एका वाग्दत्त वधूचे किंवा प्रेयसीचे भावविश्व व्यक्त करणारी एक सर्वश्रेष्ठ गझल !

सलोना सा साजन है और मैं हूँ

आता माझा सुंदर सजणा आणि मी हेच माझे विश्व आहे असे सांगत आपल्या भावविश्वाचे सुंदर वर्णन या गजलेत ही तरुणी करते.
शबी अब्बास यांचे शब्द , गुलाम अली यांचे स्वर्गीय संगीत आणि आशा भोसले यांची अष्टपैलू गायकी यांनी सजलेली हि गजल रसिकांना भावून गेली नाही तरच नवल! व्हायोलिन चा लाजवाब प्रयोग संगीतात आहे.

मी दार उघडून आतमध्ये गेलो, तोच आई समोर आली.
फ्रेश हो, जेवण वाढते, आई म्हणाली.
मी आत जात म्हणालो, नाही भूक नाहीये,आम्ही जेवलोय रुश्याच्या घरी.
खरं का? आई
मी म्हणालो खरच ग विचार त्याच्या आईला फोन करून. ती फोन करणार नाही हे मला माहित होत म्हणून मी थाप मारली.
माझं डोकं खूप दुखतंय, मी झोपतो. कुणी आलं तर सांग झोपलोय. मी म्हणालो

स्थळः
बागेच्या दाराशी असलेली नेहमीची भेळेची गाडी.

पात्रे:
किमान १५-२० वर्षांपासून गाडी लावणारे भेळवाले काका.
आपल्या मावशीबरोबर आलेली शुभदा सोबत तीची दहा वर्षाची क्षिप्रा.
शुभदाची मावसबहीण वैशाली सोबत तीचा ११-१२ वर्षांचा अनय.
आणि अर्थात मावशी वय अदमासे ५५-६०.

काटा रुते कुणाला.... भाग १

भाग ६

सुन रहा है ना तु रो राहा हू मै...
क्या बात है ..आत गेलो आम्ही डान्सबार हा प्रकार काही नवीन नव्हता पण काही घटना त्या वेळी घडून जातात आपल्या हातात नसतं.
वास्तविक माझे बाहेरच्या राज्यातून मित्र आले तरी त्यांना घेऊन जाणं व्हायचं. परदेशात असताना हि जाणं व्हायचं. त्यात काहीच नवीन नाही. पण कधीतरी होतं. चालायचं

पंचतुंड नररुंडमालधर पार्वतीश आधीं नमितों ।
विघ्‍नवर्गनग भग्‍न कराया विघ्‍नेश्वर गणपति मग तो ॥
कालिदासकविराजरचित हें गानीं शाकुंतल रचितों ।
जाणुनियां अवसान नसोनि हें महत्कृत्यभर शिरीं घेतों ॥
ईशवराचा लेश मिळे तरि मूढयत्‍न शेवटिं जातो ।
या न्यायें बलवत्कवि निजवाक्पुष्पीं रसिकार्चन करितो ॥
या नांदी बरोबर तिसरी घंटा झाल्यावर रंगमंचावर नटाचा परकाया प्रवेश होतो.