डिस्लेमर =====> खालील लेख हा निव्वळ टाईमपास म्हणून लिहिला आहे.
आमच्या एका गुरुंच्या कृपेने, आम्ही बर्‍याचदा (खासकरून शनिवारी रात्री) सुक्ष्मात जातो. गेली ३०-३२ वर्षे गुरु शोधण्याची खूप पराकाष्ठा केली. सुरुवातच फार दणक्यात झाली. आमच्या काकांच्या कृपेने घरात बाटलीबंद गुरु बरेच असायचे. काळ्या कपड्यातला चालणारा जॉनी, लाल कपड्यातला चालणारा जॉनी, पांढरा घोडा, सोनेरी गरूड हे त्यापैकीच. तसे हे सगळेच गुरु उत्तम पण हे रोज-रोज भेटायला आम्हाला भेटत नाहीत.असो.....
निसर्गायण मंडळाच्या मार्च महिन्यात सभेला परगावी असल्यामुळे जाता आलं नाही व उपस्थित मंडळींकडून कळलं की एक अफलातून काम करणार्‍या महिलेशी ओळख झाली व तिच्या कामाचा परिचय झाला. कलेच्या माध्यमातून ती समाजजागृती, समाजसेवा करते एवढंच जाणून घेतलं,जास्त खोलात न जाता , उत्कंठा दाबून ठेवत. नागपूरल्या परतल्यावर प्रत्यक्ष भेट घेऊनच तिच्या कामाची सविस्तर माहिती घ्यायचं ठरवलं. कोर्‍या पाटीने भेट घ्यायला तिच्या घरी पोचले अन अवाकच झाले. एकतर आपल्या मनामध्ये एखाद्या समाजाविषयी आपले पूर्वग्रह असतात, ते मोडीत निघाल्याने अन दुसरे म्हणजे तिचं धारिष्ट्य!
या रविवारी काय करायचं ? काय करायचं असा विचार करत असताना “पेने पास्ता इन व्हाइट सॉस ” करावा असं एकमत झालं . म्हणजे मत बायकोने व्यक्त केलं , त्याला मी आपली मान्यता दिली. (न देऊन सांगतो कुणाला बापडा ?) . तर असो पेने पास्ता ....
तुरडाळ शेतात पिकली
अन बाजारात येऊन भडकली
कोण लागणार तिच्या नादी
तशी ही स्वस्त नव्हती कधी
गिऱ्हाईक नुसतेच लांबून जाई
भाव विचारण्याची सोय नाही
फोडणीशिवायच तडतडू लागली
व्यापाऱ्यांची फाटू लागली
तरीही मख्ख व्यापाऱ्यांनी
साठेबाजी चालूच ठेवली
सरकारने डाळीला मुक्ती दिली
पण फक्त गोदामे बदलली
अधिकाऱ्यांची चंगळ झाली
सामान्यांची कोंडी वाढली
मोर्चे, आंदोलने करुनही
सरकार घट्ट बसून राही
वरण भातालाही जनता महागली
समोर दिसेल ते मुकाट खाऊ लागली
नका डोळयांसी वटारू | नका काना॑सी टवकारू
शीर्षक योग्यची "पा.कृ."| वाटे जरी अस्थानी
प्रथम ब्रह्माण्ड फेटावे | स्थल-काल कुपीत ठेवावे
चांदण-चुऱ्याचे लवण घालावे |चवी पुरतेच फेटणी
अणु-गर्भाचे सोलीव कांदे | (बारीक चिरायचे वांदे)
फोडुनी तयांची पुष्ट दोंदे |ढकलावे फेटणी
आदि-स्फोटाचा अग्नी पेटवा |आकाश-गंगेचा चढवा तवा
तेजोमेघांचे तेल उडवा |दोन थेंबुटे त्यावरी
फेटण त्यावरी हळू ओता | गुरुत्व-कालथ्याने अरता-परता
ऑम्लेट होईल बोलता बोलता |कल्पांता पर्यंत
ट्रेकिंग हा माझा एक आवडता प्रकार आहे.मी कॉलेजला असताना बरेच ट्रेक केले आहेत.नागेश्वर,भैरवगड(कोयना),जंगली जयगड बरेच..
कॉलेज संपल्यावर अर्थाजनाच्या उद्देशाने मी सातर्यातच राहीलो.माझे बहुतांश मित्र कामानिमित्ताने बाहेर गेल्याने ट्रेकची आवड मागे पडत गेली.ट्रेकींग सोडून मला आता दहा वर्ष झाली असतील.आता पुन्हा ट्रेकींग करावेसे वाटत आहे.पण ग्रुप नाही आहे आता.अनोळखी ग्रुपमध्ये जाणे पटत नाही.मला सिगारेटचे व्य्सन असल्याने कुणा ट्रेक ग्रुपमध्ये मला नीटसे सामावून घेता येणार नाही.
आपले नुकसान कशाकशाने होऊ शकते? आळशीपणा, कामचुकार वृत्ती, लबाडी, अविचारी धाडस, स्वैरवर्तन, कमकुवतपणा .....अशा कितीतरी गोष्टी नुकसानीस कारणीभूत ठरतात. आपले नुकसान हे अनेक आघाड्यांवर होऊ शकते. जसे की आर्थिक, शैक्षणिक, कौटुंबिक, सामाजिक, इत्यादी. नुकसान झाल्यावर आपण खडबडून जागे होतो. मग नुकसानीचे खापर दुसऱ्यावर फोडू पाहतो. नंतर आत्मपरीक्षण करतो. त्यातून स्वतःमध्ये काही बदल घडवतो आणि स्वतःला सुधारतो. पण, जर का सुधारणे आपल्याला जमले नाही तर मात्र आपली अवस्था केविलवाणी होते.
नमस्कार मंडळी,
या आठवड्यात (१० ते १४) कुटुंबासोबत (ज्यात लहान मुले आहेत - वयोगट ३ त ५ वर्षे) गोव्याला (प्रथमच) जायचा विचार आहे.
शाकाहारी सदस्यसुद्धा संख्येने जास्त आहेत. या मोसमात कुठे राहणे योग्य राहील, ४-५ दिवसात कुठे भेटी देता येतील याबद्दल कृपया मार्गदर्शन करावे. लहानग्यांची मौज होणार असेल तर बजेट लवचिक ठेवायची तयारी आहे.
कृपया मार्गदर्शन करावे.
धन्यवाद,
सौमित्र
क्रृष्णमेघ
प्रणयी बरसून गेला
तो क्रृष्णमेघ होता.
. राधेच्या सांजशेल्याशी
हितगुज करूनी आला
म्रृद् गंधी चाहूल त्याची
मनात पसरूनी गेला.
अंग शहारून गेला
तो क्रृष्णमेघ होता.
घनगंभीर गर्जत आला
घनःश्यामाचा पांचजन्य जणू
जलप्रपाती मोहरली ती
तप्त धरेची अधीर तनू
मन वेडावून गेला
तो क्रृष्णमेघ होता.
प्रिय मिपाकरांनो,
ह्या वर्षी आमचे मोठे चिरंजीव बी.ई. इंस्ट्रुमेंटेशन होतील.
त्याला पुढील शिक्षण जर्मनीत घ्यायचे आहे.
आपल्या मिपा कुटुंबातील सदस्यांना ह्या विषयी काही माहिती असल्यास विचारावे म्हणून हा धागा प्रपंच.
आपलाच,
मुवि.
