प्रिय मिपामालक.
सगळीच माणसं संस्थळावर नीट नसतात, आणि सगळीच तितकी सरळ. हे शिकेलच ना 'तो' मात्र त्याला एकदा सांगा. संस्थळावर प्रत्येक चांगल्या सदस्यांबरोबर एक 'गर्दीही' असते. आपला 'हिशेब टीशेब' ठेवणारेही असतात. आपल्या 'सोसायटीत' आजूबाजूला असतात तसे 'रंगेल' माणसंही असतात. संस्थळासाठी आयुष्य समर्पित करणारे सदस्य असतात, काही काड्या टाकणारेही असतात, तसे सदस्यांना जपणारे ....!
मुलांच्या परीक्षा होत आल्या आहेत. पालक आपापल्या मुलांना वेगवेगळ्या शिबिरात पाठवण्याच्या खटपटीत आहेत. जर बाहेर पडलं तर ठिकठिकाणी वेगवेगळ्या शिबिरांच्या जाहिराती लागलेल्या दिसत आहेत. दिवसभर मुले घरात.. त्यामुळे आया...'आता बघायला नको..दोन महिने नुसता धुडगूस...'असे बोलत आहेत. शेजारीही मुलांच्या आवाजामुळे त्रस्त आहेत.
अशावेळी मला माझे बालपण आठवते. आमच्या लहानपणी मे महिन्यात आमचा एकच कार्यक्रम असायचा..तो म्हणजे दापोली तालुक्यातील कोळथरे या आमच्या गावी जाणे. माझे काका व त्यांचे कुटुंबीय तेथे राहत असत.
"बबन्या.....",
"काय बे गब्ब्या?"
"हा प्रेषीडेन्ट कोन असते?"
"कोन?"
"प्रेषीडेन्ट बे...पेपर नाय वाचत का तू? इलेक्शन हाय म्हन्ते ना प्रेषीडेन्टचं.", गब्ब्या म्हणाला.
"हा वाचलं ना..प्रेषीडेन्ट म्हंजे राष्ट्रपती. हे बी माहित नाही का तुले ?"
"नाही बा..कोन असते थो?"
"थोचं तं सगळ्यात मेन राह्यते..बाकी सारे त्याच्या हाताखाली राह्यते.."
"सारे म्हंजे?"
"म्हणजे संसद-गिन्सद वाले, पंतप्रधान..सारे वचकून ऱ्हायतेत त्याले.", बबन्यानं माहिती पुरवली.
"बाप्पा बाप्पा..पंतप्रधानपन त्येच्या हाताखाली म्हंजे लयचं झालं."
भाग १: http://www.misalpav.com/node/40321
भाग २: http://www.misalpav.com/node/40328
तो (भाग ३)
साहित्य:-
१०-१२हिरवी मिरची,
लसून -७ ते ८ पाकळ्या,
भाजलेले शेंगदाणे -१ मोठा बाउल,
तेल फोडणीसाठी जरा जास्तच,
हळद,
जिर,
मोहरी,
धने जिरे पूड एक चमचा,
पाणी - १ ग्लास,
मीठ
साहित्य ---
प्रथम शेंगदाणे भाजून त्याचा लसूण घालून थोडा जाडसर कूट करून घ्यावा.मिरच्या कापून घ्याव्यात.
कढईत तेल गरम करून जिर,मोहरी,हळद घालून चांगल परतवून घ्यावे आणि कापलेल्या मिरच्या घालून पाच मिनिटं तेलात मस्त परतवून घ्याव्यात. आता त्यात गरम पाणी घालून एक उकळी आली की दाण्याचा कूट घालावा. मीठ, कोथंबीर घालून पाच मिनिटं मिरची शिजू द्यावी.
कोणतीही गोष्ट पहिली, ऐकली, वाचली, जाणवली कि त्यावर विचार करून मनात उमटलेली प्रतिक्रिया इतरांसमोर मांडणे ही एक नैसर्गिक गरज असावी, मग ती समोरच्याला रुचणारी असो अथवा नसो पण तरी ती इतरांबरोबर share करणं मला तरी आवडतं. त्यावरची इतरांची मतंही माहिती होतात, विचारांच्या नवीन वाटा मिळतात म्हणून खरंतर हे सगळं असं लिहिण्याचा हा खटाटोप. पुस्तक परिचय लिहिण्याचा माझा हा पहिलाच अनुभव... !
पुस्तक परिचय : वनवास
एका मैत्रिणीची २५ अपेक्षांची चेकलिस्ट होती. लग्न झाल्यावर म्हणाली कि " हि इज एन आन्सर टू माय प्रेयर्स" . मजाच वाटली मला. म्हणजे यार माझी काही चेकलिस्ट च नाहीये ना !
आयुष्यात चांगला घडावं एवढी अपेक्षा आहे. नेहमी चांगलंच घडणार नाही हेही माहित आहे. पण त्या भविष्याच्या "सरप्राईज एलिमेंट" मध्ये एक थ्रिल वाटतं. म्हणूनच ज्योतिष वगैरे मध्ये कधी रस वाटला नाही.
माणसाचं असणं हे भावनेशी जुळलेलं आहे. म्हणून दुःख सुद्धा आपण माणूस असण्याचा भाग आहे. खरं तर प्रेमात पुन्हा पुन्हा पडून दुःख करायची नशा अनुभवलेल्या माणसाला दुःख म्हणजे पुन्हा प्रेमात पडायचं निमित्त वाटतं असतं.
स्वप्नात एकदा चार सिंव्ह मारले
अरे लेकानो मारले कसले
चांगले उभे आडवे हाणले
पुढे गेलो तर काय ?
जंगली हत्तींचा कळप चालून आला
बाह्या सरसावून ठोकून काढला एकेकाला
भिरकावून दिले गगनात सारे
अजुनी आहेत ते बनुनी गगनी तारे
याच तार्यांचे पाठ गिरविता
तुम्हासी न ठावे
असे मीच करविता
मखलाशी चालू असे मनाशी
बहुत लढे उशी घेऊन उशाशी
लढता लढता लाथ पसारे
बायको उठुनी झाडू मारे
स्वप्न मोडिता सत्य अवतरे
मारलीस का कधी
खरी कबुतरे ?
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C
राम राम मंडळी ,
"पालक" हा बहुतेक लोकांना आवडत नाही त्यात मी पण एक प्राणी :) पण हळू हळू मिहि खायला शिकतेय. असा नाही तर तसा पालक पोटात जायला हवा म्हणून काहीतरी वेगळं न चवीला पण बर अस करावं म्हणून आंजावर शोध शोध शोधून माझ्या मैत्रिणीचं डोकं खाऊन "पालक पुरी"बनवण्याचा घाट घातला न तो पहिल्या प्रयत्नातच इकडच्या स्वारीला न मला पसंत पडला ;)तर मंडळी घ्या साहित्य.
साहित्य :
एक जुडी पालक
कणिक ( अदमासे म्हणजे मावेल तितकी )
लसूण ठेचून - २ चमचे
बेसन पीठ - ३ चमचे
तीळ ( आवडीनुसार)
ओवा - १ चमचा
धना जिरे पावडर - १ चमचा (ऑप्शनल )
प्रसंग पहिला :
परगावचा मुक्काम संपवून मी ट्रेनने माझ्या गावी परत येतोय. प्रवास अगदी शेवटच्या टप्प्यात आलाय. आमची ट्रेन आता प्लॅटफॉर्म मिळण्याची वाट पाहत स्टेशनच्या ‘आउटर’ ला थांबली आहे. गाडी जरा जास्तच रखडल्याने प्रवासी चुळबूळ करताहेत. मी कंटाळून खिडकीतून बाहेर पाहत असताना अचानक एका दृश्याने माझे लक्ष वेधून घेतले.
