जे न देखे रवी...

मऊ मऊ दुपटं,ऊबदार कुशीत
तोंडात अंगठा,गाल लुसलुशीत
तड तड ताशा,मोत्याच्या माळा
सांगतो का रे पावसा वय माझ्या बाळा?

भिरभीर डोळे, संतत धार
रस्त्यातले डबके,आईचा मार
भिजलेलं डोकं,कागदी होड्या
सांग ना रे पावसा वय तुझं गड्या?

मनात चुळबुळ,बाहेर भुरभुर
मातीला गंध,हिरवळ दूरदूर
छत्रीतलं भिजणं,भेटीची सय
सांग ना रे पावसा काय तुझं वय?

https://www.lokmat.com/pune/sharad-pawar-and-ajit-pawar-4-hours-secret-m...

जेव्हा त्याची नि माझी चोरून भेट झाली,
झाली फुले स्वप्नांची, सीएम पद खरचं आले?!...

कसे स्मरतात शब्द त्यांना नित्य कवीता बांधती
त्याच वाटा, त्याच लाटा, तोच चंद्रमा अन् त्याच चांदराती

शिशिर तोच ,वसंत तोच,तेच क्षितिज, भुवरी टेकले
उगवती अन् मावळती तीच,अंबरात तेच रंग पेरले

गुंजारव तोच, तोच मधुप, तीच राधा बावरी
तोच कृष्ण सावळा, तरी नित्य वेगळे कवन यावरी

‐------------------------------------------------

राधे !!!

एकेकाळी उभ्या गोकुळाला
वेड लावणाऱ्या या बासरीला कधीतरी
तुझे ओठ लावून बघ ना...

तेव्हा तुझं तुलाचं कळेल की
त्या बासरीच्या अवीट सुरांमध्ये
माझ्या स्पंदनांची कर्तबगारी नव्हतीचं कधी...

तुझ्या-माझ्यातील दुष्कीर्त नात्याला
सांभाळताना तुझ्या स्वतःशीच चाललेल्या
अविरत झगड्यातून बाहेर पडणारे
अस्वस्थ उमाळेचं तिची ऊर्जा होती...

निरोपाच्या क्षणी . . …

निरोपाच्या क्षणी अश्रू डोळ्यातील चटका लावून गेले,

मन कातर, हळवे हळवे करून गेले.

म्हणालो, “वेडे, ह्या जन्मी जरी जमले नाही तरी पुढच्या जन्मी नक्कीच जमवू.

हातात हात घालून चालू,

एकच कॉफी मागवून, ऊष्टी ऊष्टी पिवू,

चंद्राच्या साक्षीने बिलगून वाळूत पाऊल खुणा ऊमटवू,

पावसात भिजू, ऊन्हात तापू.

बऱ्याच दिवसांनी एक रोमँटिक कविता झाली!! :-)

कोण तू, माझी कुणी आहेस का?
स्वप्नजा.. जागेपणी आहेस का?

त्या सुगंधाचाच दरवळ आज.. अजुनी..
ब्रह्मकमळाची सखी आहेस का?

चाल नुपुरांची किती अलवार.. नाजुक!
चालुनी येते खरी आहेस का?

राग छेडी तार हृदयाचीच माझ्या..
अजुनी तू "रागा"वली आहेस का?

स्वतःचे स्वरूप ,पाहू दे मज डोळा
नाही मी भोळा , कळेल मज .

जाऊ दे मला , माझीया आत्म्याकडे
अन्य कुणीकडे , कळेल निजरूप???

पहीला मी खादाड , नंतरचा आसक्त
त्यानंतर अजून काही (?), भ्रम हा गेला !

आसक्ती हे मूळ , त्यावरी अनंत बांडगूळ
वेगवेगळे खूळ , पोशिले मी आवडीने .

ऐश्या निरंतराची , आहे मज गाठी
याशिवाय पाठी , नाही काही !

कलंक

स्वत: धरला
घरचा पलंग
म्हणे नागपूरचा
तुम्ही कलंक

धोका दिल्याने
तुम्ही,त्यांनी
केला हा चंग
फिरवले मोहरे
झालात दंग

पार्टी फोडून
केले हो नंग
वाचवेल कोण
तो तैमूरलंग?

थांबवा आता
बोलणे सवंग
भेटा मग त्या
ममतास वंग