शोधतो मौनात कविता, वाहणे आता नव्याने
मूळ अस्तित्वास फिरुनी शोधणे आता नव्याने

कोणत्या त्या राऊळी वसतो हरी सांगा गड्यांनो
माणसांच्या अंतरी डोकावणे आता नव्याने

भूक, तृष्णा, वासनाही वाटती कां क्षुद्र आता?
अस्मितेला मृगजळी धुंडाळणे आता नव्याने

तू मला गोंजारणेही सोडले आहे अताशा
वंचनांचे खर्चही पडताळणे आता नव्याने

माणसांना शोधतो मी श्वापदांची कोण गर्दी
लष्कराच्या भाकरी बघ भाजणे आता नव्याने

मोल भक्तीला न उरले, 'जा'च तू येवू नको रे
विघ्नहर्त्या हात जोडुन मागणे आता नव्याने

विशाल कुलकर्णी

तीन कोटी टिऱ्या* / आभाळ देखती
नाके ती टेकती/ धरतीला
फाटलेली चड्डी/ शर्ट असे, नसे
लढावे ते कसे/ हिवाळ्याशी
हातातले त्यांच्या / गंजके खुरपे
झपाझप कापे/ गवताला
डोक्यावर त्यांच्या /नसे ते छप्पर
फुटके खप्पर / आईबाप
शाळेमाजी त्यांना/ नसे ते शिक्षण
"रात्रीला भक्षण / काय करू?"
वाढदिवसाचे / फुगलेले फुगे
रंगीत नी झगे / कोठून ते
तीन कोटी पोरे/शेतांत राबती
भयाण सोबती/ दारिद्र्य ते
दुख्खाचीच कढी /दुख्खाचाचि भात
जेवोनिया तृप्त / कोणी नसे
मधूनच जाई / नवी आगगाडी
शहरची जाडी/ पोरेबाळे

अधरावरल्या दंतव्रणावर जिभ ह्ळुवार फिरली
प्रणय रात्र ति आठविता, गात्रे पुन्हा मोहरली
*
धुंद सारे शब्द होते..कामधुंद त्या भावना
बहर प्रीतिचा मनि, अन मदन दाह सोसवेना
प्रणयाची लाट ओसरे,पण सय अजुन राहीलि
ति प्रणय रात्र आठविता,गात्रे पुन्हा मोहोरेली
*
घेतले मिठीत तु अन कामगंध उधळले
मिसळता श्वासांत श्वास, गंध उन्माद्क परीमळे.
प्राशिता मकरंद अधराचा, खुण मागे ठेवली
ति प्रणय रात्र आठविता,गात्रे पुन्हा मोहोरेली
*
पुनवेच्या चांदण्यात सारी ,ति मधुरात्र डुंबली
प्रणय खेळ खेळता ,रात्र सारी जागवली