हानामी (花見) : साकुरा

धन्य तो साकुरा, धन्य ती साके आणि धन्य तो सोकाजीराव त्रिलोकेकर :)

पण आता कशी परीस्थीती आहे जपानमधे अजूनही Geiger Counter वापरताय काय ?

मस्त माहिती आणि फोटो, एखाद्या झाडाचा असा मजा करण्यासाठी उपयोग करावा हे पहिल्यांदाच कळालं.

きれい　です　ね！！！

ह्या साकुरा पार्ट्या पाहुन,तिथे लोक जसे कोंडाळ करुन बसतात त्यावरुन पुर्वीच्या सारस बागेतलं ओपन लॉन आणी त्यावर भेळ खात बसलेले लोकांचे घोळके आठवले...त्यामुळे या साकुरा लॉनला तिकडची सा-रसं---बाग म्हणावेसे वाटते...

च्यायला, भारीच दिसतं हे साकुरा प्रकरण. :)

-दिलीप बिरुटे

वा... :) सुरेख. :)
किती नाजुक आहेत ही फुले... :)

(花の恋人)

すべての写真写真は素晴らしいです。花見

その桜を見るために非常に良い。

लेख व फोटो टाssssप!
मी जपानला गेलो होतो तेंव्हां "साकुरा-साकुरा" हे गाणे अतीशय लोकप्रिय होते. (जवळ-जवळ राष्ट्रगीतच आहे असे वाटायचे!)
अद्यापही ते तितकेच लोकप्रिय आहे काय? ते 'कालातीत' गाणे असावे असा माझा समज आहे. खरे आहे ना?
हाना म्हणजे कुठलेही फूल कीं फक्त साकुराचे फूल?
'सई'ताई कुठे नाहींशा झाल्या आहेत? पूर्वी जपानवर खूप मस्त लिहीत असत.....!

तुमची साकुराबद्दलची माहिती आणि त्या माहितीशी संबंधीत फोटो आवडले.

अवांतर -

जगप्रसिद्ध 'कोनिका' फिल्म्सचं आधीचं नाव 'साकुरा' असल्याचं आठवतंय....

पु ल. च्या एका प्रवासवर्णना मधे साकुरा चा उल्लेख आला होता ..आज तुमच्या मुळे दर्शन झाले!!

अप्रतिम..
पहिल्यांदाच मला हि माहिती मिळाली..
वाचुन आनंद वाटला..

अप्रतिम!!!

छान फोटो.
आपल्याकडे पूर्वी आवळीभोजन असायचे.
जवळपास राहणारे नातेवाईक अथवा मित्रमंडळींना घेऊन आवळ्याच्या झाडाखाली बसून भोजन होत असे.
एखादा आवळ्याचा पदार्थ, उदा. आवळ्याची चटणी, मुरांबा असं काहीतरी आवश्यक समजत असत.

जुन्या आठवणी जागवल्यात राव तुम्ही.

जपानला असताना घराच्या ग्यालरीमधून रोज चमचमणारं हाना गार्डन आमच्या दृष्टीस पडायचं. क्वचित जाणंही व्हायचं. ज्याच्याकडे पैसे होते ते दर गुरूवारी जायचे आणि शुक्रवारी रात्री डूलत डुलत परत यायचे. त्यांचा प्रचंड हेवा वाटायचा. आम्ही मात्र बागेच्या दरवाजा पर्यंतच जायचो. तिथेच प्यार्टी करायचो.

मिपावरचे एक काका जपानला तुरुंगात असतात (बहुतेक अजूनही).

जपानला कुठे उतरला आहात? तशीही आता हानामीची चमकदमक खूपच कमी झाली आहे. साधारण साताठ वर्षांपूर्वी स्थानिक निवडणुकात शावोलिन कट्टरपंथींचा वरचष्मा झाला आणि त्यांनी खूपशा बागा कमी करायला लावल्या.

हानामी मातब्बरी तुम्हाला. पण बहुसंख्य स्थानिक जनता त्यामानाने खूपच अरिसक आहे. ६५-७० टक्के अरसिक आणि इतर मात्र रसिक. त्यामुळे तिथे रसिकांवर अनन्वित अत्याचार होतात. त्यात परत राजघराणे मूळ रसिक नाही. बाहेरून येऊन शिरजोर झालेले. स्थानिक रसिकांची अवस्था वाईट आहे. राजाने, एकंदरीत रसिक लोकांचा टक्का कमी व्हावा म्हणून नॉन्-रसिक लोकांना (त्यात बरेच मूळ भारतिय असलेले देशस्थपण आहेत) नागरिकत्व दिले आहे. कोकणस्थांना नागरिकत्व देणारे जापान हे एकमेव हूतूतू राष्ट्र आहे.

वेळ असल्यास नागोयामधे थोडे पायी फिरा. नागोया पोर्टच्याआसपासच्या भागात. तिथे एक सुंदर खानावळही आहे. गुजराती लोकांची, कढी-खिचडी, उंधोयो आहे. प्रसन्न वाटते. तिथली बहुसंख्य दुकाने मारवाडी / भय्या लोकांची आहेत. किराणा मार्केट तर संपूर्ण त्यांच्या हाता आहे. खानावळीतून बाहेर पडलात की उजव्या हाताला चालत गेलात तर हॉटेल गुडमॅड आहे. त्याच्या डाव्या बाजूला एक मराठी बारी आहे. बैठकीची लवणी उत्तम चालायची तिथे.

च्यामारी, खूपच आठवणी यायला लागल्या आहेत. आवरते घेतो.

दाबून माजकर्ते

साकुरा फेस्टिवलच्या जुन्या आठवणी ताज्या झाल्या..
(पराचा प्रतिसाद वाचल्यावर लगेचच शिळ्याही झाल्या.. )
स्वाती