कळले नाही कोठे चाललो मी..
तुझ्याच दारी जणु भुललो मी..
प्रेमात तुझ्या जरी पडलो परि..
अंतरी तुझ्या पार हरलो मी..
संपले दुवे सारे संपली आशा..
आभाळी कोठे धुंद विरलो मी..
आकांक्षा सार्या गेल्या उडूनी माझ्या..
स्वप्नात फक्त आता उरलो मी..
होतीस तेंव्हा तूच मनाची आस..
अजूनी का तुझ्यात अडलो मी?...
एकमेकांना उणे समजू नये
(नी स्वतःला शाहणे समजू नये)
चांदणे परसामधे पडते म्हणुन
आपली तारांगणे समजू नये
माणसेही राहती रानीवनी
नेहमी बुजगावणे समजू नये
हे असे परक्यापरी येऊ नये
नी स्वत: ला पाहुणे समजू नये
ही कशाची भूल या रातीवरी
चांदण्याला चांदणे समजू नये
पाहते ती नेहमी माझ्याकडे
पण असे की, पाहणे समजू नये
डॉ. सुनील अहिरराव
रोज थोडे उत्खनन होते
ऱोज नात्याचे पतन होते
आळ हा गंभीरही नाही
पण चरित्राचे हनन होते
दोष वणव्याला कसा द्यावा
जर इथे गाफील वन होते
कोणत्या दुनियेत मी आलो
कोणते माझे वतन होते
कोठल्या मातीतुनी येते
जिंदगी कोठे दफन होते
डॉ.सुनील अहिरराव
खट्याळ रसातली आध्यात्मिक गझल
हसण्यात जन्म घ्यावा उरकून माणसाने
प्रज्ञा, कला, प्रितीवर भाळून माणसाने
दोन्ही मुठी रिकाम्या घेऊन जन्म-मृत्यू
तृप्तीसवे करावा हनिमून माणसाने
क्रोधिष्ट भावनाला देऊन सोडचिठ्ठी
शांतीसही बघावे बिलगून माणसाने
माया, तृषा, मनीषा नेईल आडमार्गा
लागू नयेच नादी उमजून माणसाने
करपाश घट्ट द्याया अथवा विलीन व्हाया
सुमतीस वश करावे रिझवून माणसाने
रति, काम, मोह, मत्सर वरचढ-अभय न व्हावे
मोक्षाकडे निघावे ठरवून माणसाने
जो ठिकाना हैं हमारा हम वही जा रहेंगे
मिटटी से आये हैं मिटटी से जा मिलेंगे
ये हवा जो चली हैं इसके संग संग बहेंगे
कभी फूलों को चूमेंगे कभी धुल से खेलेंगे
न काफ़िलों से दोस्ती न मंज़िलों से यारी
कहीं भी रुकेंगे, किधरको भी चलेंगे
बेकार न जायेगा रोना यहाँ हमारा
एक आंसूं में से कल हज़ार फुल खिलेंगे
होशवालों को मुबारक बाग़े होश की सैर
हम दश्ते जुनूं में अपने यार से मिलेंगे
(कुणी अनुवाद केला तर उत्तम)
मोबाइल आणि मी !!!
सकाळी उठल्या उठल्या आधी मोबाइल चेक करतो
कुणाकुणाला like अन share, वगैरे करून टाकतो !
दात घासायला घेतले कि ' snooze वाला' अलार्म वाजतो
अंघोळ होईपर्यंत बॉसचा, call पण येऊन जातो !
चहा नाश्ता करता करता videos काही पाहून घेतो
ऑफिसला पोचेपर्यंत सगळी गाणी सुद्धा एन्जॉय करतो !
ऑफिसचे काम तर काय रोजचेच आहे पण
whatsapp च्या कट्ट्यावर, आज बातमी नवीन आहे
गालातल्या गालात हसत आजूबाजूला पाहून घेतो
५, ६ वाक्यं टंकून, मोबाइल vibrator वर जातो
एक ना कारण सबळ होते
पण तुझे जाणे अटळ होते
हे कसे नाते दुराव्याचे
जे कधीकाळी जवळ होते
कोणता येथे ऋतू आहे
देहभर ही पानगळ होते
चेततो वणवा फुलापासुन
नी झुळुकही वावटळ होते
रोषणाई केवढी आहे
सावल्यांची सरमिसळ होते
डॉ. सुनील अहिरराव
जसजसे जगणे सुखासिन होत आहे
दु:ख अधिकाधीक नमकिन होत आहे
सोसले मी जे,मला ना खंत त्याची
पण पहा दुनिया उदासिन होत आहे
केवढी शहरात आता शिस्त आहे
बोलणे अपराध संगिन होत आहे
घेतला आश्रय जिथे कोठे मिळाला
देवही आता पराधिन होत आहे
तू किती सांभाळ आता तावदाने
ते पहा वादळ दिशाहिन होत आहे
पांढरे काळे प्रतीदिन होत आहे
अन तुझे भवितव्य रंगिन होत आहे
डॉ.सुनील अहिरराव
वेळ दु:खाला दिलेली पाळतो
मी सुखाची भेट घेणे टाळतो
फारसे घडले नसावे कालही
मी उगाचच रात सारी चाळतो
ही फुलांची वाट आहे पण इथे
ऱोज एखादातरी ठेचाळतो
कोणते असते हवेमध्ये जहर
रंग प्रेमाचा कसा डागाळतो
केवढी जडशीळ दुनिया वाटते
देव जाणे कोण ही सांभाळतो
चालला असता तुझा साधेपणा
मी कुठे रंगारुपावर भाळतो
डॉ. सुनील अहिरराव
चार दिवस पुरणारे अत्तर असते
प्रेम तसे मग बाकी खडतर असते
सुटकेचा आयास निरर्थक असतो
कैद तिच्या डोळ्यात दिगंतर असते
आपण अपुली सांभाळावी दुनिया
सूख जरासे दु:ख निरंतर असते
आकाशाला हातच पोचत नाही
नी स्वप्नांचे व्यस्त गुणोत्तर असते
प्रश्न तुला मी तोच कितीदा केला
तुझे आपले एकच उत्तर असते
कुठून कोठेतरी जायचे नुसते..
प्रेम शेवटी एक अधांतर असते
डॉ. सुनील अहिरराव
