हिन्दी चित्रपट बघायच्या बाबतीत मी फार चोखंदळ आहे. सहसा परीक्षण वाचल्याशिवाय पहात नाही. तरीही कित्येकदा अपेक्षाभंग होतोच. तर नेहमीच्या पद्धतीला फाटा देऊन एकतरी अ‍ॅक्शन चित्रपट, परीक्षण न वाचता, कुठलाही पूर्वग्रह न ठेवता पहायचा असे ठरवले होते. त्यामुळे 'शिवाय' ची जाहिरात बघितली आणि सरळ तिकीटेच बुक केली.

आधीचा भाग: प्रवास १

"हो आई सगळं व्यवस्थित आहे इकडे, मस्त चाललंय"
"हो हो जेवण पण चांगलं असतं गं"
"तू काळजी नको करू, आय थिंक रजा मिळेल थोड्या दिवसात, मी कळवेन तसं"
"बाय"

सुट्टीचा दिवस....
दबाके खाना खाया.... दमआलु और रोटी
(पोळीच पण रोटी म्हणालं की त्या पोळीला स्टेटस वाढल्या सारखं,शिवाय त्या दमआलु ला पण उगीच इन्सल्टिंग वाटत नाही )....

आणी आफ्टरनून वॉक साठी बाहेर पडलो..

मोबाइलची बेल वाजली. नंबर कोणाचा असावा असा विचार करीत असतानाच लक्षात आलं, ‘०२२’ आणि पहिले चार डिजिट… अरे हा तर ‘बॉंबे हाऊस’ मधून आलेला, म्हणजे टाटा मोटर्स मधील कुणा मित्राचा फोन असणार.
‘हॅलो…’
आता कुणा मित्राचा परिचित आवाज कानावर पडणार म्हणून आनंद झाला.