वीर चक्र
हि एक कहाणी आहे वीराची त्याच्या स्वतःच्या तोंडून ऐकलेली.
१९९१ मध्ये मी एम डी करायला ए एफ एम सी मध्ये गेलो. तेथे आम्हाला असलेले सहयोगी प्राध्यापक(associate professor) कर्नल एन एन राव ( नळगोंडा नरसिम्ह राव) यांच्या खोलीच्या बाहेर पाटी होती
COL N N RAO
कर्नल एन एन राव
Vr C , SM
वीरचक्र सेना मेडल
(associate professor)
सहयोगी प्राध्यापक
आधीच क्षमा मागतो कि हि "पाककृती" नसून केवळ "प्लेटकृती" आहे ( म्हणजे फक्त तयार पदार्थही जुळवाजुळव आणि नवीन पदार्थाची ओळख)
महाराष्ट्रात जसा वडा पाव तसाच जणू "पाय" हा पदार्थ न्यू झीलंड आणि ऑस्ट्रेलिया मध्ये .
गोल सामोसा पण तळलेला नाही तर भाजलेला आत विविध सारणे ,
चिकन आणि भाज्या
मेंढी
बीफ
थाई चिकन इत्यादी
याशिवाय इंग्लंड मध्ये प्रसिद्ध म्हणजे शेफर्ड्स पाय जायचात वारीं आवरण हे बटाट्याचे
सोबत च्या छायाचित्रात मी त्या बरोबर ज्या चिप्स दाखवलेली आहेत त्या संत्रीचं रंगाच्या असण्याचे कारण म्हणे त्या बटाटयाच्या नसून रताळ्याच्या आहेत !
टीप: मूळ कल्पना ही मिपावरील एका अन्य आयडीने लिहिलेल्या (पण प्रकाशित न केलेल्या) कवितेवरून घेतली आहे.
------
तुझ्याकडे मी येते तेव्हा
रिक्षांना कधि नसतो तोटा
हात जोडुनी तयार येण्या..
आव आणुनी खोटा खोटा
- डॉ. सुधीर रा. देवरे
शुक्रवारी रात्री साडेदहा वाजता जेवण करून जरा रिलॅक्स होतोय तर मोबाईल वाजला, बघितलं तर ऑफिसच्या मुरूगनाथनचा कॉल, कॉल घेत असताना थोडा चमकलोच, म्हटलं आता कसा काय याचा कॉल ?
सँडविच स्पर्धा!
यात मोजायला गेलं तर हजारो पाकृ बनविता येतील... आणि सँडविच हे फक्त सपाट चौकोनी पावाचेच असते असे नाही तर अनेक वेगवेगळे पाव/ पावसदृश्य बेगल्स इत्यादी गोष्टींपासून पण बनवता येते..( तुर्किश पाव वैगरे )
तर चला मिपाकर पुढील दोन दिवस वेगवेगळे सँडविच च्या पाकृची मिपावर मांदियाळी करा....( फोटू पाहिजेतच पण)
फळांचा नाश्ता ,
सकाळी जर मसालेदार आणि तेलकट नाश्ता कार्याचा नसेल आणि अगदीच अळणी पण खायचे नसेल तर हा नाश्ता करून बघा
- चुरा:
रोल्ड ओट भाजून घ्या त्यात पाहिजे तर बदाम / अक्रोड यांचा भरडा चुरा पण भाजा ( काजू नको)
भाजून गार करण्याआधी थोडीशी गुळी साखर घालावी आणि दालचिनी ची पूड
-फळे:
पीच , प्लम, पेअर सफरचंद ,माध्यम आकाराचे चिरून घ्या
( केळं घालता येईल पण ते इतर फळांची चव मारू शकते )
यातील पीच / प्लम पेअर चांगले पिकलेलं असतील तर त्यांना रस सुटेल )
वाडग्यात आधी वरील चुरा ठेवून मग टाय प्रथम रस सुटणारी फळे टाका आणि मग सफरचंद
काहितरी करायलाच हवे, त्या खोलीला एक खिडकी होती . ती उघडायचा प्रयत्न केला. पण एकदम ज्याम होती. कधी उघडलीच नसावी. त्या खोलीत एक पलंग त्यावर मळकट चादर आणि एक बाथरूम होते. मला बसायला एक तोडकी मोडकी खुर्ची.
तो माणूस यायच्या आत इथून पळून जायला हवे. खिडकी उघडतच नव्हती इथून बाहेर जायचा काहीतरी मार्ग शोधायलाच हवा.
मी दारापाशीच उभी राहिले..
जण्या ( एक वहीतले पान दाखवत ): गुरुजी, गुरुजी !
बास्टऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽर्ड
त्याच्यातला आदेशात्मक व्याकरणाभिमानी शिक्षक जोरात किंचाळला
मग स्वतःच्याच रागास गिळत
समजावणीच्या स्वरात
तुला नाही रे, तुझ्या अमूर्त
अबोध कलेला म्हणालोय
जिची एकही रेषा सरळ नाही
जिचे एकही वळण बरोबर नाही
सहपाठी मुरक्या मारत कुत्सितपणे
जण्याला हसू लागले
तोंड पाडण्याएवजी जण्याबी तोंडवर करुन हसू लागला
जण्या मूर्खा गाढवा लाज नाही वाटत
वर तोंड वर करुन हसतोस
डोहातील गर्ता जर्द..
ते डोळे जहरी होते!
खग निष्पाप जरी तो..
ते व्याधच कहरी होते!
गावातील नाती तुटती..
ते कपडे शहरी होते...
स्वातंत्र्य कुणाला येथे?
[मन स्वतःच प्रहरी होते..]
पणतीची वातीवर भिस्त!
तम दाहक लहरी होते!
--
तृष्णांची मनात वस्ती..
अन् मुखात श्रीहरी होते..
राघव
