अशी बायको असती तर,आम्ही असे झालो नसतो
भर तारुण्यात कफनी घालून,
रानावनात निघालो नसतो
तिची नसती आली कुणालाच सर
अशी बायको असती तर
पेशवाई गाजवली असती,
मिजास मोठीकेली असती,
राजबिंडा बनून मिरावलो असतो
पर्वतीवर छोटस आमच असत घर
अशी बायको असती तर
सारसबागेच्या झुडुपांमधे तिला घेऊन बसलो असतो
आम्ही सुद्धा छत्रीमागे तुम्हाला कधी दिसलो असतो
तळ्यातल्या गणपतीने दिले असते अनेक वर
अशी बायको असती तर
देशद्रोहाचा गुन्हा दाखल झालेला एक तरुण किती प्रांजळ असू शकतो. व्यवस्थेबद्दल कोणतिही कटुता न बाळगता संयमितपणे, विचारलेल्या वैविध्यपूर्ण प्रश्नांची किती समर्पक उत्तरं देऊ शकतो याची कल्पना सदस्यांना या मुलाखतीवरुन येईल.
झाळं आंब्याचं हिरवं
कसं फुलारुनं आलं
नवरीच्या वानी पिव्वी
जशी लपेटली शालं
दोनच पाय अन डुलत र्हाय
काळ्या टी-शर्टात आमचे अगोबा
छळायला बुवा नेहमीच हवा
पण बुवांना अवडतो फक्त पांडुबा
वीरगळ शोधुन काढतात खोदुन
माहीत्यांचा तर नित्य धबधबा..
धाक दरारा अजून वाटतो
मिपात साऱ्या त्यांचा दबदबा..
फिरायला जातात घेवुन तेव्हा
दुसरे 'सर' सारखेच टाकतात डबा..
गणेशचे पान अन लझानिया छान
आरोग्याचा हाच मंत्र अजूबा..
तीशीतला तरुण एफ.सी रोड सोडुन
लेण्या झिजवणे हाच मनसुबा ..
.............श्री. जा.ना.पावट्या
ताव मारीता जीभेने, विसरुन सारे ते पथ्य
बळ लाभता ओठांना, सुरसुरते ते मद्य
भाव उधळता मनाने, तोडून सारे जे बंध्य
कळ लागता जीवाला, सरसर सुचते ते पद्य
चार पाय अन अधांतरी काठी
पाच पायांचा आमचा नातू..
पाठ ताठ खांदेही ताठ
न दुखणारा खुबाही ताठ..
दृष्ट लागून पडले दात
हसताना नित्य बोळकांडी..
धाक दरारा अजून वाटतो
गल्लीत साऱ्या याचा फवारा..
शाळेत जाई डबा घेऊनी
मधूनच परते होऊनी पिवळा..
रांगणारा पुरुष जणू हा
रोज ऊठून नवा तमाशा..
हरवलेले ते सापडले
सापडले हरवल्यानंतर
हरवले सापडण्याआधी
कळाले सापडल्यानंतर!
तेच होते ते जरी
ते न राहिले तसे तरी
हवे होते ते तसेच तेव्हा
कळाले सापडल्यानंतर!
भाव पुसा बाजाराला
दाम जरी ना लाविला
अनमोल ते आहे खरे
कळाले सापडल्यानंतर!
शब्दांचा ना लागे ठाव
जरी दोन अक्षरांचा गाव
'सुख' म्हणती सारे त्याला
कळाले सापडल्यानंतर!
- संदीप चांदणे
क्रिसमसच्या दिवशी मुंबई ते उरण साई मंदिर हे ३५ किमी पदयात्रा करताना पायाच्या तळव्याला दुखापत झाली होती त्यामुळे या ट्रेकला कितपत चालता येईल याची शंका होती. तसाच दुखरा पाय घेऊन २५ डिसेंबरला मुंबईहून आम्ही निघालेलो २६ डिसेंबर ला सकाळी गडहिंग्लज येथील महागाव येथे उतरलो. शिवाजी महाराजांसारखी दाढी ठेवलेला एक तिशीचा मुलगा आमची सगळी व्यवस्था पाहत होता. अंगाने काटक, हसरा चेहरा, प्रसन्न व्यक्तिमत्व यामुळे त्यांच्याशी ओळख होऊन गप्पा देखील सुरु झाल्या. संतोष हासुरकर त्याचे नाव. संतोष दुर्गवीर संस्थेतर्फे गडांच्या संवर्धनाचे काम करतात. आम्ही त्यांच्याच सासुरवाडीत उतरलो होतो.
|| श्री गुरवे नम: ||
चिखलपायटे (Waders)
