"आता निघालं पाहिजे म्हणजे थोडा वेळ फ्रेश होऊन नाईटसाठी येता येईल" मनगटावरच्या घड्याळाकडे पाहून तिच्या मनात विचार आला. नेहेमीप्रमाणे वॉर्डमधल्या नर्सला सगळ्या सूचना देऊन ती निघाली. गाडी तिने ए ऐवजी बी विंगकडे वळवली. आशिषचं असं झाल्यानंतर अंजलीचे आईवडील तिच्याच सोसायटीमध्ये राहायला आले होते. अंजलीच्या मुलीची, रियाची सगळी काळजी ते घेत होते. रियालाही आजी आजोबांबरोबर राहायला आवडत होतं. सगळं सोयीचं असलं तरीही मुलीकडे आपण पुरेसं लक्ष देत नाही आहोत या विचाराने अंजलीला फार अपराधी वाटत असे. आशिषचं दुःख विसरण्यासाठी तिने स्वतःला कामात झोकून दिलं होतं. आणि तिचा पेशाही तसाच होता.

===========================================================================

शेजाऱ्याचा डामाडुमा - भारताचे सख्खे शेजारी : प्रस्तावना... नेपाळ-०१... नेपाळ-०२... नेपाळ-०३... नेपाळ-०४...
नेपाळ-०५... नेपाळ-०६...

'पौगंडावस्थेतील मुला-मुलींच प्रेम' हा आई-बाबांसाठी काळजीचा विषय. मुलगा किंवा मुलगी प्रेमात पडलेत हे कळल्यानंतर, 'हे वय आहे का प्रेम करण्याचं?' ह्या वाक्यापासून सुरुवात होते. प्रेमावर मग बंधनं घातली जातात. 'पुन्हा त्याला भेटलीस तर बघ', अशा धमक्या दिल्या जातात. प्रेमात पडण, अफेअर असणं म्हणजे वाया जाणं, असा समज असतो. म्हणूनच मुलांच्या प्रेमात पडण्याने आई-बाबा हवालदिल होतात.

१७ जून १९९९
एजबॅस्टन, बर्मिंगहॅम

रणखांबे मास्तर लईच दार्शनिक.
परीक्षेत दुसऱ्याचं बगून ल्हिवायचो तर म्हनायचा '' तू लेका बांडगूळच रहाणार आयुष्यभर ''
लई राग याचा तवा .
धाव्वी काय लाभली नाय - आलो पुन्यात .
वळखीतनं युवराजदादाला भेटलो , पुढारी माणूस, कामबी मिळालं .
यका खबदाडीत झेरॉक्स मशीन टाकून दिली.
आकडा टाकून कनेक्शनबी दिलं.
फिप्टी - फिप्टीला आपल्या बाचं काय जातंय ?

‘हे घ्या शेट दहा लाख. तुमच्या सहा लाखाचा व्याज धरुन हिशेब.’
‘कुणाला च्युतिया बनवतो बे कचरा देऊन?’
‘रोखीचा व्यावहार रोखीतच चुकता होणार ना शेट? मी तर इमानदारीनं कमावलेत. तुम्ही नाही घेतले तर मी उठलो ना जिंदगीतून. आता पुन्हा नाही कमवू शकत शेट. ’ सदानंद काकुळतीला आला.

समोर आलेल्या लक्ष्मीवर पाणी सोडायचं शेटच्या जीवावर आलं. सगळं जगच जणू अनंत काळ थांबलं.

मावळतीची किरणे चहूकडे सोनं उधळीत होती,
ते सोनेरी लेणं लेऊन लाटाही चमचमत होत्या,
फेसाळत्या लाटांच्या गाजेने आसमंतास एक गूढगंभीर साज चढवला होता.

तिला समुद्र आवडतो, मनापासून..
त्याला माहित होतं, म्हणून तो तिला इथे घेऊन आला होता,
जिथे होते फक्त ते दोघे, समुद्र, आणि साक्षीला सांजवेळ..

तिच्याकडे बघून मंद स्मित करत त्याने तिचा हात हाती घेतला," खुश ना?"