एकट्याने समुद्रावर जायची भीती वाटते आताशा

पूर्वी पायाशी येउन घोळणारा तो,
आता उगाच कोरड्या झालेल्या मला भिजवेल
अन निमूट माघारी वळणाऱ्या पायांना थिजवेल …
एकट्याने समुद्रावर जायची भीती वाटते आताशा

माझ्यावर सोडलेली त्याची ती जालीम लाट,
उगाच आणलेले उसने आवसान जाताना पुसत जाणार
अन घट्ट रुतलेल्या पायांचाही पुन्हा पुन्हा तोल ढासळणार
एकट्याने समुद्रावर जायची भीती वाटते आताशा

आयुष्याला मी सौख्याचा बाजार म्हणालो.
अन दु:खाला जगण्याचा अधीभार म्हणालो

हाताने ती भरवीत होती घास कुणाला .
तेव्हा मज तू दिसलीस सुंदर फार म्हणालो.

तिने ठेवले खांद्यावर मस्तक विश्वासाने
साधा भोळा हा आपला शृंगार म्हणालो.

किती वेदना दाराजवळि दिसल्या घुटमळताना
होईल तुमचा छान इथे उपचार म्हणालो.

दु:ख म्हणाले निघताना "मज बरे वाटते"
गायब केला जुना तूझा आजार म्हणालो.

बदनामी जर यदाकदाचीत सत्य निघाली.
होईल माझा नक्की जयजयकार म्हणालो.

नियती देखील शस्त्र त्यागुनि हसुन परतली
दिसशी तू तर चतूर देखणी नार म्हणालो

......आणि मग थोडं पुढे गेल्यावर
मला दिसला एक नेता
जो देत होता आश्वासन कसलेतरी
पाच वर्षापूर्वी तो हेच बोलला होता...असं मला पाच वर्षापूर्वी वाटलं होतं
ते आठवलं
.
.
पुढे जात होतो तसतसं बातम्या ऐकायला येत होत्या
रोज एक पुतळा पडल्याच्या
काही पुतळे बनले होते घाईघाईत
तर काहींना लोकांनी पाडले होते
काहीचे पायच तकलादू होते म्हणे
तर काहींची डोकी फार उंच गेल्यामुळे तोल गेला होता
काही मात्र पडले होते हकनाक
....माझ्या शहरात खूप पुतळे झालेत
.
.