर्यंत भरुन रस्सम आणि त्यात तरंगणा-या ३-४ इडल्या. बास रे.,

आयला, तिन-चार डाळींची मसाला पावडर, कडिपत्ता, आलं आणि पाणि या एवढ्या पदार्थातुन अशी चव निर्माण करणं याला साष्टांग दंडवत.

असो, आत्ताच जेवण झालं आहे, आणि जवळ कधी तिकडं जायचा योग नाही, उगा आठवणि काढुन तोंड खवळायला नको.

पुढचा भाग येऊ दे लवकर!

मी माझ्या लॅपटॉपवर गाणे लावली आणि उद्या हॉटेल बदलुया असा विचार करत झोपी गेलो.

हं. उठा आता. पुढचा भाग लिहायचा आहे...

---आपण पासपोर्ट शिवाय एका नव्या देशात आलोय ------
सहमत ...

छान!!

पुढचा भाग लवकर येऊ द्या.

प्रतिसाद वाचून मजा आली.

वाचते आहे. मला चेन्नैमध्ये चांगले वाईट असे दोन्ही प्रकारचे अनुभव आले.
पाऊस पडत असताना, पडून गेल्यावर तर पुण्याचे रस्ते गुळगुळीत म्हणता येतील इतके खड्डे असलेल्या रस्त्यांवरून अमाप पैसे घेउन रिक्षा, टॅक्सीवाले नेतात. अगदी त्याच प्रकारचे चांगले वाईट अनुभव न्युयॉर्कलाही आले.
डॉनरावांशी सहमत. ते सध्या बंगलोरला 'मिस' करत आहेत असे समजण्यास वाव आहे.;)

मला माझ्या गुरगांवच्या वास्तव्याची आठवण आली, जिवघेणा उकाडा, एकटेपणा आणि एका रिक्शात सोळा सोळा जण बसुन केलेला प्रवास आठवला..

माझ्या आयुष्यातले एकदम बेकार दिवस...

लेख आणि छोटा डॉनचा प्रतिसाद दोन्ही छान.
मी केरळ आणि कर्नाटक या दोनच दक्षिण राज्यात गेलेय पण अनुभव छान आले. लोक अगदी प्रेमाने बोलायचे आणि वागवायचे. खासकरून कर्नाटकमधील लोक आणि त्यांचे जेवण दोन्ही मस्त. अपवाद फक्त एकच.
कधीतरी चेन्नईला जाऊन येईन म्हणते. मुंबई अन पुण्याचा अनुभव गाठीशी असल्याने फारसा त्रास होणार नाही अशी अपेक्षा करते.

आमचे हैद्राबाद दि बेष्ट बगा या बाबतीत.
उर्दुमिश्रित हिंदी कळायला २-३ दिवस तरी जातातच. उदा. क्या चाहिये च्या ऐवजी क्या होना? (होना!!!)
एकदा दुकानात गेलो असता हा प्रश्न मला मलिंगाच्या यॉर्कर सारखा वाटला. मी खुळचटासारखे: "मुझे कुछ नही होना, सिर्फ पेन चाहिये" असे म्हणालो होतो!
बाकी रिक्षावाले एमजीबीएस वर लुटतात हे मात्र खरं आहे. बाकी शहरात फारसे लुटत नाहीत.

म.मो. आणि छो.डॉ. यान्चे लेख ;) आणि बाकीचे माननीय... या सगळ्यांचे प्रतिसाद वाचले! :)

- ४-५ महिन्यान्पूर्वी "चेन्नई"ला जायचा सुयोग आला... तेव्हा प्रकर्षाने जाणवले...की "हे" लोक अतिथींचे स्वागत खूप छान पद्धतीने करतात. बर्‍याचदा .. "भाषा" एक अडचण बनतेही.... पण आपण जर त्यान्च्या पद्धातीने "इन्लिश" बोलले.. तर मग जास्त प्रॉब्लेम नाही येत! तसंच आपण तिथल्या "अन्कल" , "आन्टी" ला .. जर "आ$प्पा", "अ$म्मा" असे सम्बोधले... तर त्यान्ना ते जास्त "टची" वाटते.... आणि ते पटकन आपलेसे होतात! ;)

इथ्लं ऊनही खूप कडक असतं.. पण इथली एकही बाई किन्वा मुलगी (मुस्लिम सोडून) डोक्याला स्कार्फ किन्वा स्टोल किन्वा तत्सम रुमाल वगैरे वापरताना दिसत नाही!,.. जसं आपल्याकडे (पुण्यामध्ये) स्कीन टॅन होऊ नये म्हणुन बर्याच प्रिकॉशन्स घेतल्या जातात!

इथली मन्दिरं लाजवाब आहेत!... फक्त पुजारी लोक... खन्डणी वसूल करतात! तसंच मन्दिराबाहेर "पादत्राणं" फुकट / फ्री मध्ये साम्भाळणारे लोक सुद्धा नन्तर "खुशी खुशी" आपण त्यान्ना काही तरी द्यावं... म्हणून प्रचन्ड आग्रही असतात... या लोकान्ना "हिन्दी" विशेष बोलता येत नाही... पण "खुशी खुशी" हा शब्द मात्र येतो! ;)

आपल्यासारख्या २-व्हीलर वरती सर्रास फिरणार्या मुली मात्र चेन्नईला खूपच कमी दिसतात!
बाकी इथल्या बायका, मुली सावळ्या असल्या तरी खूपच सुन्दर, सभ्य आणि विनयशील असतात! :)

खुसखुशीत लेख! आणि डान्रावांची प्रतिक्रिया पण आवडली.

त्यांचे पंखे इथे मराठी जालावरही पुष्कळ आढळतात. >>>

=)) =)) =)) =))
=))=))=))
=))=))
=))

अट्टल आहेस ?

चेन्नईला जाणार्‍यानी रजनीकांताचा उल्लेख आणि ओळख दाखविली तर शासकिय पद्धतीने सहकार्य आणि स्वागत होते असे ऐकले होते.

गमंतीचा भाग सोडला तर आपले पुर्वज पूर्ण भारतात भाषा, आहार, विहार आणि आचार/विचाराच्या विभिन्नता असतांनाही कसे फिरत होते याचे आश्चर्य वाटते.