उंच टेकडीवरचे जुनाट दगडी मंदिर. सीमेंट च्या रस्त्याने मंदिराच्या टेकड़ीला गोल चक्कर घातलेली. रस्त्याच्या दोन्ही बाजुला दाट झाडी आणि नंतर तब्बल दहा फूटी भिंतीचे कुंपन. आत जायला दोन मोठाली प्रवेश द्वार.
एका प्रवेशद्वाराला खेटुनच असलेल्या सिसाच्या डेरेदार झाडाखाली म्हातारी आणि तिचा नातु गोधड़ीवर लोळत पडलेली.
"ये आजे! उथ ना! मया लय भुत लादली" पेंगुळलेल्या आजीला त्यानं दोनदा हलवलं पण तिना काहीच प्रतिसाद दिला नाही.
कुंजविहारी हसे का मनी -
निद्राधीन ती राधा बघुनी
नयनी उतरे शाममुरारी
हळूच नकळत स्वप्न होऊनी
स्वप्नामधली राधा बावरी
गेली सगळे सत्य समजुनी
हसे खुदुखुदू झोपेमधुनी
खट्याळ कृष्णाची मोहिनी
देशी रे किती त्रास तू मजला
वदते राधा जात मोहुनी
मोरपीस मग अलगद गाली
कान्हा हसतो लबाड फिरवुनी
खोड्या वाढता म्हणते राधा
जा तू आता निघून येथुनी
स्वर राधेला गोड ऐकवी
मुरलीधर हळु पावा काढुनी
नयने उघडी राधा अपुली
मधुर सूर ते पडता कानी
आत्ता होता कुठे कन्हैया
शोधत हसते घरभर फिरुनी
"सत्तू भिजवे, आपलं नाव, का इचारलं? काय काम हाय?" मी त्या हवालदाराच्या डोळ्यात राग ओततच बोललो. तो शुंभासारखा माझ्याकडे बघतच राहिला. मग जरा जवळ येऊन त्यानं तोंडाचा वास घेतला.
"ये चल रे, येडं दिसतय कोणतर" किक मारत फटफटीवरचा खाकीतला दुसरा माणूस म्हणाला.
"मुस्काड फोडीन, कुठं गेलता येवढ्या रात्रीचं?" आता मात्र यानं हातंच उगारला होता. मी छाताड उघडं टाकून त्याच्यापुढं ताठ उभा होतो.
" पिच्चर बघायला गेलतो " यावेळी मी ठरलेलं उत्तर दिलं, तेही खालच्या आवाजात. या धटींगण हवालदाराशी जास्त हुज्जत घालणं परवडणारं नव्हतं.
.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
हिवाळ्यातला लदाख - चिलिंगवरून परतीचा प्रवास आणि लेह भ्रमंती (भाग ५)
एका सत्यकथेचा काल्पनिक उत्तरार्ध
आमची छकुली आता ४० दिवसाची झाली. आजकाल तिला नवीन छंद लागला आहे. पंखा सुरु झाला कि ति पंख्याकडे पहात राहते, उगाचच आपल्या मनात हसते. कडे वर घेतले तरी तिच्या नजरा पंख्यावारच टिकलेल्या असतात. पंख बंद करताच तिचा सायरन सुरु होतो. झक मारून पुन्हा पंखा सुरु करावा लागतो. कधी कधी विचार येतो पंख्याला पाहून तिच्या मनात काय विचार येत असतील.
पंखा मेरा दोस्त
पण बोलतच नहीं.
फिरू फिरू करतो
घुमू घुमू करतो
घूं घूं करूत तो
नुसताच फिरतो.
हातवारे करते किती
स्माईली-स्माईली देते
गाढव लेकाला पण
काही कळतच नाही.
मला पाहून तो
हसतच नाही.
असं समजूया की नगरपालिकेचा पाणी पुरवठा विभागाचा एक कर्मचारी तुमच्या भागातलं पाणी सकाळी नऊ वाजता उघडतो आणि दुपारी दोन वाजता बंद करतो. असं समजा की त्याच्या साहेबानी त्याला सांगितलं की “आज नऊ वाजता पाणी उघडल्यावर त्याच्या जवळंच आखणी करून ठेवली आहे तिथे झाडं लावण्यासाठी एक तीन बाय तीन बाय तीन फुटांचा खड्डा कर आणि त्या रस्त्यावरचा सहावा दिवा चालत नाहिये तो बदल! तोपर्यंत दोन वाजतील. मग पाणी बंद कर आणि मगच ऑफिसला परत ये!” तर कसला स्फोट होईल!! जाऊ दे! कल्पना करण्यातंच पॉइंट नाही.
जंगली तो सिद्दी , तुझा अधिपति होतो
मालक होऊन तुझा , सागरी स्वार होतो
माजलेला सिद्दी , जेव्हा किनार्यावर येतो
त्रास देऊन जनतेला , सारं लुटुन नेतो
याच त्रासातून सूटका व्हावी शिवाजी राजा इर्षा धरतो
तेव्हाच सिद्दीला साथ देऊन जंजिऱ्या , अजिंक्यतेचा गर्व तू करतो
राजा आमचा चालून येतो , सिद्दी तुझा आसरा घेतो
कुशीत तुझ्या शिरून जातो , आक्रमनाने बेजार होतो
माघार घेता घेता , मध्येच कुणी पुढे येतो ताब्यात घेऊन तुला , मालिक तुझा होतो
हतबल झालेला हां सिद्दी मग बादशहाकडे आर्जव करतो
माझा हा दुसरा सेनहायजर हेडफोन आहे,पहिला एचडी २०२ अनुभवला होता. हा अनुभवच मला इतका भावला की मी सी.एक्स ३.० घेण्याचा निर्णय घेतला.हे तर मूळ कारण झाले... अजुन इतर कारणही होती,जसे आधीचे स्कलकँन्डीचे हेडफोन्स बराच काळ वापरले आणि आता ते कधी बाद होतील याची काही टोटल लावता येणार नाही. ;)
