न्यूरेम्बर्ग - भाग २
न्यूरेम्बर्ग - भाग २
न्यूरेम्बर्ग - भाग २
नाशिकच्या मिसळीचे दिवाने हजारो है,
नाशिकच्या मिसळ दिवानग्यांची ही दिवानगी नक्की केव्हापासून सुरु झाली आणि काय काय रुप घेऊन कशी कशी नव्याने अवतरत आली ह्याची सुरसरम्य कथा मांडली आहे खालच्या माहितीपटातून. सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत एकही सेकंद चुकवू नये अशी नितांतसुंदर फिल्म मिसळपावडॉटकॉम वर असलीच पाहिजे म्हणून इथे शेअर करत आहे. एन्जॉय!!!
श्रेयनिर्देशः
दिग्दर्शक, कॅमेरामन, संकलकः तेजस जोशी
ध्वनी आणि आवाज : रुचिर पंचाक्षरी
संशोधनः लिनाली खैरनार, सी. एल. कुलकर्णी, फणिन्द्र मण्डलिक, संजीव जोशी
साचला का एवढा अंधार आहे?
काजव्यांचा तेवढा आधार आहे!
जागल्या होत्या मशाली काल येथे
आज इथला सूर्यही बेजार आहे!
एकही ठिणगी कशी येथे पडेना?
कोण इथला आंधळा सरदार आहे?
फुंकतो आहे कधीचा सूर्य मीही
श्वास माझाही जरा उबदार आहे!
सारखा हिंदोळतो हा प्राण माझा
त्या सुऱ्याची चालही लयदार अाहे!
—सत्यजित
ज्या पृथ्वीवर आपण राहतो, त्या पृथ्वीवरच्या भूपृष्ठाचा एक तृतियांश भाग पाण्याने अनावृत्त असला तरी दोन तृतियांश भागावर पाण्याचे विशाल साठे विपुलतेने विखुरलेले आहेत. महासागर आहेत ते. अनावृत्त भागही वस्तुतः वायूंच्या सुमारे दहा किलोमीटर उंचीच्या थराने आवृत्तच आहे. ह्या वायूंचे वजन, म्हणजेच वातावरणीय हवेचा दाब. जो ७६ सेंटीमीटर उंचीच्या पार्याच्या स्तंभाच्या दाबाइतका किंवा सुमारे १० मीटर पाण्याच्या स्तंभाच्या दाबाइतका दाब असतो. खरे सांगायचे तर पाण्याने आवृत्त असो वा अनावृत्त, भूपृष्ठाच्या सर्वच भागांवर हवेचा हा महासागर विहरत असतो.
आटपाट परगावात आटपाट काम निघाले आणि अस्मादीकांनी एजंट महोदयांना मोबाईल फिरवला, रेल्वेचे कन्फर्म्ड तिकीट उपलब्ध झाले नाही तेव्हा बसगाडी शिवाय पर्याय नव्हता, शिवनेरी शिवाय इतर बससेवांवर मागची बरीच वर्षे चालवलेला बहीष्कार उठवण्याची वेळ आली होती. एजंट महोदयांनी टूरीस्ट बस सर्वीसचे दोन च्यार ब्र्यांड सांगितले म्हटले आडल्या पांथस्थाला कुठलेही ब्र्यांड चालेल, उन्हाळा आला आहे तेव्हा सावली एसीगार असावी म्हणजे झाले, स्लिपर सीट खालची का वरची अशी चौकशी करून झाली एजंट मोहोदयांकडून प्रिटंऔट मिळण्याच्या आधीच बस सर्वीसने एसेमेस पोचचा निरोप दिला आणि बस सर्वीसचे नाव वाचले 'प्रसन्ना पर्पल'!
खरे तर रामकृष्ण हे त्याचे खरे नाव. पण आम्हा पोरांमधे तो रामू किंवा राम्या नावानेच फेमस होता. म्हणजे तो अजुनही आहे पण आता मी तिथे नाहिये.
रामू माझ्यापेक्षा नक्की किती वर्षांनी मोठा आहे हे मला नीटसं ठाऊक नाहिये पण साधारण आमच्यामधे ७-१० वर्षांचे अंतर असावे. मात्र बारीक अंगयष्टीमुळे रामुचे वय अजुनही कळून येत नाही.
रामू ला राजकारणाची आवड आहे की खाज आहे हे मला नीटसं अजुन उमगलं नाहिये पण कदाचित दोन्ही असावं असं मला अजुनही वाटतं.
आज आपण आमच्या घरातली माझी आजची बक्षिसपात्र पाककृती पाहू बरं का.
नेहमी आपण मैद्याची नान खातो. पण ती थंड झाली की चिवट होते. मग घरातल्या मोठ्यांची नाराजी. त्यावर उपाय म्हणून ही संपूर्ण कणीक वापरून केलेली नान. पहा कशी वाटते. थंड झाली तरी चिवट होत नाहीच पण चविष्ट ही लागते.
साहित्यः २ वाट्या कणीक, २ चमचे दही, १ चमचा तेल, मीठ, १/२ चमचा यीस्ट, १ चमचा साखर, ३ टी स्पून बारीक चिरलेला लसूण, बारीक चिरलेली कोथिंबीर, २ टी-स्पून कलोंजी/काळे तीळ, कणीक मळायला कोमट पाणी, बटर.
१. आवाहन…
दिशाचे आईवडील पार्टीला गेले अन तिने लगेचच पुजाला घरी बोलावलं. पुजा सगळी तयारी करून आली होती. आल्याआल्या तिने दरवाजा खिडक्या बंद केल्या, खिडक्यांवरचे पडदे ओढून घेतले. नंतर टेबलावर बॅग ठेवून त्यातलं सामान बाहेर काढायला सुरुवात केली. सगळ्यात आधी काचेचा चकचकीत गोळा बाहेर आला. खोलीतल्या अंधारातही तो मंदगूढ उजेड फेकत होता.
“काय आहे हे?”
“याच्या मदतीने आपण भूतांना बोलावू शकतो.”
“काहीपण काय फेकतेस गं.”