शांत थंड झुळूक आज खुणवते मजं नवं दिशा
मनाचे बांध तुटले अश्रृंचा पुर आला नेत्री
भान नव्हते जगाचे मन माझे गहिवरले
आयुष्याच्या कुठल्यातरी वाटेवर पुन्हा ते रेंगाळले
निशब्द मनातल्या वेदना अश्रृंनी व्यक्त होऊ
लागल्यात, आठवूनी आईची माया जाग्या झाल्या
आठवणी जुन्या भावनांच्या खोल डोहात तरंग उठले
कोणते नवे.......? अंधाराच्या मागे धावणारी मी
आज आशेचा किरण शोधु लागले.......

शेतामध्ये राबतो माझा शेतकरी राजा
मन त्याचे साधेभोळे, नाही कुणाचा हेवा
मनाच्या गाभार्यात शोधता नाव
त्याचेच सापडे अशी कशी वेडी मी
त्याच्या वरी प्रेम करे
माझ्या सुखासाठी तो रात्रंदिस झरे
असा माझा साधाभोळा शेतकरी राजा
मन जीवन कोरे पान माझे त्यावरी
नाव त्याचे मी लिहिले माझे सौभाग्य
त्याचे अर्धांगिणी मी झाले
सात जन्मांची साथ आमची
जगा सांगुणही न कळे प्रीती त्याची
त्याच्या वेदनांना औषध माझ्या प्रेमाचे
काट्यांच्या वाटेवर गाव त्याचे लागते
मन माझे त्या काट्यांच्या वाटेवरही
त्यालाच शोधते, शोधते मन जिथे तो

कालच्या पावसात एक फांदी तुटली
आपटलीच
मग झाडंच कोसळलं
धप्पदिशी

अजस्त्र सांगाडा जमीनीवर पसरला.
कधीकाळी त्यावर किलबिल पक्षी बसायचे
आजकाल फक्त कावळेच

शतकानुशतके झाड उभं होतं
गुण्यागोविंदाने जगत होतं
संसार करावा तर झाडासारखा
पण एकाएकी खंगूनच गेलं

उन्मळून पडावं असं काही राहीलंच नव्हतं
तरीही पडलं
दु:ख त्याचं नाहीच
पण खाली एक कुत्रं बसलं होतं
गेलं बिचारं

:(

जडावल्या तिन्हिसांजेला
ओल्या पावसाचा गंध
... झुगारले सारे बंध

ओला पाऊस दाटतो
आभाळात अनवट
... भाळावरी मळवट

चिंब रात्रीच्या उरात
पेटलेली आग आग
... उगा अंधाराला जाग

अंधाराच्या अंगावर
उजेडाचा कवडसा
... पाण्यावर ओल्या रेषा