जे न देखे रवी...

प्रेर्ना - मातीचे पाय

पयन स्प्र्शुन अले
ते हत मलले होते
लक्क उमग्ले तेवहा
ते पय मतिचे होते

मि केवल पहत होतो
पयन्च्य खल्चि धुल
ति ललतस लववि
हे एकच मथि खुल

मि इथ्वर पहुन अलो
पौल्खुना विर्नर्या
अधि कुन्वत, मगुन
कप्ति विकत हस्नर्या

स्टेजवरची वज्रमूठ,
मेजवरती ठरली झूट,
मतपेटीतलं भूत,
मेले नाही।।

सुपारी फुटायच्या आत,
बुंदी खायची घाई,
मतदारच बाप अन् आई
विसरले।।

कमळ विकसले,
काका आकसले,
नाना प्रकाशले,
बुध्दिबळे।।

भांडे लपवले ताका,
बोबडले ते काका,
नाही राहीला धाका,
पक्ष-फूटी।।

पाऊस
----------------------------------
आई गं
सरसर पाऊस आला गं
जाऊ दे भिजायला गं

क्षणात ऊन कुठे लपलं
जोरदार वारं हे सुटलं
वास भारी मातीला गं
जाऊ दे भिजायला गं

शेजारची पोरं अंगणात
फेर धरुनी रिंगणात
जाऊ दे फेर धरायला गं
जाऊ दे भिजायला गं

एकादशीची पहाट
विठ्ठलाकडे पाठ
फोटोफ्रेम मधे आठ
पांडूरंगा ।।

दर्शन घडू दे
पाऊस पडू दे
भक्ती जडू दे
चरणाशी ।।

वारकरी दहा लाख
कोरोना चा ना धाक
असेच आम्हा राख
विठूराया।।

टाळ मृदंग गजर
दिंड्या पताका हजर
नाचे,गाये, बाजीगर
जन्मोजन्मी।।

पायांना स्पर्शून आले
ते हात मळाले होते
लख्ख उमगले तेव्हा
ते पाय मातीचे होते

मी केवळ पाहत होतो
पायांच्या खालची धूळ
ती ललाटास लावावी
हे एकच माथी खूळ

मी इथवर पाहून आलो
पाऊलखुणा विरणाऱ्या
आधी खुणावत, मागून
कपटी विकट हसणाऱ्या

आता, पुन्हा चालावे
पुढे, की परत फिरावे?
सोस ना-लायक पायांचे
पुसून अवघे टाकावे?

तुझ्या नजरेतलं लाडीssक आमंत्रण स्विकारून,
गालावरच्या मिरीमिठाचा तो खरखरीत स्पर्श अनुभवत,
थोsडं खाली उतरलं की तुझ्या खांद्यावरचा तो एक धीटसा तीळ, खुणवून बोलवणारा.
त्याला आंजारायचं गोंजारायचं आणि मग तुझ्या पाठीवरून अजून खाली जायचं.
कंबरेवरच्या जुन्या व्रणांवर हळूच ओठ टेकवले की उमटणारी थरथर मुरवून घ्यायची अंगभर..
आणि मग ओठांनीच जोडत बसायचे तुझे सगळे तीळ.

आमची प्रेरणा
वाट्या

सगळंच कसं मिळमिळीत, उदास आणि बुळबुळीत
सहनही होत नाही आणि सांगताही येत नाही छाप चाललेले असताना
कधीमधी आठवतात आयुष्याच्या वळणांवर भेटणार्‍या गोट्या
दोन मिटींगांच्या मध्येच स्मोकिंग झोन् पकडुन निवांत सुट्टा मारताना

प्रेरणा : ओळखा पाहू

गावोगाव हिंडून
दारोदार भिक्षा मागतांना
कुणी दान दिलेल्या
कुणी फेकून दिलेल्या
कुठून कुठून मिळवलेल्या
गोळा केलेल्या
सुती, टेरीलीन, टेरीकोट, खादी अन् रेशमी
छाट्या

सगळं कसं थोडं थोडंसंच उरून बसलेलं..
गिळवतही नसलेलं अन फेकवतही नसलेलं..

बळंच सात आठ घास जास्त खाऊन संपवायला हवं..
नाहीतर मग वाट्यांमधे भरून फ्रीजमध्ये ठेवायला हवं..

फ्रीजमध्ये खूप वाट्या आहेत पूर्वीच उरून बसलेल्या..
उद्या फोडणी देऊ म्हणत परवा तेरवाच नासलेल्या..