विष्णूजी की रसोई...अनाहिता कट्टा वृत्तांत

पुण्यनगरीस्थित अनाहितांनो..

खुप झालं इनो घेणं.. ह्या मुंबैकरांच्या नाकावर टिच्चुन कट्टा व्हायलाच हवा..!!

(ह्याउप्पर मी अजुन काहीहि बोलणार नाहीये ह्या कट्ट्या बद्दल.. मुझे दुश्मनोने चेपु, अनाहिता और मिपा.. सब तरफसे घेर लिया है..)

मुलींनो पाकातली बोर खातांना माझी आठ्वन आली का ग?
आणि वाग्यांची भाजी नाही दिसत ती?

अनाहिता कट्टा वृत्तांत आणि फोटो, दोन्हीही!

--ची नाही तर किमान --ची तरी लाज बाळगा! काय छळवाद मांडलाय हे खादाडीचे फोटो टाकुन!
असले जीवघेणे (कातिल!) फोटो टाकुन आम्हाला त्रास देण्यात काय समाधान मिळते हो तुम्हाला?

मस्त!!

छान वृत्तांत.
रच्याकने, अनाहिता या शब्दाचा अर्थ काय आहे नक्की. जालावर पाहिले असतां unwounded असा अर्थ दिसला. त्याचा आणि स्त्रीयांच्या वेगळ्या दालनाचा संबंध नाय समजला.

जबरदस्त कट्टा आणि मस्त वर्णन! जेवणाचे फोटो बघून जीभेला लिकेज झाले. बाकी मुंबईत असा कट्टा आयोजित करून मुंबईमधल्या सगळ्या दिशांकडून मेंबरांनी हजेरी लावणे म्हणजे कौतुकास्पदच आहे. :-)

अनाहिता या ग्रुपचा हा कट्टा झकास झालेला दिसतोय. उत्तम. असेच कट्टे होवोत आणि सदस्य एकत्र येऊन मजा करोत या शुभेच्छा.

अनेकांना विष्णुजी की रसोईच्या मेन्यूचे आकर्षण वाटलेले दिसले आणि तिथे एकदा गेलेच पाहिजे असा प्लॅनही होत असताना दिसला. म्हणून एक वर्ड ऑफ कॉशनः

तिथले महाराष्ट्रीयन पदार्थ म्हणून ठेवलेले जे काही जिन्नस असतात ते मूळ फॉर्म्युल्यापासून बरेच फटकून बनवलेले असतात. त्याउपर जे काही रिमिक्स बनवले आहे ते अफलातून चवीचे मुळीच नसते. त्यात अनेक पदार्थ कच्चे (झुणका = कच्च्या बेसनाची चव सदैव तोंडात येणे, पाटवड्यांची आमटी या पदार्थातल्या पाटवड्या कच्च्या पिठूळ.. अळूचे फदफदे भलतेच जास्त आंबट) असे बहुतांश महाराष्ट्रीयन पदार्थांत चवीचे किंवा प्रोसेसचे न्यून जाणवले.

तिथे तव्यावर गरमागरम करुन दिले जाणारे फुलके/ भाकर्‍या वगैरे या मात्र गरमागरम घेतल्याने छान लागतात.

थालीपीठांचे प्रॉडक्शन एका झोपडीत सदैव चालू असते ते शुभ्र लोण्यासोबत उत्तम लागते, तेही गरमागरम घेतल्यावरच.

अन्यथा चव किंवा ओरिजनॅलिटी या अर्थाने हे काही संस्मरणीय ठिकाण नव्हे. कट्ट्याची एकत्र येण्यातली मजा गृहीत धरता ठिकाण म्हणून चालून जाईल इतपत आहे.

अर्थात चवढव हा प्रकार खूपच व्यक्तिगत असतो.. त्यामुळे फक्त चवीबाबत माझे मत अर्थातच ग्राह्य ठरेलच असे नव्हे.. हेच जेवण अफलातून आवडलेलेही लोक असू शकतातच.. मात्र पदार्थ कच्चे असणे, मसाला योग्य प्रमाणात नसणे हे बर्‍यापैकी व्यक्तिनिरपेक्ष असावे.

"आम्ही सगळ्याजणी जेव्हा एकत्र भेटलो ना तेव्हा पहिलीच चर्चा बसण्याच्या सोफ्यांवर लावलेल्या कव्हरांवरुन झाली. मेल्यांनी सोफेपण अशे लावुन ठेवले होते की काहीजणींचे तोंडे दुसरीकडेच होती.
जिथे बसलो होतो तिथे सागवानी दरवाजे खिडक्या आणी भिंतींना सारवुन मस्तपैकी गावाकडचा लुक आणला होता. कित्ती भारी वाटलेय माहित्येय ! (तरी दोनजणी कुजबुजल्याच कोपर्‍यातला तो भाग तेव्ह्ढाच का विटांचा दाखवण्यासाठी सोडला देव जाणे. ....बाई बाई बाई काय ती काकदृष्टी)
परत एक गृप फोटो त्या तोरण लावलेल्या लाकडी दरवाजा समोरच काढायचा हे नक्की केले.
जुन्या घराचा फिल यावा म्हणुन कोपर्‍यात चुलपण मांडलेली होती, सोबत लोणच्यासाठी असलेली चिनीमातीची(इथे कोणीतरी "चिनीमातेची" अशी कोटीसुध्धा केली, कोण गं ती कोण गं ती) बरणी सुध्धा ठेवलेली होती बरोबर तांब्या-पितळेची भांडीपण.पण मला किनई त्यांनी जेवणाच्या बाजुलाच जे ड्स्ट्बीन लावुन ठेवलेले ना ते ना अज्जिबातच नाही आवडले. मी त्या मॅनेजरला बोलायला पण गेलेली पण कोणीतरी मागुन मला खस्स्कन ओढले.असोच.
जेवणतर छानच होते आणी व्हरायटी पण छान होती.चटण्या तर इतक्या की मला बाई शंकाच आली काही जणींनी नुसत्या चटणीने तर पोट नाही ना भरले.पण खरी मज्जातर जेवणानंतर आली कारण तिथे पानाचे सामानही ठेवलेले होते. अय्या कित्ती छान ना ग ! अशा काही तुटुन पडल्या अनाहिता काय सांगु, एकदोघी सांडल्यासुध्हा.
आणी हो इथे मोठी धमालच झाली. पानाचे तबक आणी ते लहान लहान घंगाळे इतके चकचकीत इतके चकचकीत होते की की मी विचारले की काय वापरता? तर मेला म्हणतो कसा "बायको गेली माहेरी" म्हटलं हो तेव्हाच काम करी पितांबरी.

बाकी ते तळलेल्या लसुणाचे भांडे इतके गोडुल होते की सर्वजणींचा विचार चालला होता की एखादे उचलुनच न्यावे.
फोटो मी सुध्धा काढलेले पण विषाणुमुळे ते कार्ड खराब झालेसे आहे म्हणुन फोटो टाकु शकत नाही.
तिथुन निघाल्यावर सगळ्या व्यवस्थित घरी पोहचल्या होतात ना गं. माझा किनई फोनच डिस्चार्ज झाला म्हणुन नाही फोनवु शकले. म्हणुन इथे विचारतेय.

स्लर्प्प्प्प्प्प्प्प्प्प

हुर्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह्ह ह्या ह्या हुर्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र

अनाहिताचा कट्टा भारीच झाला म्हणायचा.. फोटो वृत्तांत भारीच..आनंद वाटला. मिपाकरांचे असे कट्टे जगभर व्हावेत. तिन्ही लोक आनंदाने भरुन गाऊ दे..तुझी गीत गाण्यासाठी मिसळ खाऊ दे, असेच म्हणावे लागेल. :)

बाकी, अनाहिताने मुख्य बोर्डावरही दमदार पावले टाकावीत.( हल्ली दमदार पावलं दिसतातच) अनाहितात लिहिणा-यांनी मुख्य बोर्डावरही सर्वच विषय घेऊन यावेत असेही वाटते.

पुढील कट्ट्यासाठी शुभेच्छा.

-दिलीप बिरुटे

बाप्रे तुम्हि एवध सगळ खाल्लत? काय हे?

हल्के घ्या. :))

छान व्रूत्तांत. फोटो पण मस्तच. फोटोखाली नावं टाकली तर अजून मजा येईल.

झाला :)

कट्टा एकदम जोरदार झालेला दिसतोय.

दोन वर्षांपूर्वी विष्णुजी की रसोईच्या नागपूर येथील मूळ शाखेमध्ये जेवण्याचा योग आला होता. आकर्षक मांडणी व बहुतांश पदार्थ चवदार होते. एखाददुसर्‍या पदार्थांची चव यथा तथा वाटली. पदार्थांची संख्या खूपच असल्याने बरेच पदार्थ केवळ बघूनच समाधान वाटावे लागले.

वृत्तांत अन फोटु छान आहेत.

मस्तच!