रे मना ..

एकंदरित छान आहे गझल.
फक्त-
भास होते खास आज कळून गेले
इथे- खास आ- जकळून गेले- असे तोडून वाचावे लागले (मला तरी) त्यामुळे वृत्तात/मीटरमधे असूनही थोडं खटकलं.
चू. भू. दे. घे.

:-)

सुंदर कविता.

- संध्या
(२३.२०.२०१०)

हा २० वा महिना कुठला ब्वा याचा विचार करतोय.

कुणीतरी रसग्रहण टाका रे.

दोन दोन ओळींच्या जोडीतील फक्त पहिल्या ओळीच कळल्या. दुसर्‍या ओळीचा पहिल्या ओळीशी काय संबंध आहे हे आमच्या आधीच अधू असलेल्या मेंदूवर जोर देऊनही कळले नाही.

मी अकरावी बारावीला असताना लिहिलेल्या चारोळ्यांची वही खुप शोधली पण सापडतच नाही.

आस होती आठवांना आसवांची
मेघ तेव्हां गांव हे वगळून गेले

छान . आवडला शेर.

'आस होती आठवांना आसवांची
मेघ तेव्हां गांव हे वगळून गेले'

हा शेर काय जमून आलाय, बहोत उंचे ! या एका शेराने जिंकलेत तुम्ही आम्हाला. तुमची प्रतिभा लखलख करणाऱ्या बिजलीसारखी प्रकट झालीय या कडव्यात ! लिहित राहा.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

यतिभंगावर कोणी तरी उपाय सुचवा रे! चर्चा उत्तम चाललीये!

माला भ्या वाटतीय रसग्रहनाची म्हून
म्ह्न्तो माला खालील ओळ्या लई अवाल्ड्या

जीव घेणे घाव देही सोसले मी
शीतवारे ना कधी जवळून गेले

कारन रसग्ग्रहनात माजी अवास्ता आशीच झाली व्हती फक्कस्त " घाव देही" च्या जाग्याव "घाव मणि" ह्ये शबूद टाका .मंग बराबर माजीच
आवास्ता कवयित्रीने दर्शविली. म्हंजी साहित्याकाला परकाया पर्वेशाचा वरदहस्त आसतो आसं ज्ये मंगेशमामा पाडगावकर म्हंतात त्ये खरंच हाये
म्हनायचं !

"आस होती आठवांना आसवांची
मेघ तेव्हां गांव हे वगळून गेले"

मस्त.. चित्रदर्शी प्रतिमा

"आस होती आठवांना आसवांची
मेघ तेव्हां गांव हे वगळून गेले"

वरवर चित्रदर्शी, पण खोलवर कृत्रिम.

आठवांना आसवांची आस म्हणजे काय?
यामध्ये कुठल्याच जीवंत चलनवलनाचे चित्रण दिसत नाही, फक्त शब्दासमोर शब्द दिसतो.
मेघातून आठवांच्या अश्रूची अपेक्षा आहे आणि ते गाव वगळून पुढे निघून गेले म्हणजे रडू आले नाही का?
आठवण --> रडणे

वि. सू. : हा प्रतिसाद एका आजोबांकडून लिहून घेण्यात आला आहे ;-) मला शिव्या देऊ नये. ;-)
पळा ऽऽऽ !

((शब्दांचा खाटीक J-) ) यक्कू क्रूरसिंह

छान प्रयत्न!